درباره چرایی اجرا نشدن سیاست‌های اقتصادمقاومتی در گفتگو با عضو شورای‌عالی انقلاب فرهنگی

مرتضی محمدپور | شهرآرانیوز؛ چندین سال است که رهبر معظم انقلاب با نام گذاری سال‌ها به اسامی اقتصادی، آشکارا بر ضرورت تقویت تولید ملی و پرهیز از وابستگی اقتصادی به کشور‌های بیگانه تاکید می‌کنند. این منویات از سال ۱۳۹۲ و با ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصادمقاومتی وارد عرصه جدیدی شد و مصادیق تبیینی به عنوان راهبرد کلان کشور در عرصه اقتصادی در دستورکار قرار گرفت، با این حال باوجود اینکه معظم له مشوق همیشگی مسئولان برای توجه به اقتصادمقاومتی و مبانی آن بوده اند و حتی شیوه نامه دقیقی برای اجرای آن معین کرده اند، در سال‌های اخیر شاهد بوده ایم که این مبانی با بی مهری برخی سیاست گذاران و مسئولان اجرایی روبه رو شده است. آنچه می‌خوانید، گفت وگوی اختصاصی شهرآرا با دکتر عادل پیغامی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق (ع) است که در آن به واکاوی دلایل این بی مهری اشاره کرده ایم.

مسئولان به میدان بیایند

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، ارتباط مستمر و به هم پیوسته نهاد‌های اقتصادی تأثیرگذار کشور همچون دولت، مجلس و دیگر مجموعه‌های حاکمیتی را تنها راه تحقق اقتصادمقاومتی و برون رفت از مشکلات فعلی می‌داند و تصریح می‌کند: اگر هم در سال‌های آینده، مسیر پربهره جامعه نخبگانی کشور در حوزه و دانشگاه به سمت تهیه نظریه‌های اجرایی و عملیاتی مبتنی بر تعالیم قرآنی و دینی برای تحقق اقتصادمقاومتی استمرار پیدا کند، ولی مجریان قانون و مسئولان در هنگام تصمیم گیری و تصمیم سازی به اهمیت استفاده از آموزه‌های دینی ایمان عملی نداشته باشند، همه تلاش‌های پژوهشی و علمی در کتابخانه‌ها و گنجینه پایان نامه‌های دانشگاهی ابتر خواهد ماند و این حجم از داده پردازی و تحلیل صرفا به یک نظریه محدود خواهد شد.

عادل پیغامی، می‌افزاید: زنجیره نظام اقتصادی کشور در حلقه اول به فعالیت دانشگاهیان، فضلا و اصحاب فکر و اندیشه‌ای وابسته است که در اتاق‌های فکر گردهم جمع شوند و به نظریه پردازی و خلق ایده‌های موثر بپردازند، اما حلقه‌های بعدی هم باید وجود داشته باشند تا این نظریه‌ها در عرصه عمل متجلی شوند. حلقه‌های بعدی این زنجیره مربوط به مجموعه‌های سیاست گذاری و اجرایی است که متاسفانه در سال‌های اخیر گوش شنوایی برای شنیدن راهکار‌های استادان اقتصاد دانشگاه و نخبگان امر نداشتند و رغبتی به حضور در جلسات علمی و استفاده از نظریه پردازی‌های این حوزه از خود نشان نمی‌دادند.

اتحاد رسانه‌ای در مسیر تحقق اقتصادمقاومتی

وی اقتصادمقاومتی را تنها راه نجات اقتصاد کشور بیان می‌کند و می‌افزاید: تحقق این موضوع می‌تواند سبب رشد و توسعه ایران اسلامی بشود. وی با تاکید بر ضرورت راه اندازی یک نظام رسانه‌ای منسجم و هماهنگ برای پیگیری مستمر مشکلات موجود در مسیر اجرای سیاست‌های اقتصادمقاومتی در کشور می‌گوید: نشست‌های متعددی تابه حال برگزار شده و خروجی این مجالس هم در مواقعی بسیار چشمگیر بوده است، اما به نظر من، چالش مهم در مسیر اجرای کامل سیاست‌های اقتصادمقاومتی، نبود رسانه اقتصادی است که باعث شده است طرح‌های بزرگ و انقلابی پشت در‌های بسته بمانند.

رسانه این ظرفیت را دارد که ضمن مطالبه گری در حوزه اجرا، ایده‌های نو اقتصادی را به گونه‌ای معرفی کند که اجرای آن‌ها نه تنها خواست تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی باشد، بلکه به یک مطالبه عمومی برای مردم تبدیل شود، اما متاسفانه در شرایط فعلی که مسائل معیشتی و اقتصادی نیاز اصلی و مشکل بزرگ کشور ماست، شاهد هستیم که زنجیره‌های رسانه‌ای در عرصه‌های دیگر همچون سیاست یا حتی ورزش به سادگی می‌توانند مطالبه عمومی را به سمتی سازمان دهی کنند که به یک تغییر مدیریتی -اعم از فرد یا راهبرد- منجر شود، اما در حوزه مسائل اقتصادی، نبود انسجام رسانه‌ای باعث می‌شود مردم حتی درک روشنی از چیستی و چگونگی راه حل مشکلات موجود کشور نداشته باشند.

حرکت علمی، لازم، اما ناکافی

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه حرکت علمی استادان، دانشگاهیان و طلاب در تهیه نسخه‌های اجراشدنی و عملیاتی مبتنی بر آموزه‌های قرآن و سیره اهل بیت (ع)، در سال‌های اخیر بسیار پرشتاب دنبال شده است، می‌گوید: من این موضوع را یک نهضت فرخنده‌ می‌دانم که از سراسر مناطق کشور، هر دانشگاه و مدرسه علمیه خود را در قبال مشکلات اقتصادی و معیشتی مسئول می‌داند و دغدغه مندانه وارد عمل می‌شود که این بسیج سراسری جامعه نخبگانی هم به برکت سخنرانی‌ها و فرمایش‌های پرتعداد رهبر معظم انقلاب درباره مسائل اقتصادی در سال‌های اخیر است.

وی می‌افزاید: فعالیت در عرصه علمی و آموزشی اگرچه فی نفسه فرخنده و مبارک است، ما هنوز در عرصه تربیت نخبگان اقتصادی که در برابر مشکلات این حوزه نگرش و دیدگاه قرآنی و دینی داشته باشند، نیاز به اندیشمندان بسیار بیشتری داریم. در طرح ریزی راهبردی برای عرصه اقتصادی کشور، اندیشمندان، مردم و مسئولان سه ضلع یک مثلث و به مثابه چرخ دنده‌های یک ساعت هستند که چاره‌ای جز تعامل و همکاری با یکدیگر ندارند و اجرای هرنقشه راه اقتصادی که در آن حتی یکی از این محور‌های سه گانه فراموش شده باشد، محکوم به شکست خواهد بود.