زهرا اسکندریان- آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی در جمع روسای کمیسیونهای شهرسازی مراکز استانها گفت: فضای پیرامون حرم رضوی یک پلازای صددرصد تجاریست. البته پیوستگی فضای شهری با سوداگری تجاری ظاهر زیبایی به شهر داده است، اما در عمل، حق حیات را از شهروند گرفته است.
وی ادامه داد: با این وضعیت به افراد اینطور گفته میشود که تو ارزش زندگی در اینجا را نداری و باید بروی بیرون. اصلیترین مسئله شورا باید این باشد که ببینید مردم چگونه میتوانند بهتر زندگی میکنند.
آخوندی گفت: روی فضاهای عمومی ارزش مبادله نگذاریم. برای برون رفت از این وضعیت باید بازآفرینی انجام دهیم؛ نه فقط بافتهای تاریخی یا بافتهای فرسوده بلکه همه سطوح شهری.
مهدینیا، رئیس کمیسیون عمران و شهرسازی شورای شهر مشهد در دومین اجلاس مجمع مشورتی روسای کمیسیونهای شهرسازی مراکز استانها گفت: به اذعان بسیاری از متخصصان حوزه شهری طرحهای حوزه شهری در فرایند تهیه و تصویب کمرنگ بوده است.
مهدینیا ادامه داد: هرجا نقش کمتری داریم، حس تعلق کمتری داریم. در مرحله اجرا نیز طرح رها شدهاست. این عوامل به آن دلیل بهوجود آمده که شهرداران با معیار پروژههای عمرانی و کسب درآمد سنجیده میشوند. در این فضا به دنبال کیفیت زندگی و کاهش اغتشاشات بصری از طریق نظم دادن به ساخت و سازها هستیم.
وی افزود: لوایح مدیریت واحد شهری و درآمد پایدار شهری بیش از دو دهه است که تعیین تکلیف نشدهاست. امروز انجمنهای شهر، شوراهای شهر دانشگاهها بر کیفیت محیط زندگی تاکید دارند، اما زیرساختها برای تحقق این مهم فراهم نیست. این گردهمایی منجر به ایجاد گفتمانی برای تحقق دولتهای محلی شود.
او ادامه داد: در سال ۱۳۶۲ دولت و مجلس مصوب کرد در بازه سه ساله شهرداریها از بودجه دولتی منفک شوند، ولی آئیننامه درآمدهای شهرداری که باید تا شش ماه بعد توسط دولت تصویب میشد، با گذشت ۳۶ سال هنوز تهیه نشده است.
کاظمیان، مدیرکل طرح و برنامه وزارت راه و شهرسازی گفت: نتیجه برنامههای توسعه شهری تولید فضا است. این فضا میتواند عمومی یا اختصاصی باشد. مدعیان هر کدام برحسب سطح منفعت و قدرتی که دارند، میتوانند ایفای نقش کنند. برنامهای موفق است که بین فضاهای خصوصی و عمومی تعادل ایجاد کند. باید به این باور برسیم بدون فضاهای عمومی، فضاهای اختصاصی موفق نخواهند بود.
وی افزود: تامین هزینههای شهر باید از محل تولید و مصرف فضاهای اختصاصی صورت بگیرد، به همین دلیل برنامههای شهری برای تامین منافع بخش اختصاصی، به گروگان گرفته شدهاند. مدیریت شهری در تله رانتی افتادهاند که مرتب سهم بخش خصوصی از منافع شهری بیشتر و سهم منافع عمومی و شهرداری هم کم میشود. برنامههای ما بیشتر ابزار تولید ثروت شدهاند.
کاظمیان ادامه داد: برنامههای شهری تا باج را پرداخت نکند، ساختمانی ساخته نمیشود.