آغاز ثبت‌نام کتب درسی پایه‌های ورودی (۸ تیر ۱۴۰۴) احیای هویت تاریخی مشهد با واسطه‌گری مکتب بافت اطلاعیه تأمین‌اجتماعی درخصوص لزوم ثبت تعهدنامه فرزندان و نوادگان دختر بازمانده تا دهم تیرماه ۱۴۰۴ طرح ترافیک در پایتخت از فردا (دوشنبه، ۹ تیرماه ۱۴۰۴) اجرا می‌شود کلاهبرداری با آگهی‌های تکمیل یا خرید سابقه بیمه‌ تأمین‌اجتماعی پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (یکشنبه، ۸ تیر ۱۴۰۴) | از فردا هوا گرم می‌شود آسیب مرمت‌های غیرحرفه‌ای به پل ساسانی ازسرگیری پرواز‌های ترکیه به ایران از فردا (دوشنبه، ۹ تیر ۱۴۰۴) بیانیه اساتید دانشگاه آزاد اسلامی خراسان رضوی در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی تولد نوزاد ۶ کیلویی در مشهد (۸ تیر ۱۴۰۴) + فیلم چرا عینک آفتابی ارزان برای کودکان خوب نیست؟ تهیه فهرست قرمز آثار تاریخی در ایران ضروری است راه‌اندازی بزرگ‌ترین تصفیه‌خانه پساب صنعتی در جنوب کشور تکذیب شایعه بسته بودن مرز‌های هوایی کشور مهار آتش‌سوزی منطقه «بان‌سر» مهران پس از ۱۲ ساعت «زرشک» گنجینه‌ای سرخ با خواص شگفت‌انگیز سخنگوی قوه‌قضائیه: در حمله اسرائیل به زندان اوین، ۷۱ نفر شهید شدند انجام ۱۴۳ مورد بازرسی از مراکز طب سنتی و مکمل | ۶ مرکز غیرمجاز در مشهد پلمب شد اجرای طرح آمایش امید با هدف تحقق موضوع جوانی و افزایش جمعیت در خراسان رضوی پیش‌بینی هواشناسی کشور (۸ تیر ۱۴۰۴) | خیزش گرد و خاک در بخش‌هایی از کشور آخرین وضعیت سبد معیشتی مادران کم بضاعت دارای طفل شیرخوار | برقراری حمایت خاص از مادران شروع دوباره دزدی از فردای روز آزادی دستگیری متهمان تیراندازی به محیط‌بان کرمانی بازسازی باند فرودگاه تبریز آغاز شد (۷ تیر ۱۴۰۴) بازمانده ترور سرچشمه، ۴۴ سال بعد | روایتی تازه از حادثه تروریستی هفتم تیر ۱۳۶۰ + ویدئو دریای خزر مواج می‌شود (۷ تیر ۱۴۰۴) بازگشایی آسمان مرکز و نیمه غربی کشور برای پرواز‌های عبوری بین المللی (۷ تیر ۱۴۰۴) کشف ۱۴ میلیارد ریال اقلام آرایشی و بهداشتی غیرقابل مصرف در مشهد (۷ تیر ۱۴۰۴) آماده‌باش ۸ هزار نیروی شرکتی بخش درمان و شعب تأمین‌اجتماعی در ایام جنگ ۱۲روزه
سرخط خبرها

ما، عادت، درخت و این ۵۰۰ هزار نفر

  • کد خبر: ۶۷۳۹۳
  • ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۲:۰۳
ما، عادت، درخت و این ۵۰۰ هزار نفر
فریدون صدیقى - استاد روزنامه نگاری
مردمان سبزى که در حاشیه و متن و دامنه جنگل زندگى مى کنند و همیشه هم حالشان چهارفصل، ساده و زلال است، ممکن است اهمیت حضور درخت را درک نکنند که جان درخت را با تبر به در مى کنند. قاعدتا مى دانند، چون هرچه دارند و هرچه مى خواهند داشته باشند، از برگ و بار جنگل است.
پس این ما هستیم. ما مردمان کم لطف شهرنشین که با تیشه و تبر در پنهان و در تاریکى، جنگل را درو مى کنیم که هر ماه و هر فصل و هر سال حتى بى تبر و ارّه در ندانم کارى ها، کم توجهى‌ها و غفلت ها، جنگل را قربانى آتش مى کنیم.

