روایت نخستین روز بازگشایی رسمی مدارس مشهد از اول آذر

محدثه شوشتری | شهرآرانیوز؛ نیمکت نشینی بعد از ۲ سال خانه نشینی برای دانش آموزانی که مدت‌ها با گچ و تخته و محیط مدرسه بیگانه بوده اند، هم هیاهو و شادی داشت و هم تنبلی و فراموشی ذوق وشوق‌هایی که قبل از کرونا در مدارس داشتند. اما والدین در میانه هیاهو یا برعکس کسلی گروهی از دانش آموزان، حال متفاوتی از بازشدن درب مدارس به روی دانش آموزان داشتند. عده‌ای از والدین امید به بازگشت به روز‌های خوش آموزش حضوری داشتند و خوش حال از بازگشایی مدارس و عده‌ای دیگر از ابتلای فرزندانشان به کرونا بیم داشتند و مخالف مدرسه رفتن فرزندانشان بودند. دانش آموزان هم حسی مشابه والدینشان داشتند؛ حسی که برای خیلی‌ها موج خوش حالی داشت و برای گروهی دیگر با نگرانی همراه بود.

دوگانگی در نگاه به بازگشایی مدارس

در اولین روز بازگشایی رسمی مدارس مشهد، به میان دانش آموزان، معلمان و مدیران مدارس می‌رویم. چهره‌های پنهان پشت ماسک‌ها و فاصله‌های اجباری از هم کلاسی‌ها و معلمان، الفبای ورود به مدرسه و نشستن سر کلاس درس هاست. دانش آموزانی که از خانه نشینی خسته شده اند، با ذوق وشوق به مدرسه آمده اند و دراین میان هستند دانش آموزانی که دیگر عادت بیدارشدن از خواب سر صبح و نشستن سرکلاس درس حضوری را از یاد برده اند.

عقربه‌های ساعت نزدیک به ۷:۳۰ صبح است. هوای یکم آذرماه مشهد نسبت به روز‌های قبل از سوز سرمای صبحگاهی فاصله گرفته است و شاید این هوا در اولین روز بازگشایی رسمی مدارس برای دانش آموزان خاطره بهتری نسبت به یک روز سرد رقم بزند. بااین حال، مادران برای بچه‌هایی که نزدیک به ۲ سال در ایام کرونا خانه نشین بودند، نگران هستند و تا حد ممکن آن‌ها را پوشانده اند تا سرما نخورند.

بعد از مدت‌ها صدای قرآن و برنامه صبحگاهی از پشت دیوار‌های مدرسه‌ها به گوش می‌رسد. به مدرسه فاطمه زهرا (س) در منطقه طبرسی مشهد می‌رسیم. والدین پشت در مدرسه یکی یکی بچه هایشان را داخل محوطه مدرسه می‌فرستند، اما همچنان پشت در می‌مانند. والدینی که نگران هستند، نگرانی هایشان را به اشتراک گذاشته اند و هم صحبت شده اند و آن‌هایی که از آموزش غیرحضوری و سروکله زدن با بچه‌ها پای گوشی و یادگیری خسته شده اند، انگار منتظر این روز بوده اند؛ از بازگشایی مدارس راضی اند و بعد از مدت‌ها دوری از فضای مدرسه خوش حال اند که آن‌ها به سر کلاس‌های درس حضوری برگشته اند. بین اظهارنظر‌های ۲ گروه موافق و مخالف والدین، بحث بالا می‌گیرد و یکی از مادر‌ها به مادر دیگری می‌گوید: چطور از کرونا و ابتلای فرزندتان نمی‌ترسید؟! ما هم خسته شده ایم، اما تحمل می‌کنیم. درعین حال، مادری که موافق بازگشایی مدارس است، می‌گوید: بچه‌ها افسرده و تنبل شده اند. فضای حضوری مدرسه را کجا می‌توان در اینترنت پیدا کرد.

هر نیمکت، یک نفر

صدای برنامه صبحگاهی قطع می‌شود، بچه‌ها وارد کلاس‌ها می‌شوند؛ هر نیمکت، یک نفر.
یسنا کلاس سوم ابتدایی است. هم کلاسی هایش را فقط از روی عکس‌های پروفایلشان در شبکه شاد می‌شناسد و حالا با تصویر‌هایی که سر کلاسشان با ماسک نشسته اند، غریبه است. می‌گوید دوست دارم با هم کلاسی هایم از نزدیک آشنا شوم و باهم دوست باشیم.

