وقتی فیلم‌های اجتماعی شبیه هم می‌شوند | نقدی بر فیلم «نبودنت»؛ ساخته کاوه سجادی‌حسینی آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام (بخش دوم) ماجرای حاشیه‌های اجرای «ترور» ساعد سهیلی در مشهد صفحه نخست روزنامه‌های کشور - سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳ کنسرت «ریچارد کلایدرمن» در ایران + فیلم مروری بر کارنامه هنری داریوش فرهنگ به بهانه سالروز تولدش درگذشت غم‌انگیز سلین‌ حسین‌پور، بازیگر هفت‌ساله مهابادی + علت و فیلم معرفی داوران بخش تئاتر صحنه‌ای جشنواره تئاتر مقاومت + عکس صحبت‌های معاون سیما درباره ساخت چند مجموعه تاریخی جدید «علی دهکردی» در جمع بازیگر سریال «مهمان‌کُشی» «هرچی تو بگی»، در راه چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر دنباله «میلیونر زاغه‌نشین» ساخته می‌شود نقد و بررسی کتاب «ناخن‌کشیدن روی صورت شفیع‌الدین» در کافه‌کتاب آفتاب «حلقه عشاق» به یاد رضا مافی | گزارشی از یک نمایشگاه نقاشی خط در مشهد پیام وزیر ارشاد به هنرمندان پیشکسوت شاعر پادشاه فصل‌ها، پاییز‌های مشهد را دیده بود
سرخط خبرها

ارتباطات، توانمندسازی و توسعه جامعه

  • کد خبر: ۶۷۳۶۵
  • ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۲:۰۲
ارتباطات، توانمندسازی و توسعه جامعه
عباس عبدی - رئیس انجمن صنفی روزنامه‌نگاران
بیایید فرض کنیم که یک کودک انسان از ابتدای تولد در فضای غیرارتباطی بزرگ شود و همه نیاز‌های مادی او مانند آب و غذا و بهداشت تأمین شود، اما بدون ارتباطات انسانی باشد؛ نه با کسی روبه‌رو شود و نه سخن یاد بگیرد و نه بازی کند و کسی را هم نبیند. چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
 
به‌قطع تاکنون چنین تجربه‌ای نداشته‌اید. اما بد نیست بدانید که چنین کودکی اگر در بهترین محیط باشد و بهترین غذا‌ها را بخورد، بسیار ضعیف و عقب‌مانده می‌شود و ضریب هوشی بسیار پایینی خواهد داشت و چند سال بیشتر عمر نمی‌کند. او از پس انجام کار‌های خودش نیز برنخواهد آمد. چرا؟ به‌دلیل اینکه وجه ممیز انسان و حیوان همین ارتباطات اوست. هرچه حیوانات تکامل‌یافته‌تر باشند، سال‌های بیشتری باید از نوزادان خود نگهداری کنند و به آن‌ها آموزش دهند. درحالی‌که حیوانات تکامل‌نایافته و ابتدایی، پس از تولد نوزادان می‌توانند آن‌ها را ترک کنند تا به‌تن‌هایی زندگی کنند.
 
این فرایند برای نوزاد انسان بسیار طولانی است و بخش مهم آن نیز محصول نظام ارتباطی با افراد دیگر است؛ بنابراین سیر پیشرفت بشر به کمیت و کیفیت ارتباطات اجتماعی و یادگیری زبان و اجتماعی‌شدن بستگی فراوانی دارد. بدون این بخش از اجتماعی‌شدن، انسان موجودی بسیار ضعیف و ناتوان و کم‌عمر خواهد بود. دراین‌میان، با پیشرفت بشر چگونگی و کیفیت ارتباطی او نیز متحول شده و پیشرفت کرده و از حالت ساده اولیه و محدود خارج شده است. انسان جدید همراه با توسعه همه‌جانبه، در نظام ارتباطات پیچیده و نوین گام گذاشته است. ارتباطات در یک جامعه روستایی و محدود چهره‌به‌چهره است و بیشتر به محیط خانواده و اقوام محدود است، اما در جهان بزرگ‌تر شهری، این حد از ارتباطات هرگزکافی نیست. ما نه‌فقط در سطح محلی، بلکه در سطح استانی و ملی و منطقه‌ای و جهانی نیز به ارتباطات بزرگ‌تر و آزاد نیازمندیم.
 
چنین ارتباطاتی رکن اصلی اجتماعی‌شدن انسان متمدن است. در کنار خانواده و آموزش، جایگاه ارتباطات برجسته‌تر است. هرگونه اختلال در فرایند ارتباطی، اثرش در پایین‌ماندن سطح توسعه‌یافتگی و توانمندی‌های افراد جامعه دیده خواهد شد. یکی از علل عقب‌گرد جامعه و پایین‌آمدن سطح فکری و رفتاری افراد، نبود و ضعف نظام ارتباطی است. با افزایش سطح آموزش و دانشگاه‌رفتن نیز این مشکل حل نمی‌شود. اگر می‌بینیم نوعی عوام‌زدگی و سطحی‌نگری نزد افراد با تحصیلات عالی وجود دارد، ناشی از اختلال نظام رسانه‌ای است که موجب این پس‌افتادگی اجتماعی می‌شود. نظام ارتباطی کارآمد و آزاد که واقعیات را بازتاب دهد و فراگیر باشد، لازمه رسیدن به جامعه توسعه‌یافته است.
 
بدون چنین نهادی جامعه و فرد نمی‌توانند توانمند شوند و از پس انجام کار‌های متعارف خود برنمی‌آیند. یکی از علل ناتوانی جامعه ما در حل مسائلش، ناتوانی نظام ارتباطی و رسانه‌ای است و شاید مهم‌ترین علت این ناتوانی جامعه ما همین ضعف مفرط نظام رسانه‌ای باشد. اگر می‌خواهیم جامعه‌ای توانمند، کارآفرین، خلاق و سالم داشته باشیم، شرط لازم آن تن‌دادن به نظام ارتباطی و رسانه‌ای آزاد و توسعه‌یافته است.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->