هادی دقیق

محمدجواد مشکور در کتاب «ایران در عهد باستان» زوزن را از شهر‌های مهم اشکانیان و ساسانیان و جزئی از سرزمین پارت دانسته است. مسلمانان زوزن را در سال ۳۰ ق. فتح کردند.

ضراب خانه‌های سلجوقی با توجه به وسعت قلمروشان محدود بودند. فعال‌ترین ضراب خانه این دوره نیشابور، مرکز حکومت سلجوقیان، بود، ولی نام اصفهان، اهواز، ری، همدان، ساوه، شیراز، بصره و ... هم بر سکه‌ها دیده می‌شود.

از آغاز چیزی نمی‌دانیم، اما می‌توان پذیرفت که طبیعت زنده و رویارویی بی‌امان آن با انسان، بزرگ‌ترین عامل پدیداری جشن‌های باستانی تمام مردم دنیاست. در این میان مردم از ترس‌های گوناگون و پدیده‌های شگفت‌انگیز نهفته در طبیعت، شکوهی درست می‌کردند که از دل آن جشن‌ها بیرون آمد.