«حاج‌محمدرضا نصراللهی» از قدیمی‌ترین کاسب‌های خیابان ایثار است؛ مغازه نجاری و تابلوی قدیمی‌اش، تلفن پنج‌رقمی روی آن و قاب عکس‌های خاک‌گرفته هم همین را نشان می‌دهد. نجار پیشکسوت خیابان ایثار از جغرافیای قدیم محل کارگاهش هزارویک خاطره دارد.

وقتی چوب در برابر اراده یک زن نرم می شود و به خلق آثار هنری میپردازد. 

تخت‌های چوبی در گوشه دنج کوچه‌ای در محله آبکوه ما را به سمت خود جذب می‌کند. نزدیک‌تر که می‌شویم بوی چوب را حس می‌کنیم و خاک‌اره‌هایی که نشان از هنر دستان یک هنرمند دارد. اینجا کارگاه چوب محمدرضا محمدجانی سمنگانی است. او ساکن محله است و تولیدات چوبی خود را نه‌تن‌ها به تمام مناطق شهر بلکه به شهر‌ها و حتی کشور‌های دیگر نیز ارسال کرده است.

دکوراتور محله جنت درباره تأثیر این شغل بر فضا‌های مختلف مسکونی و تجاری می‌گوید: زمانی از دکوراتور‌ها کمک می‌گیرید که بخواهید محیطی را بازسازی کنید یا فضایی را برای یک کاربری خاص آماده کنید.

تولید مبل یکی از شاخه‌های نجاری محسوب می‌شود. هر چند این هنر مانند نجاری قدمت زیادی ندارد، اما از همان ابتدای ورود این صنعت به کشور نجاران هنرمند ایرانی هنر و خلاقیت ناب خود را در ساخت مبلمان به کار گرفتند.

کاسب قدیمی محله شیرودی که جزو آخرین نسل نجار‌های سنتی است، سفارش چندانی از مشتری ندارد.