آنگلا مرکل کیست؟ + بیوگرافی

به گزارش شهرآرانیوز؛ آنگلا مرکل به عنوان اولین فرزند خانواده خود در سال ۱۹۵۴ در هامبورگ زاده شد. پدرش یک کشیش و مادرش معلم بود.

خانواده او اندکی بعد از تولد وی، به شهر کوچک تمپلین در نزدیکی برلین در جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) مهاجرت کردند. خانواده وی مسیحی و مخالف دولت کومونیستی آلمان شرقی بودند. او ساخت دیوار برلین را یکی از نخستین خاطرات کودکی خود می داند. او اکنون صدر اعظم آلمان است.

تحصیلات مرکل

در زمان تحصیل در دبیرستان، نمرات خوب او در دروس مختلف بهویژه ریاضیات و زبان روسی مورد توجه معلمان قرار گرفته بود.

آنگلا در سال ۱۹۷۳ در دانشگاه لایپزیگ به تحصیل فیزیک پرداخت و در سال ۱۹۷۸ به پایان رسانید. او در دانشگاه با اولریش مرکل، دانشجوی فیزیک آشنا شد و در ۱۹۷۷ پس از ازدواج با او، نام خانوادگی خود را از «کاسنِر» به «مِرکِل» تغییر داد.

او دکترای خود را در رشته شیمی فیزیک در سال ۱۹۸۶ به دست آورد.

ازدواج دوم

وی در سال ۱۹۸۸ در مرکز آکادمی علوم با همسر دوم خود، یواخیم زاور آشنا شد. آن‌ها پس از مدتی با هم ازدواج کردند. آنگلا مرکل بدون اینکه از دو ازدواج خود فرزندی داشته باشد، با فرزندان همسر دوم خود که حاصل ازدواج قبلی او هستند، زندگی می کند.

فعالیت‌های سیاسی آنگلا مرکل

او در جوانی با اینکه به کمونیسم ایمان نداشت، به شاخه جوانان حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان پیوست. در آن زمان به طور پنهانی برنامه‌های سیاسی تلویزیون آلمان غربی را تماشا می کرد. به هنگام انقلاب‌های ۱۹۸۹ وارد عرصه سیاسی آلمان شد و در سال‌های پایانی دولت کمونیستی آلمان شرقی، مرکل در اعتراضات خیابانی شرکت فعالی داشت و به عضویت حزب تازه تأسیس «بیداری دموکراتیک» درآمد. در زمان فروپاشی دیوار برلین به عنوان سخنگوی این حزب فعالیت می کرد.

ورود به دولت

در سال ۱۹۹۰ به معاونت سخنگوی نخستین دولت دموکراتیک جدید در آلمان شرقی پیشین منصوب شد. پس از اتحاد آلمان او به آلمان غربی رفت و در آنجا به عضویت حزب محافظه کار اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان درآمد. در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ وی از ایالت مکلنبورگ فورپومرن به مجلس فدرال آلمان (بوندستاگ) راه یافت و به عنوان قائم مقام سخنگوی دولت برگزیده شد. به دلیل توجه هلموت کوهل (صدراعظم وقت آلمان) به او، در ۱۸ژانویه ۱۹۹۱ به عنوان وزیر زنان و جوانان و در سال ۱۹۹۴ به عنوان وزیر محیط زیست، حفظ طبیعت و امنیت رآکتور‌ها مشغول به کار شد. وی مقام این وزارت را تا سال ۱۹۹۸ که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری گرهارد شرودر انجامید، نگهداشت. بعد از آن تلاش به ائتلاف با سوسیال-دموکرات‌ها برای حکومت در بعضی از ایالات کرد که به نتیجه ای نرسید.

رهبری حزب

پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات ۱۹۹۸، مرکل به عنوان دبیرکل این حزب برگزیده شد و در سال ۱۹۹۹ پس از رسوایی پرداخت‌های مالی غیرمجاز در این حزب که به برکناری رهبر وقت این حزب ولفگانگ شویبله انجامید به رهبران حزب خود از جمله هلموت کوهل پشت کرد و در سال ۲۰۰۰ به عنوان نخستین زن در تاریخ حزب دموکرات مسیحی آلمان، به رهبری این حزب برگزیده شد.

در سال ۲۰۰۲ با این وجود ادموند اشتویبر دبیرکل اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن که با اتحادیه دموکرات مسیحی در پارلمان متحد بود بهعنوان نماینده دو حزب متحد برای صدراعظمی کاندید شد. این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و اشتویبر) بار‌ها گرهارد شرودر و سوسیال دموکرات‌ها را تحت عناوین مختلف سیاست‌های غلط اقتصادی، افزایش بدهی‌های کشور و مهمتر از همه، تعداد بسیار زیاد بیکاران مورد سرزنش قرار میدادند. با این وجود اتحاد آن‌ها بار دیگر در سال ۲۰۰۲، بیشتر بهخاطر سیاست‌های آن‌ها درمورد جنگ عراق از ائتلاف قرمز-سبز به رهبری گرهارد شرودر ویوشکا فیشر شکست خورد.

با افزایش بدهی‌ها و بیکاران کشور در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد، تا آنجا که اتحادیه دموکرات مسیحی در سایر ایالت‌های آلمان به پیروزی رسید. سوسیال دموکرات‌ها و شرودر برای جبران این شکست‌ها پیشنهاد بهعقبکشاندن انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ را دادند، تا به رقبای خود محبوبیت شان را میان مردم به اثبات برسانند. در حالی که کارشناسان امیدی برای سوسیال دموکرات‌ها نمی دیدند.

