حسین نخعیشریف | شهرآرانیوز؛ مرور عملکرد باشگاههای مشهد در مسابقات کشوری را از اولین دوره این رقابتها با آریا و پاس، نمایندگان فوتبال استان در لیگ منطقهای در سال۱۳۴۹، شروع کردیم و از ناکامی این تیمها در رسیدن به سطح اول این رقابتها سخن گفتیم تا به سال۱۳۵۳ و تشکیل تیم ابومسلم رسیدیم و سپس از عملکرد فوقالعاده سیاهجامگان در لیگ دسته ۳ و تصاحب عنوان بهترین تیم شهرستانی تا سقوط به لیگ دسته ۲ در سال بعد را حکایت کردیم و در چند شماره گذشته هم به رقابتهای لیگ دسته ۲ در سال۱۳۵۶ و صعود دوباره نماینده مشهد به دستهاول اشاره کردیم. از این هفته داستان ابومسلم۵۷ را باهم مرور میکنیم، جایی که آنها با تصمیمهای عجیبوغریب دوباره پرسروصدا شدند.
نماینده خراسان بعد از یک فصل دوری بار دیگر با اقتدار به بالاترین سطح فوتبال کشور یعنی لیگ تختجمشید برگشت تا در میان ۱۶ تیم حاضر نشانی از قدرت خاوران باشد. ۱۶ تیمی که در این فصل اولینبار تعادل تساوی ۸ تیم تهرانی و شهرستانیاش بههم خورده بود، زیرا با لغو قانون سقوط و صعود یک تیم از تهران و یک تیم از شهرستان، ۲ تیم شهرستانی ابومسلم مشهد و رستاخیز خرمشهر بهجای ۲ تیم سپاهان اصفهان و راهآهن تهران راهی لیگ ششم تختجمشید شده بودند.
مالکان ابومسلم با حمایت ولیان، استاندار وقت خراسان، که همزمان نایبالتولیه آستانقدسرضوی نیز بود، همچون سال قبل با حمایتهای دولتی و البته چند سرمایهدار خیلی زود برای رسیدن به یک تیم ایدئال دست به کار شدند. آنها در اولین گام بار دیگر بهسراغ سیدمهدی قیاسی رفتند؛ مردی که حالا با ۳۶ سال سن هم تجربه حضور در لیگ را داشت و هم چندین دوره مربیگری را پشت سر گذاشته بود.
البته کسب عنوان قهرمانی جوانان کشور در همین سال با منتخب خراسان هم در انتخاب او بیتأثیر نبود. قیاسی با این شرط که بیشتر ترکیب تیم بومی باشد و مالکان باشگاه حق دخالت در امور فنی را نداشته باشند، همکاری با ابومسلم را پذیرفت. حاجمهدی در مصاحبه با جراید وقت اعلام کرده بود با اختیار تام و بهمدت ۲ سال در کنار ابومسلم خواهم بود. اما بهنظر آزموده را آزمودن خطاست! و برادران مهاجرانی نمیتوانستند ترک عادت کنند!
در همان روزهای آغازین تمرینات، مسئولان ابومسلم با اعلام وفاق ملی در یک اقدام عجیب، مسیح مسیحنیا و مجید تشرفی را دوباره به تیم برگرداندند! قیاسی در گفتگو با نگارنده علت این تصمیم را علاوه بر خواست هواداران، اظهار علاقه این ۲ بازیکن به بازگشت و جبران مافات بیان کرد؛ مسئلهای که به گذشت زمان نیاز داشت.
مشکیها علاوه بر مسیحنیا و تشرفی، رضا عباسی، هافبک سابق راهآهن و ماشینسازی تبریز، و نوری خدایاری، مهاجم تکنیکی نیروی اهواز، را نیز به خدمت گرفتند. آنها همچنین حسین امیدوار، جوان رعنای مشهدی، را از برق شیراز فراخواندند. یک بازیکن عراقی (محمدکریم قدسیپور) و یک بازیکن افغان (محمدیاسین صفدری) همراه با ۵ بازیکن جوان، که فدراسیون در این فصل تیمها را ملزم به داشتن آنها کرده بود (کاظم غیاثیان، محمد اعظم، مرتضی اعتمادی، هادی منتجبی و رضا جلالیان)، نیز در فهرست اسامی ابومسلم قرار گرفتند و بهجز محمد پنجعلی که به پرسپولیس و عباس موسیوند که به هما پیوستند، سایر نفرات تیم همان اعضای قبلی بودند.