تقریبا همه بچه‌های کلاسشان آمده اند. در کلاس برای ۱۵ نفر نیمکت چیده اند که همه نیمکت‌ها پر شده است. بااین حال، از آن جیغ و سروصدا‌هایی که بچه‌های ابتدایی در دوران قبل از کرونا در مدرسه داشتند، هیچ خبری نیست؛ همان عارضه تنهایی و گوشه گیری را که کرونا به بچه‌ها تحمیل کرده است، می‌توان در چهره‌هایی که مدت‌ها از فضای جمعی و حضوری مدرسه دور بوده اند، دید.

کار معلمان در آموزش مجازی دیده نمی‌شود

با یکی از معلمان مدرسه هم درباره بازگشایی رسمی مدارس گفتگو می‌کنیم. خانم حیدری که تجربه ۱۵ سال معلمی دارد، می‌گوید: در ۲ سال شیوع کرونا، شرایط متفاوتی از تدریس را گذراندم. عده‌ای به ما معلمان می‌گویند که در خانه نشسته اید پای گوشی و مگر چه کار می‌کنید؟! کارتان از سروکله زدن حضوری با بچه‌ها و مدرسه رفتن راحت‌تر شده است.

اما واقعیت این نیست؛ کار ما معلمان در آموزش مجازی دیده نمی‌شود. شاید آموزش غیرحضوری باشد، اما رسیدگی به تکالیف تک تک دانش آموزان و بازخورددادن به تکالیف، ویس ها، کلیپ‌ها و... بیشتر از آموزش حضوری وقت می‌گیرد. مثلا در آموزش حضوری در هر ساعت از درس فقط از چند دانش آموز سؤال می‌پرسیم و نمره می‌دهیم، اما در آموزش مجازی باید تکالیف همه دانش آموزان کلاس را بگیریم و بررسی کنیم.

روزانه دست کم هفت هشت ساعت پای گوشی وقت می‌گذاریم. بااین حال، در دوران کرونا همه ما مجبور شده ایم سبک زندگی مان را تغییر دهیم که آموزش هم جزئی از آن است. این معلم نه کاملا موافق بازگشایی کامل مدارس است و نه آموزش کاملا مجازی. او می‌گوید: آموزش ترکیبی حضوری مجازی ممکن است بهترین نسخه در دوران کرونا باشد تا هم سلامت دانش آموزان با کمترین حضور در مدارس به خطر نیفتد و هم سبک آموزش‌ها از صرفا مجازی تغییر کند.

صف مدرسه در دایره‌های رنگی

از این مدرسه راهی مدرسه حضرت زینب (س) در هسته مرکزی مشهد می‌شویم؛ مدرسه‌ای واقع در خیابان آبکوه که یکی از پرجمعیت‌ترین و بزرگ‌ترین مدارس مشهد است و ۱۰۰۰ دانش آموز در ۲ نوبت صبح و عصر دارد. برای بازگشایی مدارس کلاس‌ها را گروه بندی کرده اند. با گروهی از دانش آموزان مقطع سوم ابتدایی که ساعت ۱۰ صبح باید در مدرسه حاضر شوند، وارد این مدرسه می‌شویم.

برای ایستادن دانش آموزان با فاصله در صف، روی آسفالت حیاط مدرسه را با دایره‌های رنگی علامت زده اند. هر دانش آموز برای تشکیل صف باید روی یک دایره بایستد. بچه‌ها هرکدام در یک دایره رنگی پاهایشان را جفت می‌کنند. معاون مدرسه به نوبت و فاصله بچه‌ها را سمت کلاس‌ها هدایت می‌کند. همراه با دانش آموزان سر کلاس حاضر می‌شویم. معلم کلاسشان تأکید می‌کند که بچه‌ها کاپشن و لباس‌های گرمشان را در نیاورند، چون یکی از پنجره‌ها را نیمه باز گذاشته اند تا هوا تهویه شود.

