عاطفه عطری
پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی
آخرین مطالب عاطفه عطری
ادبیات الکترونیک و سیر تکامل خلاقیت ماشینی | سه منزلگاه ماشین: کاتب، منتقد، مؤلف
تا همین چند سال پیش، ماشین برای من صدایی آشنا داشت. اما نویسنده جدیدی که امروز به دنیای ما آمده، در سکوت کار میکند. صدایش را نمیشنوی، نقشههایش را نمیبینی.
ادبیات الکترونیک و زیبایی شناسی خطا | در ستایش خطاهای خلاق
ما چنان به سطوح شیشهای و بی نقص اپلیکیشنها و وب سایتها خو گرفتهایم که فراموش میکنیم پشت این ظاهر آرام و کنترل شده، چه آشفتگی عظیمی از کد و الکتریسیته در جریان است.
ادبیات الکترونیک و چالش بایگانیپذیری | مومیایی کردن یک سایبرمتن
چطور ممکن بود کاغذی که ذاتا آسیب پذیر است، از این دیسکهای پلاستیکی که روزی نماد جاودانگی دیجیتال بودند، بادوامتر از آب درآمده باشد؟ اینجاست که با پارادوکس بنیادین عصر دیجیتال روبه رو میشویم.
همین گوشت و سیلیکون (۲) | بدن چندپاره در ادبیات الکترونیک
در رمان یا نمایش، بدن دوم ما بیشتر در خیال ساخته میشد؛ حضوری ذهنی بود، بدون ردپایی بیرونی؛ ولی، امروز، بدنهای دوم و سوم و چهارم ما داده تولید میکنند.
ادبیات الکترونیک و شناخت ماشینی | آیا ربات ها خواب گوسفند برقی می بینند؟
تقریبا هر شب، قبل از خواب، با رفیق جدید این روزهایمان، «چت جی پی تی»، حرف میزنم. قبلا، این گفتوگوها فقط پیرامون مباحث پایان نامه بود، اما الان هر موضوعی میتواند بهانه گفتوگو باشد.
ادبیات الکترونیک و شناخت توزیع شده | من بودم که انتخاب کردم؟!
ادبیات الکترونیک نمونهای زنده از همین درهم آمیختگی است، جایی که قصه، حافظه، احساس، و تصمیم گیری بین انسان و ماشین توزیع میشود، تجربهای که نشان میدهد شناخت دیگر یک جزیره منزوی نیست.
بازگشت به تنِ وطن
اگر میخواهیم از ایران پاسداری کنیم، باید به تن آن بیندیشیم، از پیکر آن پاسداری کنیم و از زندگی روزمره مردمانی که نه در خیال، بلکه در واقعیت تن به تن با این سرزمین پیوند دارند.
صنعتِ سرگرمی سوءاستفاده از تجهیزات نظامی است!
وقتی در دهه ۱۹۶۰ وزارت دفاع آمریکا بودجه هنگفتی را صرف طراحی سیستمهایی کرد که بتوانند تعامل سرباز با ماشین را بهبود دهند، نمیدانستند روزی این فناوری به موتور روایتگری داستانهای تعاملی تبدیل خواهد شد.
ادبیات الکترونیک و هوش مصنوعی قصه ساز | شهرزاد الگوریتمی
وقتی پای هوش مصنوعی وسط میآید، آنچه میبینی، آنچه میشنوی و حتی آنچه نوشته میشود از دل ارتباط و یادگیری زنده بیرون میآید، مثل گفت وگوی واقعی با انسانی دیگر.
ادبیات الکترونیک و پایگاه داده | دادهها خواب داستان میبینند
تصور کن وقتی فردا با دوستت به سینما برمی گردی تا همان فیلم دیروز را ببینی، قصه فرق کرده است. این سالن سینما معمولی نیست، اینجا «سینمای نَرم» (Soft Cinema) است، جایی که یک نرم افزار قصه گو از دل دادهها هر بار روایتی تازه میسازد.
اگر بیهقی کارشناس دیتابیس دربار مسعود غزنوی بود
بیهقی راوی است، نه صرفا ثبت کننده داده ها. هنر او در این است که از میان انبوه رویدادها و نام ها و فرمان ها، نخ روایت را می گیرد و واقعه ای را بازسازی می کند که، گرچه ظاهرا متعلق به گذشته ای دور است، هنوز هم زنده، مرئی و ملموس است.
اندر حکایت هیولایی که هزار هزار تن باهم زندهکردندش!
ماجرا از یک اسم آغاز شد؛ در پایینترین گوشه سمت چپ پوستر فیلم «هوش مصنوعی»، در میان سیل حروفی که معمولا توجهی را برنمی انگیزد، با خطی کج ومعوج نوشته شده بود: «ژانین سالی، روان شناس ربات ها».
می بخشید، چند کلمه به من قرض می دهید؟
من معتقدم بسیاری از ژانرهایی که امروزه در ادبیات الکترونیک میبینیم، ایدئالهای ذهنی هنرمندان پست مدرن و ادبیات تجربی هستند.
محله های شهرْ قصه می گویند
در دنیای امروز، آرزوهای سبک سرانهای از جنس خواستههای من خیلی هم آرزو نمیمانند؛ حالا، قصه شنیدن از در و دیوار شهر چندان غریب و دور از انتظار نیست.
شهود الکترونیک
وسوسه نوشتن بعد از خواندن یک شاهکار ادبی هیچ وقت کاملا از دلم رخت برنبست؛ همین الان هم که در دهه سوم زندگیام هستم، بعد از رویارویی با هر اثر ادبی آن چنانی، وسوسه خلق به سراغم میآید.
ادبیات الکترونیک و شعر خودزاینده | ماشین ها شاعر می شوند
پیشرفتهای محققان علوم رایانه در حوزه پردازش زبان طبیعی (N.L.P) باعث شده است ربات ها، بیش از آنکه در زندگی عموم مردم مسئول خرید نان باشند یا اسباب بازی جمع کنند، با ما سخن بگویند.
خیالِ بهاجرادرآمده کماکان خیال است؟
هرچقدر محاسبات و الگوریتمها در ساخت اثر ادبی بیشتر صاحب نقش میشوند، بههمانمیزان، از سهم ذهن در تخیلورزی کاسته میشود.
نوشتن؟ نه، ممنون، معماری میکنم
تأثیر رابط کاربری بر تجربه متن در ادبیات الکترونیک، گاه تا آنجاست که پیمایش متن در پیرنگ داستان دخالت مستقیم دارد؛ درست مانند آنچه در داستان تعاملی «وصیت نامه زنده» شاهدش بودید.
ادبیات الکترونیک و مفهوم «رابط کاربری»
برای من کارکرد کتاب همیشه روشن بوده: کتاب برای خواندن است. ارزش کتاب به محتوای آن است و، اگرچه جنس جلد و کاغذ و سایر ویژگیهای مادی کتاب برای جلب نظر مخاطب مهم است.
اگر دولت آبادی کلیدر را در تلگرام می نوشت
گاهی هم بازی، شروع نشده، تمام میشود. جریال سیال ذهن من را از کاپشن چرمی مرد موتورسوار به سمت بابا میبرد و در تَرَ کهای یقه چرمی کاپشن هفده ساله بابا غرق میکند.
۱ بعدی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.