گرانی سمعک در روز جهانی ناشنوایان!
عجیب‌ترین خبر در روز جهانی ناشنوایان، گرانی و کمیاب شدن سمعک است، البته در ظاهر این گرانی از قبل هم خیلی‌ها را آزار داده است، ولی رسانه‌ها ترجیح می‌دهند این اخبار را در مناسبت خودش منتشر کنند نه خارج از آن.
گروه جامعه | شهرآرانیوز؛ عجیب‌ترین خبر در روز جهانی ناشنوایان، گرانی و کمیاب شدن سمعک است، البته در ظاهر این گرانی از قبل هم خیلی‌ها را آزار داده است، ولی رسانه‌ها ترجیح می‌دهند این اخبار را در مناسبت خودش منتشر کنند نه خارج از آن. قیمتش در بازار آزاد از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان شروع می‌شود و به ۱۰ میلیون تومان و حتی ۲۰ میلیون تومان نیز می‌رسد. این یعنی خیلی از خانواده‌ها حتی قدرت خرید ارزان‌ترین سمعک را هم ندارند. سال گذشته معلولان بعد از دیدار با رئیس جمهور وقت، قول گرفتند که بتوانند وسایل توان بخشی معلولان را با ارز ۴۲۰۰ تومانی خریداری کنند، اما این اتفاق نیفتاد و همه چیز نصیب بازار آزاد شد و ارز آزاد.
این مشکلات البته می‌تواند به کودکان کم شنوا، آسیب جدی بزند و مانع بزرگی برای تحصیل و رشد آن‌ها باشد، اما همه مشکلات کم شنوایان و ناشنوایان به گرانی سمعک محدود نمی‌شود. در روزهای کرونایی شاهد گزارش‌های زیادی درباره برخورد بد برخی از کاسبان و فروشندگان با آن‌ها بودیم. خیلی هایشان افزون بر سمعک باید ماسک هم بزنند و این یعنی اختلال جدی برای ارتباط گرفتن با دیگران. زبان ایما و اشاره از کار می‌افتد و در عین حال کسی متوجه نمی‌شود کم شنوا هستند و مشکل دارند. شما فکر کنید که آن‌ها در دانشگاه و دادگاه و بیمارستان و مدرسه باید چه کنند؟
مهم‌تر اینکه تلویزیون هم در این باره به خواب عمیقی فرو رفته است. جز پخش اخبار که یک نفر با زبان اشاره گوشه تصویر دیده می‌شود، در باقی بخش‌ها به ویژه زمانی که سریال‌های تلویزیونی پخش می‌شود، خبری از زبان اشاره نیست. این مشکل در سینما و تئاتر هم وجود دارد. چند وقت پیش یکی از کاربران فضای مجازی نوشته بود: «واقعا برای شما که دست اندرکار این حوزه هستید، آیا مقدوره نمایش‌هایی ویژه ناشنوایان بسازید؟ من دو تا خواهر ناشنوا دارم (با دو تا داماد ناشنوا) به هوای این ها، کل خانواده هرگز سینما نرفته ایم! فرهنگ اون‌ها اثر گذاشته و عادت کردیم که نریم.»
یکی دیگر از کاربران به سینمادار‌ها پیشنهاد کرده بود فقط یک سئانس یکی از سالن هایشان را به ناشنوایان و نابینایان اختصاص دهند: «یه سینمادار باشعور پیدا بشه، فقط یک سئانسِ یکی از سالن هاش رو اختصاص بده به ناشنوایان، با زیرنویس یا زبان اشاره گوشه تصویر، فیلم‌های روی پرده رو اکران کنه. نه تنها خدمت فرهنگی/اجتماعی کرده، بلکه از نظر برندینگ وتبلیغات کلی به نفعشه و، چون پاتوق می‌شه درآمد اقتصادی هم براش خواهد داشت.» یا کاربر دیگری که به همه یادآوری کرد: «در هفته جهانی نا شنوایان هستیم: هیچ فکر کرده بودید نا شنوایان چطور باید به پلیس ۱۱۰، اورژانس پزشکی یا آتش نشانی تلفن بزنند؟ برقراری یک سیستم پیامکی خیلی ساده می‌تواند این مشکل را حل کند، اما در کشور ما هنوز این امکان فراهم نیست.»
صحبت کردن از گرانی سمعک، نادیده گرفته شدن در فضا‌های فرهنگی و هنری و مهم‌تر از همه کرونا و آسیب‌هایی که زندگی معلولان را چندین برابر دچار مشکل کرده سرجای خودش، اما کم کاری سازمان‌های فرهنگ سازی که بودجه‌های میلیاردی می‌گیرند و وظیفه دارند برای مردم برنامه سازی کنند و فرهنگ عمومی را ارتقا دهند، همچنان اساس همه مشکل هاست.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
