حجت الاسلام ناصر رفیعی

در این مجال که بهانه‌ای است تا با مردم عزیز مشهد و مجاوران صدیق امام رئوف(ع) صحبت کنم، مناسب می‌دانم از جنبه‌ای به سیره امام صادق(ع) بپردازم که شاید کمتر به آن پرداخته شده باشد. مختصر و مفید بگویم، این یک حقیقت ناگفته است که ما در روزگار خودمان، خیلی بیشتر از آن‌چه فکرش را می‌کنیم، وامدار امام صادق(ع) هستیم.

در شرایطی که دشمنان ملت برای گسترش طلاق، عادی‌سازی روابط غیرازدواج و تضعیف این نهاد مقدس تلاش جدی دارند، تقویت این نهاد الهی باید در اولویت همه برنامه‌ریزی‌های فرهنگی باشد.

تاریخ از بیان جلوه‌های نورانی حیات حضرت زینب کبری (س) غفلت و در این زمینه کم‌کاری کرده است، اما ما می‌دانیم که آن بانوی بزرگوار، تاریخ صدر اسلام و محضر پیامبر (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرای‌مرضیه (س)، امام‌حسن (ع) و امام‌حسین (ع) را درک کرده است.

شاید در گره‌گشایی از دیگران، برخی از ما توان مالی لازم را نداشته باشیم، اما می‌توانیم از اعتبار و آبرویمان هزینه و از این طریق مشکل دردمندی را برطرف کنیم.

با همه دشمنی‌ها، بغض و کینه‌ها و مخالفت‌ها، به قدری فضایل امیرمؤمنان (ع) پرشمار و خورشید وجودشان نورانی بود که هیچ مانعی نتوانست آن را بپوشاند.

بشر در این دنیا زندگی می‌کند و در زندگی باید آرام باشد و مضطرب نباشد. اگر اضطراب و نگرانی و تشویش بر خانه‌ای حاکم شود، در آن خانه همیشه اعصاب‌خردی و درگیری است.

هر عملی یک صحت دارد و یک قبولی؛ صحت روزه در نخوردن و نیاشامیدن است، اما حضرت امیر (ع) فطر را عید کسانی می‌دانند که اعمالشان مقبول واقع شده است.