بوفه مدرسه تعطیل است؛ فقط آب معدنی داریم

چگونگی رعایت اصول بهداشتی و حفظ سلامتی دانش آموزان را از خانم تمدنی، مدیر مدرسه حضرت زینب (س)، جویا می‌شویم. وی به شیوه نامه‌های ابلاغی به مدارس اشاره می‌کند و می‌گوید: براساس اصول بهداشتی پیشگیری از کرونا، دانش آموزان را دست کم ۸ و نهایت ۱۵ نفری در کلاس‌ها جانمایی کرده ایم. چون تراکم دانش آموز در مدرسه ما زیاد است، در نوبت‌های چرخشی و گروه بندی‌های مختلف دانش آموزان را تقسیم کرده ایم تا سلامتی شان به خطر نیفتد.

وی با تأکید بر اینکه برای تغذیه دانش آموزان در مدرسه هم شیوه نامه‌های خاصی در نظر گرفته شده است، بیان می‌کند: بوفه مدارس باید تعطیل باشد، برای همین ما هم بوفه مدرسه را تعطیل کرده ایم و فقط آب معدنی در بوفه به دانش آموزان متقاضی داده می‌شود. توصیه کرده ایم که دانش آموزان قمقمه یا بطری آب همراه خودشان داشته باشند و حتی از آب سردکن مدرسه استفاده یا در محل شیر‌های آ ب خوری تجمع نکنند.

زنگ تفریح هم نوبتی

هیاهوی بچه‌ها در زنگ‌های تفریح مدارس تا چند کوچه بالاتر از هر مدرسه‌ای به گوش همسایگان مدارس هم می‌رسید. دانش آموزان حالا مدت هاست که تجربه آن را ندارند؛ بازی‌هایی که در زنگ تفریح داشتند و خوراکی‌هایی که گاهی باهم تقسیم می‌کردند و در زنگ‌های تفریح می‌خوردند. حالا مدارس بازگشایی شده اند، اما خبری از زنگ تفریح‌های قبل کرونا نیست. خدا می‌داند مدارس کی به حال وهوای قبلی شان باز خواهند گشت.

صدای زنگ تفریح برای یکی از کلاس‌های مدرسه به صدا در می‌آید. خانم تمدنی توضیح می‌دهد که چگونه برنامه زمان بندی زنگ‌های تفریح مدرسه حضرت زینب (س) را هم تغییر داده اند؛ اینکه زنگ تفریح‌ها نوبتی شده است تا داخل سالن و محوطه مدرسه تجمع نشود.
وی درعین حال از برنامه ریزی برای تغییر در روحیه و نشاط دانش آموزان بعد از ۲ سال خانه نشینی و حضور در مدرسه هم خبر می‌دهد و می‌گوید: برنامه‌هایی مانند نرمش، ورزش و بازی‌های خلاقانه نیز در ساعت‌های فراغت دانش آموزان در نظر گرفته ایم تا از نظر روحی نیز دانش آموزان به سرزندگی و نشاط بازگردند.

هر سرویس مدرسه با ۳ دانش آموز

روز اول آذرماه که بازگشایی رسمی مدارس بود، خیلی از دانش آموزان را یکی از اولیایشان به مدرسه رسانده بودند، اما برای روز‌های بعدی سرویس مدارس نیز فعال می‌شود. خانم تمدنی باید‌ها و نباید‌های سرویس مدارس را هم این طور توضیح می‌دهد: هر سرویس مدرسه با ۳ دانش آموز باید خدمت رسانی کند. پیش از این تعداد زیادی از دانش آموزان با یک سرویس جابه جا می‌شدند، ولی اکنون جزو ممنوعیت‌هایی است که در دوران کرونا باید رعایت شود.

او همچنین تأکید می‌کند که به دانش آموزان اعلام کردیم دویدن پشت سر هم، روبوسی، بغل کردن و برخورد فیزیکی ممنوع است. معلمان و کادر دفتری مدرسه نیز برای رعایت فاصله فیزیکی دانش آموزان تذکر می‌دهند.
توضیحات مدیر مدرسه حضرت زینب (س) به اینجا می‌رسد که آن‌ها به کمک والدین و همراهی آن‌ها نیز نیازمندند تا در ادامه آموزش‌های حضوری دانش آموزان سلامتی هیچ کدامشان به خطر نیفتد.