طبق برنامه، تیمها از ۱۱ اسفند بهمدت ۵ هفته به رقابت با یکدیگر پرداختند و پس از آن بهدلیل اردوی تیمملی برای حضور در جامجهانی آرژانتین، مسابقات ۳ ماه تعطیل شد. البته در این بین رقابتهای جامحذفی در دستورکار فدراسیون قرار داشت. ابومسلم در حضور دوبارهاش در جام تختجمشید روانه اهواز شد تا در مقابل تیم نیروی این شهر صفآرایی کند. جمعه ۱۲ اسفند با سوت منوچهر نظری و در حضور ۸۰۰۰ تماشاگر، یک تیم از شمالشرق و یک تیم از جنوبغرب کشور مقابل هم صفآرایی کردند که نتیجه کار مساوی بود. ابومسلم در دقیقه ۱۸ دروازهاش را روی اشتباه عسگرخانی بازشده دید، اما پس از آن با یک بازی تهاجمی در دقیقه ۴۵ با گل رضا جاهدی به تساوی دست یافت. نیمه دوم هم مشکیها بازی را کاملا بستند تا دست خالی از اهواز برنگردند.
سیاهجامگان در دومین هفته در شیراز بهمصاف برق این شهر رفتند و در یک بازی پرانتقاد با ۲ گل مغلوب شدند. ابومسلم که چاشنی خشونت را در این بازی همراه داشت، هر ۲ گل خود را بهدلیل خطا از روی ضربات ایستگاهی خورد. ضمن اینکه مسیحنیا و عسگرخانی ۲ بار و تیر دروازه یکبار مانع افزایش شمار گلهای شاگردان عباس رضوی شدند. مشکیها از دقیقه ۶۰ مجید تشرفی را هم از قلب دفاع به نوک حمله بردند تا با استفاده از توپهای بلند به گل دست یابند، اما این حربه هم مؤثر نیفتاد.
در آخرین روزهای زمستان، یعنی جمعه ۲۶ اسفند ۱۳۵۶، ابومسلم در سومین هفته رقابتهای لیگ ششم تختجمشید در مشهد رونمایی شد تا ۱۰ هزار تماشاگر مشتاق در یک هوای آفتابی و دلچسب شاهد آن باشند. مشکیها که فصل گذشته هم در چند دیدار با لباس یکدست سپید مقابل حریفان صفآرایی کرده بودند، در این دوره هم با لباس راهراه سپید و قرمز وارد میدان شدند؛ لباسی که زیاد مورد اقبال تماشاگران قرار نگرفت و مشکیها از مسابقات بعدی دوباره به همان فرم همیشگی برگشتند.
شهباز که با سودای قهرمانی تیم خود را بسته بود، از همان ابتدا توپ و میدان را در دست گرفت و با هنرنمایی ابراهیم قاسمپور، محمود حقیقیان، مجید بشکار و مهدی دینورزاده هیچ شانسی برای سیاهجامگان باقی نگذاشت و در دقیقه ۲۵ با خطای مسیحنیا از روی نقطه پنالتی بهوسیله قاسمپور به گل رسید. بعد از گل شاگردان ایرج سلیمانی چنان عرصه را بر مشکیپوشان تنگ کردند که تماشاگران بیصبرانه منتظر شنیدن سوت پایان نیمه اول از سوی عباس مقدسزاده بودند! با شروع نیمه دوم ابومسلم برای جبران گل خورده به آب و آتش زد، اما یک ناصر حجازی آماده بهآسانی همه توپها را مال خود میکرد.
البته غفلت مدافعان ابومسلم و حضور در حمله، یک گل دیگر هم برای شهباز در پی داشت تا سیاهجامگان در مقابل تماشاگرانشان هم شکست بخورند؛ تماشاگرانی که آنها هم در این روز نمره قبولی نگرفتند! اعتراض ممتد به داور با پرتاب سنگ و اشیا بهسمت بازیکنان شهباز همراه شد که در یکی از آنها پیشانی مهدی دینورزاده شکافت؛ مدافعی که در این روز بهشدت چه در دفاع و چه در حمله موفق ظاهر شده بود.
جمعه ۴ فروردین ۱۳۵۷ ابومسلم در خانه بهمصاف بانک ملی رفت؛ دیداری که بهدلیل تقارن با نوروز و البته نتیجهنگرفتن مناسب مشکیها با استقبال کم تماشاگر مواجه شده بود. سیاهجامگان برای آشتی با تماشاگر و در روزی که استاندار خراسان هم در ورزشگاه حضور داشت، از همان ابتدا بهسمت دروازه حافظ طاحونی یورش بردند، اما نداشتن یک مهاجم تمامکننده، حملات آنها را یکی پس از دیگری ناکام گذاشت تا اینکه سرانجام دقیقه ۵۰ بهوسیله غلامرضا برهانزاده به گل دست یافتند، اما بهاشتباه و خیلی زود به لاک دفاعی رفتند تا در دقیقه ۸۴ پیروزی را با تساوی عوض کنند.
بعد از پایان هفته چهارم درحالیکه قرار بود رقابتها یک هفته دیگر هم ادامه داشته باشد، ترس حشمتخان مهاجرانی از مصدومیت ستارههای تیمملی باعث شد که بازیها در عدد ۴ متوقف شود؛ جایی که ابومسلم و دارایی با ۲ امتیاز در انتهای جدول قرار داشتند.