درباره برنامه گفت‌وگومحور شهاب حسینی که راه خودش را پیدا کرده است

«همرفیق» همه مولفه‌های لازم برای اینکه بتوانیم یک شوی تلویزیونی چهره‌محور در راستای سلیقه عمومی خطابش کنیم را دارد؛ این لقب، اما دارای دو وجه مختلف است که یکی به ترکیب مهمانانش بازمی‌گردد و دیگری مربوط به حضور شهاب حسینی در مقام مجری و میزبان است. شهاب حسینی که خبر حضورش در این برنامه از ابتدا بسیار کنجکاوی‌برانگیز بود، در نخستین دقایق اجرای خود در «همرفیق» انتظار‌ها را برآورده نکرد. در حالی که بیشتر دوست‌داران شهاب حسینی از او یک سوپراستار دست‌نیافتنی در ذهن داشتند و در آستانه اجرای «همرفیق»، این هنرپیشه پرافتخار و محبوب را با بیان مسلط و اثرگذارش در ایام جوانی به یاد می‌آوردند، قسمت اول این مجموعه برای حسینی چندان خوب پیش نرفت. در آن زمان، شهاب حسینی قدری نامسلط به اوضاع نشان می‌داد و در هدایت گفتگو تا حدی منفعل عمل می‌کرد.

حسینی اما، در هفته‌های بعدی، توانسته عنان کار را به‌خوبی در دست بگیرد و شمایل منحصربه‌فرد خودش را در مقام اجراکننده برنامه، قوام بخشد. برخلاف بیشتر مجریان این روز‌ها که لباس‌های جوانان‌پسند و شیک خود را هفته به هفته تغییر می‌دهند و به اسم احترام به مخاطب، هر بار با یک شکل و ترکیب رنگ جدید مقابل دوربین ظاهر می‌شوند، شهاب حسینی به درستی ترجیح داده لباس‌های ساده و موقر بپوشد. او حتی در یکی از قسمت‌ها به رنگ صورتی کتش کنایه زد و به طور تلویحی نارضایتی و معذب بودنش از این انتخاب را ابراز کرد. این فقط یکی از شاخصه‌های ساده‌ای است که شهاب حسینی «همرفیق» را اصیل و بدون تکلف نشان می‌دهد.

از آن حرکت خاص دست‌های شهاب حسینی که در شبکه‌های اجتماعی موضوع شوخی قرار گرفت و تک‌جمله‌های کوتاه، غیرنمایشی و عرفانی این ستاره سینما گرفته تا اکت‌های بی‌ریایش که شاید برخی فکر کنند در شأن بازیگری به این بزرگی نیست، همگی انتخاب‌های آگاهانه شهاب حسینی، برای نشان دادن خود واقعی‌اش به مردم، هستند.

 

او در هفته‌های اخیر سعی کرده شمایل جدیدی از یک جنتلمن خلق کند که در جای مناسب شوخی می‌کند، در مواقع لزوم جدی ظاهر می‌شود و هم‌زمان هر هفته تسلط بیشتری بر هدایت گفتگو‌ها از خودش نشان می‌دهد؛ توانایی درخور ملاحظه و رو به پیشرفتی که در برنامه رضا صادقی و مرحوم علی انصاریان تأثیرگذار و روان ظاهر شد. لازم به توضیح است که اجرای شهاب حسینی هم، مثل هر تلاش مشابه دیگری، بدون نقص نیست؛ بلکه گاهی گاف‌هایی مثل اشتباه گفتن چندباره نام محمدحسین مهدویان، در کارش به چشم می‌خورد. اما در مجموع، برآیند کاری او در حوزه اجرا، آن هم بعد از نزدیک به دو دهه دوری از این عرصه، موفقیت‌آمیز بوده است.

---

در زمانی که نخستین قسمت‌های «همرفیق» منتشر شده بود، گروهی از منتقدان به حجم زیاد موسیقی در این اثر اشاره کردند و نگران بودند که نکند مجموعه تازه شبکه خانگی قرار است فقط با مانور بر روی چیز‌هایی که امکان نمایششان در تلویزیون میسر نیست، نظر مخاطب را جلب کند. پخش یازده قسمت از «همرفیق» اما، نشان می‌دهد که موسیقی، نه یک ابزار تبلیغاتی و تزیینی در این مجموعه، بلکه یکی از آیتم‌های ثابت آن و البته ضروری در این پروژه است.