راست این است که یادداشت این دوشنبه عزیز در حاشیه و متن حضور مغتنم و مبارک جنگل یا دود شدن تدریجى آن نیست؛ گرچه از هم اکنون غصه مى خوریم که آب در تابستان به خاطر کم لطفى برف و باران، ممکن است ما را جیره بندى و درختان را محزون کند، آن هم در کنار هزار غصه دیگر که نام چهار فصلش کرونا، بیکارى، گرانى و تحریم است.
نتیجه حداقلى از گرفتارى هاى حداکثرى: ما مردمان معصوم از بستگان درجه یک غصه، اندوه و دلواپسى در جهان هستیم.

بله، البته چنین است. به عبارت دیگر ما نسبت ناچیزى با شادى و شعف داریم، آن سان که با دو سه کشور معصوم و مظلوم‌تر از خودمان در ته جدول شادى در جمع ملل جهان هستیم و لابد به همین دلیل است که حتى با دیدن مورچه اى که دانه کش است هربار که دانه از دستش مى افتد، غصه مى خوریم و بغض مى کنیم و روى از دیگران مى گیریم و زارزار گریه مى کنیم تا گونه ترک خورده ما، لبى از اشک،‌تر کند.
نتیجه حداکثرى از یک عادت حداقلى: اندوه و غصه، نخست مغز ما را و سپس جسم ما را از بین مى برد. به عبارت دیگر به تدریج تمرکز، تخیل و تفکر ما تباه می‌شود و سپس، چون درماندگان و گمشدگان به هرسو مى رویم، اما به جایى نمى رسیم.

آیا ما به این شیوه زیست فردى و حتى اجتماعى عادت کرده ایم؟ پاسخ، کم وبیش روشن است. بله، عادت کرده ایم و دست کم به همین دلیل است که جوانان، نوجوانان و کودکان را از کارى که با عادت دیرینه سبک زندگى ما در تفاوت و تمایز است، سرزنش مى کنیم و آن قدر به خوگیرى آنان به عادت هاى پیشین و گاه مطرود و مضر و نیز عادت هاى متاثر از روزگار سرد و سخت اصرار داریم که برخى از آنان سر به کوه و بیابان و دریا مى گذارند. باور کنیم که ترک برخى عادت هاى مزاحم، موجب مرض نیست.
یک پرسش لرزان و ترسان: آیا اسیر شدنمان به عادت هاى روزگار کرونا، ما را از زندگى و زنده بودن متوازن و متعارف، محروم مى کند؟

پاسخ از نظر من به خصوص درمورد خودم و بسیارى از دیگرانى که مى شناسم، آرى است. چرا؟ چون بخشى از عادت هاى پیر و ازکارافتاده و نیز عادت هاى مترتب بر آثار مخرب کرونا، گرانى، بیکارى و تحریم، بى تردید ما را از زنده بودن و زندگى کردن به مفهوم واقعى بازمى دارد. یعنى سرحال و سرشار بودن از امید فرخنده و فرازمند، رؤیایى بیش نیست.
 
همدلى و همراهى با نشاط مشترک و درد مشترک در ورطه بى توجهى، غفلت، بى خیالى و فراموشى غوطه ور مى شود، پس ما هرکدام، چون درختى تنها، کم جان و بى سایه و ثمر، در استرس خوردن تبر به سر می‌بریم و لابد به همین دلیل است که در روزگار اکنون، فراموش مى کنیم جمعى از ما (قریب به ٥٠٠هزار نفر) به نام همسایه، هم محله ای، همشهرى و هم میهن، نوجوان، جوان، پدر، مادر، میان سال یا کهنسال، با دردى مضاعف روبه رو هستند. دردى به جز دردهاى مشترکى که پیش‌تر بدان اشاره کردم؛
١٢٠هزار بیمار تالاسمى، ٧هزار بیمار هموفیلى، ٤٥هزار بیمار دیالیزى، ٥٠هزار بیمار عضو پیوندى، ٧٠هزار بیمار مبتلا به ام اس و ١٢٠هزار بیمار مبتلا به سرطان.

کاش عادت به دوست داشتن، همدلى و همنوایى در من یک عادت پیوسته و تمام نشدنى بود و به خاطر این عادت، حالم همیشه بهار و باران بود!
کاش مسئولان دلسوز و دلیر ما همیشه نه غمخوار که طبیب و حبیب ما مردمان معصوم باشند تا ما بیش از این به غصه خوردن که مخل جسم و جان ماست، عادت نکنیم و کمى، حتى اندکى کمتر از کمى، خوشحال و خندان باشیم! اشکالى دارد؟
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->