خداحافظی با امید جهان در تهران گرامیداشت شهیده منصوره عالیخانی در نمایشگاه «هنر در برابر جنگ» انتشار سفرنامه الیاس کانتی؛ نگاهی متفاوت به فرهنگ مراکش پاییز سینمای ایران با «لاک‌پشت» آغاز می‌شود واکنش رسمی کمیته اسکار به اظهارات پیرامون دخالت غیرصنفی وقفه دو ساله «نشان عکس مطبوعاتی» | وقتی عکاسی مطبوعاتی هنوز شغل رسمی نیست دانشگاه هنر برای نخستین‌بار میزبان جشنواره تجسمی جوانان جدیدترین واکنش کارگردان «کنکل» به توقف این سریال (۲۳ شهریور ۱۴۰۴) آخرین وضعیت حمید هیراد (۲۳ شهریور ۱۴۰۴) مرد نقش‌ها و صندلی‌های داغ | مروری بر کارنامه احمد نجفی، بازیگر شخصیت «هارون» در «ولایت عشق» نامزدهای سینمای ایران به اسکار معرفی شدند + اسامی نگاهی به نمایش «لمس» به کارگردانی سیاوش صابری | تئاتری از تروما، ناخودآگاه و زیبایی شناسی رنج کارگردان پروژه سینمایی «برادر کوچک من»: مدیران استانی روی خوش به سینماگران نشان دهند بررسی جایگاه «شاهنامه» در برنامه‌های فرهنگی بلند مدت آغاز تحقیق و نگارش برای ساخت سریالی درباره استاد فرشچیان
سرخط خبرها

نظر مسعود فراستی درباره سریال «بازی مرکب»

  • کد خبر: ۹۰۵۸۰
  • ۱۳ آذر ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۶
نظر مسعود فراستی درباره سریال «بازی مرکب»
مسعود فراستی در نقد سریال کره‌ای «بازی مرکب» گفته است: فیلمساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن است. حرکات دوربین هم نشان می‌دهد کارگردان فیلمسازی بلد نیست.

به گزارش شهرآرانیوز - مسعود فراستی در نقد سریال کره‌ای «بازی مرکب» گفته است: فیلمساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن است. حرکات دوربین هم نشان می‌دهد کارگردان فیلمسازی بلد نیست.

فراستی با تأکید بر اینکه هوانگ دونگ هیوک، خالق سریال بازی مرکب، کارگردان مؤلف نیست، گفته است:

این سریال را کمپانی سرمایه‌داری نتفلیکس ساخته است که کارش پررنگ‌کردم فیلم‌های مارول است. نتفلیکس یک کمپانی جدی است و به خوبی می تواند یک تبلیغات جهانی انجام دهد. این نکته نخست موفقیت سریال است. نکته دوم در موفقیت سریال، خشونت داخل آن است. من فکر می‌کنم خشونت در این کار یکی از دلایل اقبال آن است. خشونتی که ظاهراً علیه سرمایه‌داری است. خشونتی که در محصولات کره وجود دارد و در فیلم برنده اسکار «انگل» هم وجود داشت، خشونتی ضد انسانی و عنان گسیخته! در حالی که به نظرم کارهای کره‌ای به شدت مبلغ سرمایه‌داری است.

من واقعاً شک دارم که این حد از خشونت واقعاً در خود کره وجود دارد که این همه در سینما و سریال‌های کره‌ای وجود دارد؟ دوربین طرف مهاجمان است نه مردم. فیلمساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن‌هاست.

در این سریال، سرمایه‌داری از هر زمان دیگری جلادتر و خونریزتر شده و فیلمساز ما را سمپات کسانی که می‌میرند، نمی‌کند. همه کسانی که کشته می‌شوند، لانگ‌شات است، یعنی اصلاً عددی نیستند! آن زمان هم که کلوزآپ می‌گیرد، زمانی که آبنبات می‌خورند و در واقع آن‌ها را دست می‌اندازد.

زاویه دوربین را نگاه کنید! همیشه با نگهبانان است، نه مردم! اگر فیلمساز ادعا می‌کند که علیه این‌هاست، پس چرا در جایگذاری دوربین آن را نمی‌بینیم؟ برنده سریال هم یک شخصیت نیمه منگل، نیمه منفعل است. در سکانس مواجهه این فرد با پیرمرد گرداننده بازی، دوربین نمی‌داند باید چه کند؛ لانگ‌شات می‌کند. کمی بعد کلوزآپ می‌گیرد و شعارهای به‌اصطلاح انسانی پیرمرد را می‌شنویم. در واقع، دوربین که ساده‌ترین وسیله برای همذات‌پنداری است، از سوی کارگردان نمی‌داند باید کجا قرار بگیرد. همین ۵ دقیقه نشان می‌دهد که کارگردان فیلمسازی بلد نیست.


حتما بخوانید

سریال «اهل جهنم» جایگاه محبوب‌ترین سریال نتفلیکس را از «بازی مرکب» گرفت

Squid game چطور زندگی بازیگر نقش «بازیکن شماره ۱» را تغییر داد؟

سریال Squid Game چه‌قدر در دنیا تماشاگر داشته است؟ | یک دستاورد بزرگ برای نتفلیکس و کره جنوبی

آیا فصل دوم سریال Squid Game ساخته می‌شود؟ | همه اما و اگرهای نتفلیکس و هوانگ دونگ-هیوک


 

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->