سیما تیرانداز، رئیس کمیته فرهنگی کاراته شد! + تصاویر نمایشی برای مسافران کربلا | «زریر» در عمود ۱۰۷۱ اجرا می‌شود نادره رضایی: موزه تئاتر یکی از آرزوهای ما در دهه‌های گذشته بود رویداد ملی «بازیستا» به ایستگاه پایانی رسید ویژه برنامه‌های اربعین ۱۴۰۴ رادیو مشخص شد + زمان پخش ماجرای گزارش پرحاشیه حسینی‌بای چه بود؟ + واکنش آبفای تهران جلسه توبه «امیر تتلو» برگزار شد اولین ابرقهرمان کمیک‌بوک‌ها را بشناسید | ۳۰سال بزرگ‌تر از سوپرمن پخش فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» به مناسبت روز خبرنگار فیلم سینمایی «بازی خونی» پروانه نمایش گرفت «پاک‌سِتان»، روایتی از خدمتگزاری به زائران پاکستانی در اربعین حامد یامین‌پور مدیرعامل باشگاه فیلم سوره شد پنجمین جشنواره موسیقی کیش به نام بانوان نواحی ایران ثبت شد ماجرای مرگ مشکوک بازیگر کره‌ای چه بود؟ ماجرای مجوز فیلم «زن و بچه» چه بود؟ مسعود فراستی: تاسیان هیچی نداره، نه آبرو داره، نه شرف داره نه سینما + فیلم ماجرای اخراج مهسا طهماسبی از برنامه کارناوال بخاطر دوربین مخفی اتاق خصوصی رامبد جوان
سرخط خبرها

سال‌های بدون سین

  • کد خبر: ۶۵۶۴۵
  • ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۲:۰۲
سال‌های بدون سین
حبیبه جعفریان - نویسنده و روزنامه نگار
وقتی موسسه فیلم آمریکا جایزه یک عمر فعالیت هنری اش را به هیچکاک داد، او گفت اجازه می‌خواهد حالا که دارد این جایزه را می‌گیرد، از چهار عاملی که بر یک عمر فعالیت هنری اش تأثیر انکارناپذیری گذاشته اند، یاد کند: «اول از همه تدوینگر، دوم فیلم نامه نویس، سوم مادر بچه ام و چهارم غذا‌هایی که در همه این سال‌ها در آشپزخانه خانگی مان پخت وپز شده اند. همه این‌ها برایم حکم معجزه را دارند. معجزه‌هایی که اسم همه شان آلما رویل [همسر هیچکاک]است». شاید فقط کسی مثل هیچکاک که فیلم هایش را «تکه‌هایی از یک کیک» می‌داند، در مقابل آن‌هایی که فیلم را تکه‌ای از زندگی می‌دانند، بتواند به قضیه این طور نگاه کند؛ اینکه اگر آن غذا‌های معجزه آسا نبودند، فیلم‌های او به این خوبی از کار درنمی آمدند.
 
شاید اگر آن غذا‌های معجزه آسا نبودند، فیلم‌های او الان آن آفریده‌هایی نبودند که لذت سینما انگار در آن‌ها به قوام رسیده است. انگار هیچکاک دارد به‌ما یادآوری می‌کند که فراموش نکنیم چرا فیلم می‌بینیم. فراموش نکنیم چرا به سینما می‌رویم. چرا فیلم می‌سازیم؛ به همان دلیلی که آن غذا‌های معجزه آسا در آن آشپزخانه خانگی بار گذاشته می‌شوند و به قوام می‌رسند. به همان دلیلی که دنیا بعد از چشیدن و مزمزه کردن آن شاهکارها، طور دیگری به نظر می‌رسد و به همان دلیلی که از سینما مگر همین را نمی‌خواهیم؟

عید امسال در جواب تبریک سال نوی یک دوست که در آن، آرزوی سلامتی و بهبودی کرده بود و اینکه کرونا برود گورش را گم کند و دست از سرمان بردارد و زندگی مثل روز اولش بشود، پیغام دادم که کاش برود و گورش را گم کند و زندگی مثل روز اول بشود. طوری بشود که دوباره بتوانیم برویم سینما. از آن سینما‌های خیلی شلوغ.
 
از آن شلوغی‌هایی که وقتی داخلش می‌شوی، به خودت فحش می‌دهی و مدام بوی عرق و چیپس و ذرت بوداده و تخمه می‌آید و تقِ باز کردن در قوطی نوشابه هرچند دقیقه یک بار می‌رود روی اعصابت. سینما هم مثل سفر، مثل سلامتی از آن سین‌هایی است که تازه وقتی از دستش می‌دهی، می‌فهمی که چقدر زندگی بدون آن زندگی نیست و هیچ ربط و شباهتی به آن معجزه‌هایی که آلما رویل در آشپزخانه خودش و هیچکاک می‌پخت، ندارد.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->