۱۸ مصدوم در پی واژگونی اتوبوس در آذربایجان شرقی (۱۸ خرداد ۱۴۰۴) حق سرانه درمان بیمه‌شدگان صاحبان مشاغل آزاد ۲۳۵ هزار تومان اعلام شد ماجرای مفقودشدن زن جوان در بولوار توس مشهد چه بود؟ قتل همسایه به‌خاطر پول شارژ! تذکر ۵۵ نماینده مجلس به وزیر تعاون درباره کمک هزینه معیشت معلولان انجام نخستین عمل جراحی ضایعه عروقی مغز از طریق ورید چشمی در بیمارستان قائم(عج) مشهد لحظه‌به‌لحظه با ردیابی قاتل الهه حسین‌نژاد؛ از ردیابی موبایل دوم تا آخرین کارت‌به‌کارت جزئیات برگزاری آزمون استخدامی آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۴ دستگیری عاملان کلاهبرداری ۲.۵ میلیون دلاری در مشهد انتقاد متخصصان از «بستن دهان با چسب»، یک ترفند اشتباه هنگام خواب که بسیار محبوب شده! کشف دپوی ۶۰ هزار لیتر سوخت قاچاق در مشهد (۱۸ خرداد ۱۴۰۴) کدام کیسه، ایمنی بیشتری برای نگهداری غذا دارد؟ معاون علمی رئیس جمهور خبر داد: صادرات تجهیزات پزشکی به ۶۰ کشور ارتباط بدنسازی با مرگ ناگهانی ناشی از حمله قلبی سرگردانی ۱۲ ساعته مسافران آبادان پارس ایر در مشهد | اتوبوس جایگزین هواپیما شد (۱۸ خرداد ۱۴۰۴) هشدار محیط زیست خراسان رضوی درباره وقوع آتش در طبیعت درخواست نماینده مردم اصفهان در مجلس برای تشکیل ستاد احیای زاینده‌رود مجموعه تاریخی «چغازنبیل» خوزستان به نام دولت سند خورد انتقاد نماینده مجلس از کنکور دومرحله‌ای رئیس موسسه تحقیقات آب کشور: چهار سال گرم در پیش است کمبود نیروی انسانی یکی از مشکلات محیط زیست گلستان است تذکر عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در خصوص نحوه اعطای وام ازدواج بهترین سن برای تزریق واکسن پاپیلوما چه زمانی است؟ نظارت کامل وزارت بهداشت بر تولید تا عرضه محصولات آرایشی چند توصیه برای تقویت و رشد مجدد ابرو‌ها بخش‌های وی‌آی‌پی بیمارستان‌های دولتی به بیمه تکمیلی بازنشستگان کشوری اضافه شدند جزئیات قتل هانیه بهبودی، ورزشکار فریمانی، از زبان دادستان عمومی و انقلاب فریمان | قاتل دستگیر شد معاون محیط زیست دریایی سازمان محیط زیست: ۵۰ درصد آب‌شیرین‌کن‌های دنیا در خلیج‌فارس و دریای سرخ متمرکز است
سرخط خبرها

دست تنگی طبیعت دامن آدم ها را هم می گیرد

  • کد خبر: ۶۷۲۶۰
  • ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۸
دست تنگی طبیعت دامن آدم ها را هم می گیرد
عباسعلی سپاهی‌یونسی - شاعر و روزنامه‌نگار

به گزارش شهرآرانیوز؛ با دوست کوهنورد و دوچرخه سوارم، جواد سیدی، بعد از صعود قله شیرباد داشتیم با دوچرخه به سمت پایین رکاب می‌زدیم. روی خط الرأس بودیم و خوشحال که سرانجام بعد از چند ساعت رکاب زنی، سربالایی‌های سخت و جدی را پشت سر گذاشته ایم، آن هم در باد بسیار شدید و مردافکن شیرباد. حالا در راه برگشت بودیم که راحت‌تر بود.


در جایی که پاکوب مسیر قله شیرباد است و خط جداکننده ارتفاعات روستای زشک و خور نیشابور محسوب می‌شود، چوپان‌ها نشسته بودند دور آتش. هوا آن بالا بسیار سرد بود، آن قدر سرد که دلم می‌خواست دست هایم را حتی برای لحظه‌ای از جیب هایم درنیاورم، اما من دوچرخه سوار بودم و راه ناهموار و سخت بود.


به چوپان‌ها که رسیدیم، هنوز احوال پرسی مان تمام نشده بود که دو موتورسوار از راه رسیدند. بارشان چوب و چیز‌های دیگری بود شاید برای چوپان‌هایی در جایی دیگر، اما به محض رسیدن، سوال وجواب کردنشان از چوپان‌هایی که حالا از دور آتش بلند شده بودند، شروع شد. چوپان‌ها باید جواب می‌دادند از کجا هستند، چرا گله هایشان را اینجا می‌چرانند و.... آن‌ها که آمده بودند، می‌گفتند اینجا متعلق به دام‌های روستای ماست، اما چوپان‌ها می‌گفتند صبح آقای فلانی، ما را اینجا دیده است و دلیل می‌آوردند که ما این طرف راه هستیم و به مراتع روستای شما کاری نداریم.
آن‌ها که آمده بودند، می‌گفتند سال خشک است و نباید اینجا به چرا می‌آمدید و چوپان‌ها می‌گفتند برای ما هم سال خشک است و مجبوریم، وگرنه اینجا نمی‌آمدیم. خلاصه هرکدام از دو طرف می‌خواستند طرف مقابل را مجاب کنند.


من به فکر فرورفتم که وقتی طبیعت دست تنگ می‌شود، دست تنگی اش دامن ما آدم‌ها را هم می‌گیرد. شکم گرسنه گوسفندان باید سیر بشود. اگر اینجا نیایند، با هزینه سنگین علوفه و دیگر غذا‌ها چه بکنند؟ به فکر فرورفتم که تا چه اندازه برای این حضور گله‌ها در طبیعت، برنامه ریزی شده است؟ به فکر فرورفتم که حضور این تعداد سگ گله در مراتع کشور ما تا چه اندازه می‌تواند برای حیات وحش آسیب زا باشد؟ به فکر فرورفتم که تا چه اندازه بگومگوی چند مرد آن هم بر سر چرای دام با چوب‌هایی در دستشان، می‌تواند تهدیدکننده جان آن‌ها باشد و با خود فکر کردم شاید وقت آن رسیده باشد که برنامه جدیدتری برای دامپروری در کشورمان طراحی کنیم.


برنامه‌ای جامع و همه جانبه که هم بتواند تامین کننده گوشت موردنیاز کشور باشد و دامدار آن را بپذیرد و هم کمترین آسیب را به محیط زیست و حیات وحش برساند. مرد‌ها هنوز بگومگو می‌کردند و ما باید راهی می‌شدیم که هوا سرد بود و شنیدن حرف‌ها بیشتر غمی می‌شد که دل آدمی را سنگین می‌کرد، پس رکاب می‌زدیم و دور می‌شدیم با کلماتی که در سرم می‌چرخیدند؛ «ما هم مجبوریم. سخت نگیرید! ما که این طرف راه هستیم. به مرتع شما کاری نداریم.»

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->