عوامل این برنامه به درستی فهمیدند که اگر قرار باشد در هر قسمت پای یک خواننده یا گروه موسیقی را به «همرفیق» باز کنند، ممکن است محتوا و پیام کلی مجموعه که پرداختن به مقوله رفاقت در ایام کروناست، تحت‌الشعاع قرار گیرد. بنابراین، با محوریت همان گروه بمرانی، به کار ادامه دادند و بمرانی هم به دور از خودنمایی، قطعات ساده و تکراری اجرا می‌کند تا به نوعی فقط موسیقی متن باکلام، جذاب و زنده برنامه باشد؛ نه اینکه خودش تبدیل به یک اهرم تبلیغاتی برای «همرفیق» شود. به این‌ها بخش مربوط به تک‌نوازی ساز مورد علاقه مهمان برنامه را هم اضافه کنید که یکی از عناصر جذاب و ثابت «همرفیق» شده و به طور خاص در مورد واکنش هوتن شکیبا به ساز مورد علاقه‎اش، بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت.

نیازی به توضیح نیست که وزن شهرت و محبوبیت مهمانان برنامه «همرفیق»، تا این‌جای کار، از هر برنامه مشابه دیگری سنگین‌تر بوده و طبیعی هم هست که وقتی پای برنامه‌ای با این شمایل در شبکه خانگی و دعوت چهره موجهی مثل شهاب حسینی وسط باشد، هنرمندان هم اقبال بیشتری برای حضور یافتن در گفتگو از خودشان نشان می‌دهند. به‌علاوه، در طول این قسمت‌ها، دقت شهاب حسینی و عوامل «همرفیق» در انتخاب مهمانان و دعوت از آن‌ها بسیار درخور ستایش بوده و شکل جذابی به کار داده است.

 

وقتی گفت‌وگوی قسمت اول این برنامه با نوید محمدزاده و وحید جلیلوند قدری خشک و شعاری از آب درآمد، برخی مخاطبان نگران شدند که اگر مهمانی با این حجم از شهرت و محبوبیت می‌تواند تا این حد حرف‌های ساده بزند، شاید قسمت‌های بعدی «همرفیق» از سطح برنامه‌های متداول فراتر نروند. عوامل «همرفیق» اما، در ادامه، با انتخاب‌های درستشان توانستند توازن را برقرار و هم‌زمان جذابیت و شادابی را هم به برنامه تزریق کنند.

 

ماجرا از این قرار است که زوج‌-مهمان‌های دعوت شده به برنامه، در بیشتر موارد، جوری انتخاب می‌شوند که یکی جدی‌تر و در عین حال مشهورتر باشد و دیگری چهره خوش‌صحبت‌تر و شوخ‌طبعی باشد که از تقابل این دو نفر با همدیگر و با شهاب حسینی، یک گفت‌وگوی جذاب شکل بگیرد. حضور دومین مهمان، از آنجایی که دوستان صمیمی به طور طبیعی ملاحظات کمتری در شوخی کردن با یکدیگر دارند، «همرفیق» را یک مرحله شادتر می‌کند و بحث‌های جدی بخش اول برنامه، با حضور نفر دوم، حال و هوای متفاوتی به خود می‌گیرند.

به عنوان مثال، دعوت از فاطمه معتمدآریا که برای نخستین بار در یک برنامه گفت‌وگومحور حاضر می‌شد، خودش یک دستاورد بزرگ برای «همرفیق» بود؛ اما اضافه شدن مرضیه برومند به دوستش معتمدآریا، تمهید هوشمندانه و تأثیرگذار دست‌اندرکاران این برنامه لقب گرفت؛ زیرا شاید برومند، بالأخص برای نسل جوان امروز که بیشتر مخاطبان برنامه هستند، سلبریتی کنجکاوی‌برانگیزی نباشد، ولی دیدیم که حضور پرانرژی و شوخی‌های این هنرمند باسابقه، به شکل مؤثری، جو را به سود «همرفیق» تغییر داد و فضا را شاد کرد.

 

ترکیب محسن تنابنده و احمد مهرانفر و همچنین ترکیب هوتن شکیبا و بهرام افشاری یا ترکیب هادی حجازی‌فر و محمدحسین مهدویان هم درست از همین الگو پیروی می‌کرد که برنامه رضا صادقی و مرحوم علی انصاریان نیز در نوع خودش بسیار جالب بود.

 

 

 

بر اساس فرمول موفق «همرفیق»، نفر اول چهره‌ای تا اندازه‌ای، دست‌نیافتنی و البته جدی‌تر است که با حضور دوست شاداب و خوش‌صحبتش، فضای برنامه را جذاب‌تر می‌کند. «همرفیق» در قسمت‌های اخیر با شجاعت بیشتری هم به کارش ادامه می‌دهد و با دعوت از چهره‌های ورزشی همچون مرحوم علی انصاریان و خداداد عزیزی نشان می‌دهد که ترکیب مهمانان خود را تنها به هنرمندان محدود نکرده است.