سالهاست که اخباری درباره ارتفاعات جنوبی شهر مشهد به گوش میرسد و نگرانیها برای اجرای پروژههای عمرانی در این ارتفاعات همچنان ادامه دارد. ساخت آزادراه و کمربند جنوبی مشهد از انتهای بولوار شهید برونسی تا اتوبان مشهدباغچه بهطول ۲۷کیلومتر، از اواخر دهه۷۰ در دستورکار شهرداری مشهد قرار گرفت.
سالها بعد و در اوایل دهه۱۳۹۰، این پروژه از سر گرفته شد و تا سال۱۳۹۶ پیشرفت ۸۰درصدی داشت و بیش از ۱۰۰۰میلیارد تومان به نرخ روز برای آن هزینه شد؛ درحالیکه ساخت این کمربند و تخریب کوههای اطراف به افزایش ریزگردها و گسترش آلودگی در شهر مشهد منجر شد. بهعلاوه ازبینرفتن آبراهههای قدیمی ممکن بود وقوع سیلاب را افزایش دهد و از طرفی تردد خودروها دسترسی مردم به ارتفاعات جنوبی را بهطور کامل از بین ببرد.
خیلی دیر این پروژه متوقف شد؛ سرانجام در سال۱۳۹۶ و با ورود دادستانی به این موضوع، جلو احداث کمربندی جنوبی مشهد گرفته شد و علاوه بر اتلاف سرمایه عمومی، راهی برای بازگشت باقی نماند. از انتهای سال۹۶ تا اواخر سال۹۸ نزدیک به ۲سال، مخروبههای باقیمانده از کوهتراشیها و خاکبرداریها و همچنین معابر ایجادشده بدون آسفالت و جدولگذاری بهصورت نیمهکاره رها شده بود. این موضوع عواقب زیستمحیطی دوچندانی را ازجمله معضل ریزگردها، سرگردانی سیلابها و خطر ابتلای ساکنان منطقه به بیماری سالک افزایش داده بود.
در چنین وضعیتی شهرداری و شورای پنجم شهر مشهد تصمیم گرفت با ایجاد مجموعهای بهنام کوهپارک، این فضا را به کمربند سبز شهر مشهد تبدیل کند. هنوز کسی نمیداند که در این ۱۰سال و باتوجهبه پیشرفت ۸۰درصدی پروژه احداث کمربندی جنوبی شهر مشهد، چه میزان از گونههای جانوری و چشمههای آب و بهطور کلی اکوسیستم منطقه آسیب دیدهاند، اما هرچه بود، این مکان امروز بههمت شهرداری مشهد به محلی برای دوچرخهسواری، پیادهروی و کوهپیمایی خانوادگی تبدیل شده است.
تاکنون در عرصه ۳۰۰۰هکتاری این منطقه، بیش از یکمیلیون و ۲۰۰هزار اصله درخت از گونههای بومی و مقاوم که مصرف آب کمی دارند، کاشته شده است.
یکیدیگر از نگرانیهای موجود درباره ارتفاعات جنوبی، موضوع تصرف ۸۰۰هکتاری نهادهای خاص است. ۸۰۰هکتار از این اراضی را برخی نهادها تصرف و فنسکشی کردهاند و ارتفاعات جنوبی با پدیده کوهخواری در ابعاد گسترده و سازمانیافته مواجه است؛ موضوعی که تشکلهای مردمی، مسئولان شهری و البته سازمان محیطزیست باید بیش از پیش به آن توجه کنند.