پیروزی در انتخابات

در انتخابات بوندستاگ در سال ۲۰۰۵ مرکل خود را نامزد صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. بر خلاف انتظار همه، اتحادیه دموکرات مسیحی رأی بالایی آورد بهطوریکه اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها و سوسیال مسیحی‌های بایرن یا سوسیال دموکرات‌ها هیچکدام به تنهایی نتوانستند اکثریت پارلمانی را بدست بیاوردند.

احزاب کوچکتر مانند حزب سبز‌های آلمان (اتحاد ۹۰/سبزها) یا دمکرات‌های آزاد که بهطور سنتی شرکای ائتلافی احزاب بزرگ هستند، هیچکدام اینبار به میزان کرسی موردنیاز برای ائتلاف با احزاب بزرگتر دست نیافتند. به این ترتیب ائتلاف دمکرات مسیحی‌ها و اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال دموکرات‌ها ائتلاف بزرگ را تشکیل دهند. بر طبق مذاکرات ائتلاف بزرگ، سوسیال دموکرات‌ها به صدراعظمی مرکل و کنارهگیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط اینکه ۸ وزارتخانه بزرگ در دستان آن‌ها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل نخستین صدر اعظم زن در کشور آلمان معرفی شد.

به این ترتیب، مرکل به عنوان رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان و نخستین زن صدراعظم در تاریخ آلمان، دولت ائتلافی با حزب همپیمانش اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن و حزب سوسیال دموکرات آلمان را تا سال ۲۰۰۹ رهبری کرد. این ائتلاف پس از دو ماه مذاکره در پی انتخابات فدرال آلمان در ۲۰۰۵ تشکیل شد. پس از انتخابات فدرال در سال ۲۰۰۹ و خروج سوسیال دموکرات‌ها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل داد.

دوره‌های بعدی

سومین دوره صدراعظمی مرکل پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ آغاز شد که در آن اتحادیه دموکرات مسیحی ۴۱٪/۵ از کل آرا را به خود اختصاص داد. اما همپیمانانش در حزب دموکرات‌های آزاد در این دوره از انتخابات از ورود به بوندستاگ بازماندند و در نتیجه مرکل دولتی ائتلافی با سوسیال دموکرات‌ها تشکیل داد.

مرکل در روز ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ بار قصد نامزدی خود را برای شرکت در انتخابات فدرال آلمان در سپتامبر ۲۰۱۷ اعلام کرد. او پس از پیروزی در این انتخابات برای چهارمین دور به صدر اعظمی آلمان رسید. با پایان این دوره، او رکورد طولانیترین دوره صدر اعظمی را می شکند.

سیاست مرکل

او را سیاستمداری غیرقبل پیشبینی، مرموز، بیرحم، و عملگرا می خوانند. درباره مرکل و در واقع سیاست کنونی حزب او گفته میشود که او گرایش سنتی آلمان به فرانسه که پایه تشکیل یک اتحادیه اروپای قدرتمند است را میشکند و مانند تونی بلر و مارگارت تاچر بیشتر گرایش به نزدیکی با آمریکادارد.

این برای اتحادیه اروپا مسئله مهمی است وگرنه در زمینه سیاست‌های اقتصادی، اختلاف احزاب بزرگ حاکم در اروپا بسیار کم شدهاست. از او به عنوان مارگارت تاچر قرن بیست و یک یاد میشود. آنگلا مرکل رهبر دفاکتو اتحادیه اروپا خوانده شدهاست و مجله فوربز دو بار او را دومین شخص قدرتمند جهان نامید که بالاترین رتب‌های است که یک زن تاکنون بدان رسیدهاست.]مرکل در سال ۲۰۱۵ از سوی مجله تایمز به عنوان شخصیت سال برگزیده شد و این نشریه او را صدراعظم دنیای آزاد نامید. وی از روز ۲۶ مارس ۲۰۱۴ رکورد طولانیترین دوره تصدی دولت را در بین سران کشور‌های عضو اتحادیه اروپا از آن خود کردهاست. همچنین وی در سال ۲۰۱۶ برای دهمین سال به عنوان قدرتمندترین زن دنیا از سوی مجله فوربز برگزیده شد.

در سال ۲۰۰۷ مرکل ریاست شورای اروپا و گروه هشت را به عهده داشت و دومین زنی بود که به این مقام برگزیده میشد. او همچنین نقشی کلیدی درپیمان لیسبون و اعلامیه برلین ایفا کرد. تقویت پیمان تجاری و سرمایهگذاری ترنس-آتلانتیک از اولویت‌های مرکل در تجارت خارجی بودهاست. وی همچنین نقشی تعیینکننده در مدیریت بحران اقتصادی اروپا داشت و از وی به عنوان تصمیم گیرنده اصلی در حل بحران یاد میشود. در سیاست‌های داخلی آلمان، اصلاحات سیستم خدمات درمانی، مشکلات مربوط به آینده توسعه بخش انرژی و همچنین سیاست‌های در‌های باز برای سیل مهاجران در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ از عمدهترین مسائلی بود که مرکل و دولتش را درگیر کرد.

منبع: ویکی تابناک