حسین نخعی‌شریف| مشکی‌پوشان دیار خراسان با رتبه یازدهم و اندوخته‌ای هفت‌امتیازی به آوردگاه هفتم رسیدند؛ جایی که می‌بایست به میزبانی پرسپولیس می‌رفتند. برای جلوگیری از ازدحام تماشاگران، دیدار دو تیم با یک روز تأخیر، در روز غیرتعطیل برگزار شد، اما بازهم ورزشگاه لبریز از تماشاگر بود و جای سوزن‌انداز نبود تا مسئولان استان متوجه شوند با پاک‌کردن صورت‌مسئله، نه‌تنها مشکل حل نمی‌شود، بلکه بدتر هم می‌شود! اگر بازی جمعه برگزار می‌شد، با توجه به تعطیلی مشاغل، نه ترافیک چندانی در اطراف ورزشگاه ایجاد می‌شد و نه دانش‌آموزان کلاس درسشان را برای دیدن این مسابقه تعطیل می‌کردند.
بلیت‌های بازی یک‌شبه گران شد
مشهدی‌ها پس از بازی با چوکای تالش تمریناتشان را به‌دلیل بی‌پولی تعطیل و اعلام کرده بودند تا حقوقشان را دریافت نکنند، حاضر به مسابقه با پرسپولیس نیستند، اما با وساطت حسین شکوهی، مدیرکل تربیت‌بدنی، و تزریق مقداری پول، حاضر به تمرین شدند و هم‌زمان یک شماره‌حساب هم اعلام شد تا هواداران این تیم هم در کمک‌رسانی سهیم شوند؛ اتفاقی که چندان کارگشا نبود. زیرا هواداران راستین مشکی، مشتی عاشق بودند و در بساط عاشقان هم جز عشق، خبری نیست که اگر پولی در میان بود، دریغ نمی‌کردند. هیئت‌فوتبال هم در روزی که دوطرف سکوها به‌علت ناایمن‌بودن مسدود شده بود، با افزایش 150درصدی قیمت بلیت از دویست به پانصد تومان، ضدحال بزرگی به هواداران به‌ویژه نوجوانان زد. دو اتفاق از حاشیه این بازی هنوز پس از سال‌ها در ذهنم مانده است؛ یکی چهره مغموم چند نوجوان که مدرسه را دودره کرده بودند و به‌علت نداشتن پول لازم، پشت در ورزشگاه مانده بودند و یکی از آن‌ها مثل ابر بهاری اشک می‌ریخت. موضوع دیگر، فروش بلیت به قیمت آزاد در ساعت8 صبح بود، درحالی‌که شروع بلیت‌فروشی ساعت9 بود! هیئت در پایان مسابقه، میزان بلیت فروخته‌شده را 7هزار قطعه اعلام کرد، درحالی‌که دست‌کم 12هزار نفر در ورزشگاه بودند. ترافیک شدید پس از بازی هم تا دوساعت بعد مسابقه، کاملا نشانگر بی‌تدبیری تصمیم‌گیران برای انجام بازی در روز غیرتعطیل بود.
پیروزی پرسپولیس پرستاره در مشهد
شنبه، دهم مهر 1378، درحالی‌که ظرفیت ورزشگاه از ساعت12 کاملا تکمیل شده بود، لشکر ابومسلم با سردمداری محمود مصلی ساعت15 وارد میدان شد و صلاح‌الدین اونق، حسین الفاطمی، حمید خداوردی، حمید ابراهیمی، حسن بادامکی، علی‌اکبر مختاری، رحیم ابراهیم‌پور، محمد نیک‌سیرت، مجید ناظرزاده و قاسم نظری هم به‌ترتیب پشت سر او وارد زمین شدند تا فریاد «ابومسلم خراسان، سرور کل ایران» در ورزشگاه طنین‌انداز شود. لشکر سرخ هم با کاپیتانی افشین پیروانی داخل زمین شد، درحالی‌که داوود فنایی، نادر محمدخانی، مهدی هاشمی‌نسب، بهروز رهبری‌فر، هادی مهدوی‌کیا، علیرضا امامی‌فر، حمید استیلی، اسماعیل حلالی، پایان رأفت و ادموند بزیک را به همراه داشت؛ ترکیبی که نشانگر میل هجومی شاگردان علی پروین بود.
سوای مسائل و حاشیه‌های همیشگی حضور دو تیم سرخ‌آبی پایتخت در مشهد، بازی با برتری مشکی‌پوشان آغاز شد که گل دقیقه12 محمود مصلی هم آن را تکمیل کرد. درپی خطای هاشمی‌نسب روی حمید ابراهیمی، چسبیده به خط هجده‌قدم توسط محمد شجاعی، قاضی میدان، یک ضربه ایستگاهی به سود ابومسلم اعلام شد که کاشته کاپیتان بی‌حاشیه مشکی‌ها به‌زیبایی درون دروازه پرسپولیس قرار گرفت تا داوود فنایی متوجه شود هنوز خیلی کار دارد تا جایگزین دروازه‌بان بزرگی چون احمدرضا عابدزاده شود. ابومسلم پس از این گل بی‌جهت عقب نشست و هرچند نیمه اول در دفاع موفق بود، اما دقیقه52 با کرنر اسماعیل حلالی و ضربه سر ادموند بزیک بازی مساوی شد تا باز هم پاشنه‌آشیل ابومسلم نمایان شود. اکبر میثاقیان پس از دریافت گل تساوی، علی حنطه را به‌جای ابراهیم‌پور به میدان فرستاد تا میانه میدان را به دست بگیرد، اما حنطه اصلا روز خوبی نداشت و خطایش منجر به یک کاشته برای پرسپولیس دردقیقه62 شد. دفع ناقص ضربه کاشته نادر محمدخانی توسط اونق، باعث شد امامی‌فر گل دوم پرسپولیس را رقم بزند. پس از این گل، بازی رنگ خشونت گرفت و تعدادی از تماشاگران با پرتاب سنگ مانع انجام بازی شدند. نادر محمدخانی یکی از سنگ‌ها را به سمت تماشاگران پرتاب کرد تا اوضاع بدتر از قبل شود. البته این اقدامش با یک کارت زرد نیز همراه شد. میثاقیان دو تعویض دیگرش را هم انجام داد و حسن وفایی و قاسم خادمی را جایگزین مختاری و نیک‌سیرت کرد و بر تعداد مهاجمانش افزود، اما تیم آن روحیه جنگندگی لازم را نداشت. پروین هم علی باغمیشه را در دقیقه78 جایگزین بزیک کرد. دقیقه80 بازی هم قاسم نظری، بازیکن ابومسلم، با کارت زرد دوم داور روبه‌رو شد، اما نه داور و نه ناظر بازی، متوجه این قضیه شدند و بازیکن دواخطاره تا آخر در میدان بازی کرد! در این روز اکبر میثاقیان هم به‌علت محرومیت از روی سکوها تیمش را هدایت می‌کرد.