به گزارش شهرآرانیوز؛ دوازدهم آذر، شهر تاشکند ازبکستان میزبان مسابقات جهانی کوراش و آلیش است؛ رقابتهایی که در اوزان و ردههای سنی مختلف برگزار میشود و برای اولینبار تیم ملی کشورمان قرار است علاوه بر مسابقات بزرگسالان، در رده پیشکسوتان هم شرکت کند. یحیی عاشوری و مهدی کرامتی، ۲ مشهدی عضو تیم ملی پیشکسوتان هستند که میگویند در صورت حمایت بیشتر مسئولان میتوانند با دستپر از این مسابقات مهم برگردند.
آنها چندیپیش در مسابقات انتخابی تیم ملی که در تهران برگزار شد، شرکت کردهاند و با شکست همه رقبای خود حالا نمایندههای ایران در وزن ۹۵کیلوگرم هستند؛ ۲ ورزشکاری که زاده و بزرگشده آرامگاه فردوسی هستند و میگویند جودو، کشتی و چوخه در خون آنهاست.
مهدی کرامتی چهلودوساله و یحیی عاشوری سیوهشتساله به گفته خودشان ۲۰سال است در کوراش و آلیش فعالیت دارند و عناوین مختلف داخلی، آسیایی و جهانی کسب کردهاند. آنها که حالا به جبر زمان و بالارفتن سن، جزو پیشکسوتان محسوب میشوند، همچنان شرایط ایدهآل بدنی خود را حفظ کردهاند و تمرینات منظمی دارند. بعد از کسب مجوز حضور در مسابقات جهانی ازبکستان، ایندو اینروزها در حال آمادهسازی خود برای حضور در مسابقات هستند، اما مشکلات مالی ذهنشان را درگیر خود کرده است.
یحیی عاشوری میگوید: برای اینکه بتوانیم در این مسابقات که از سطح بسیار بالایی برخوردار است، مقام بیاوریم، باید هر روز تمرین کنیم که این نیازمند صرف هزینههای زیادی است و تأمین آن از توان ما خارج است. وی میافزاید: برای حضور در مسابقات ازبکستان، فدراسیون فقط ویزا برای ما گرفته و بقیه هزینهها برعهده خودمان است. مهدی کرامتی هم میگوید: غیر از هزینههای سفر، تمرینات و تغذیه ما هم هزینه زیادی دارد و برای همین نیازمند یاری و توجه مسئولان هستیم.
شورا و شهرداری هم اکنون تنهاجاهایی هستند که به این ۲ ورزشکار کمک کردهاند. یحیی عاشوری میگوید: آقای موحدیان، طهوریانعسگری و علویمقدم به ما لطف داشتند و کمکهایی کردند و آقای غیاثی در تربیتبدنی شهرداری هم برخی از هزینههای ما ازجمله البسه را برعهده گرفتند؛ اما درصورتیکه یک اسپانسر ویژه داشته باشیم، میتوانیم با خیال راحت و بهصورت حرفهای و علمی تمرین کنیم تا احتمال کسب مدالمان در مسابقات بیشتر شود.
مهدی کرامتی نیز میگوید: ما این توان را در خودمان میبینیم که در آنجا مدال بگیریم و برای کشورمان افتخارآفرینی کنیم، بهشرطیکه حمایت مالی بشویم؛ چون این ورزش برای یک ورزشکار در سطح قهرمانی و جهانی هزینههای زیادی دارد.
محمود شریف از چهرههای شناختهشده ورزش باستانی و چوخه در منطقه توس و آرامگاه فردوسی است. او که بههمراه این ورزشکاران به تحریریه شهرآرا آمده است، گریزی به مسائل و مشکلات این منطقه میزند و با تأکید بر اینکه در این منطقه، همه ورزش باستانی را دوست دارند، میگوید: این ورزش کهن ایرانی بهنوعی در خون و ذات بچههای آرامگاه فردوسی است؛ اما متأسفانه در سالهای اخیر به چوخه در این منطقه کممحلی شده است و تنهاگود آرامگاه فردوسی که مقابل هارونیه قرار دارد، بهدلیل مخالفت میراث فرهنگی نیمهکاره رها شده است.
وی میافزاید: گود چوخه علاوه بر ورزش و تأثیرات مثبتی که روی جوانان دارد، خودش بهنوعی جاذبه توریستی محسوب میشود و افرادی که برای دیدن فردوسی میآیند، قطعا از دیدن یک گود فعال کشتی هم خوشحال میشوند که این خودش بهترین تبلیغ برای این رشته تاریخی و البته آرامگاه فردوسی است، اما نمیدانیم چرا میراث مخالفت میکند. شریف حتی از جانمایی یک مکان مناسب به غیر از گود مقابل هارونیه خبر میدهد و میگوید: یک مکان مناسب در اطراف آرامگاه را که مشکل میراث فرهنگی ندارد، به مسئولان میراث معرفی و پیشنهاد کردهایم تا یک گود در آنجا احداث شود؛ اما حرف ما به جایی نرسیده است.