عاطفه همایونی | شهرآرانیوز؛ نیکولا مویرهد، عکاس بریتانیایی، در ۱۵ ماه گذشته در قرنطینههای پیاپی لندن دوربین پولاروید خود را زمین نگذاشت و هفته گذشته مجموعهای از عکسهای خود را با نام «کشفنشده» منتشر کرد. نیکولا برای نمایانکردن ویروس کرونا که حضورش در تکتک لحظات زندگی همه ما پررنگ است، اما بهطرز متناقضی با چشم دیده نمیشود، عکسهای پولاروید خود را با مواد تمیزکننده خانگی، «ضدعفونی» کرده است تا بهصورت استعاری تأثیر این همهگیری را در زندگی روزمره مردم لندن به نمایش بگذارد. عجیب آنکه در بسیاری از این عکسها لکههای سبزرنگ شکلگرفته به تصویری که ما از ویروس کرونا در ذهن داریم، نزدیک است و در برخی دیگر عکس ضدعفونیشده گویی تصویری مبهم از اسکن ریه را نشان میدهد. این عکسها با توضیحات احساسی مویرهد همراه است:
«زنی تنها در محوطه برج مشهور لندن ناهار میخورد. این صحنه در نگاه اول عادی به نظر میرسد، اما غیبت مردم و گردشگران در اطراف این برج که همیشه مملو از جمعیت بود، در آوریل ۲۰۲۰ واقعیت دردناک قرنطینه را بیش از پیش نمایان کرد.»
«نمایی از پل واترلو بر روی رودخانه تیمز که برخلاف روزهای پیش از کرونا کسی در اطراف آن قدم نمیزند. آرامش شهر لندن در چندماه اول همهگیری دلهرهآور بود.»
«دستکشهایی زنانه و مردانه که برای تمیزکردن و ضدعفونیکردن سطوح از آنها استفاده میکردیم؛ مراسمی مفصل که همه در موج اول کرونا به آن عادت کردیم.»
«ویرجینیا وولف در کتاب «موجها» مینویسد: «من پیوسته متولد و باز متولد میشوم. آدمهای مختلف کلمات مختلفی از من بیرون کشیدهاند.» رودخانه تیمز در تاریخ لندن چنین نقش مهمی داشته است و حالا شاهد یک همهگیری دیگر است. این رودخانه شبیه به یک مخزن زمانی از همه زندگیهایی است که در اطراف آن وجود داشته است. این همهگیری نیز در حافظه آب ذخیره خواهد شد و دانستن این واقعیت هنگامی که در کنار این رود قدم میزنم، به من آرامش وصفناپذیری میدهد.»
«تماس و ارتباط فیزیکی از نیازهای اساسی انسان است که ما مجبور شدهایم برای مقابله با این همهگیری، آن را قربانی کنیم. نگهداشتن دست همسرم، درحالیکه بسیاری از افراد بهدلیل قرنطینه یا متأسفانه بهعلت خود ویروس از عزیزانشان جدا شده بودند، برای من یک امتیاز بزرگ به حساب میآمد.»