جزئیات آیین خطبه‌خوانی شب عاشورا در حرم امام‌رضا(ع) ویدیو | معنای بزرگداشت عزاداری امام حسین (ع) در زمان ما از بیانات رهبر معظم انقلاب | از تبیین تا قیام گسترش طرح «هر شب جمعه مثل اربعین» از مشهد تا اروپا ماجرای عجیب حبیب‌‌بن‌مظاهر و زنده‌شدنش با ندای امام‌حسین(ع) عزاداری زائران عرب‌زبان حرم امام‌رضا(ع) در رثای سید و سالار شهیدان بازدید استاندار خراسان رضوی از هیئات مذهبی و موکب‌های سطح شهر مشهدمقدس + فیلم روضه علی‌اصغر (ع) بخوانید روایت شاعرانه‌ای از وفاداری، در نماهنگ آذری «قمر(ع)» + فیلم بانوی مشهدی خانه‌اش را وقف آرامش طلاب کرد کتاب «حدیث کعبه و کربلا» منتشر شد مراسم معنوی و فرهنگی «بانوان عاشورائی» با حضور بانوان غرب آسیا در حرم مطهر امام رضا(ع) برگزار شد مداحی محمود کریمی در شب هفتم محرم + فیلم کتاب «رأس‌الحسین» روانه بازار نشر شد | سفرنامه کاروان اسرا از کربلا تا شام شبکه قرآن در روزهای تاسوعا و عاشورا مهمان خانه بینندگان فراخوان شرکت‌های فعال در خدمت به زائران اربعین ۱۴۰۴ منتشر شد اکران چهره‌های پرافتخار وطن، بر بوم خیابان‌های مشهد رهبر شیعیان بحرین: تهدید آیت الله خامنه‌ای توهین به مقدسات امت اسلامی است علت کندی عبور زائران عتبات در مرز مهران چه بود؟ باسم کربلایی درباره جنگ ایران و اسرائیل خواند + فیلم و متن محرم فقط برای گریه نیست؛ باید راه حسین(ع) را شناخت و در آن پیش رفت
سرخط خبرها

دین امید

  • کد خبر: ۱۰۵۶۸۰
  • ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۱۳:۳۰
دین امید
دکتر مهراب صادق‌نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

دین به‌صورت سنتی، امید را استراتژی روانی‌اجتماعی پیمان میان خدا و انسان می‌دانست. معجزه دین در خوانش طبیعی‌اش این بوده است که با جاذبه زمین مبارزه کند و راه آسمان را به دین‌داران نشان دهد. طنابی که از آسمان فروافتاده تا انسان‌ها را به تکاپوی صعود بیندازد؛ به این معنا دین همواره کانون امید اجتماعی بوده است و دوای درد چالش‌ها و معضلات دست‌وپاگیر.

جامعه که ناامید می‌شود، این الاهیات است که به کار می‌آید. جامعه ناامید، از تعالیم مذهبی الهام می‌گیرد و برای خود خیمه‌گاهی از امید می‌سازد؛ اینجاست که کاهنان و روحانیان به کعبه آمال دردمندان تبدیل می‌شوند.

ادیان قدیم همواره دنیایی دیگر و آخرتی دیگر را به تصویر می‌کشند. در پیشبرد هر پروژه آرمانی که بخواهد وضع موجود را به سود آرمان‌های جامعه تغییر دهد، سهیم می‌شوند و خیال تحقق جامعه‌ای بهتر را در سر ایمان‌داران خود پرورش می‌دهند.

اما همه ادیان، ادیان امید نبوده و نیستند. همه ادیان، همواره ادیان امید و فکرت‌پرداز تحول و طناب مقدس نبوده‌اند. دین مصریان قدیم که در فرعون تبلور می‌یافت، کلیسای قرون وسطی که پاپ را همه‌کاره حکومت و نظم موجود می‌پنداشت، یا دین ودایی هندو‌ها که نظام کاستی را برای توجیه فلاکت و وضعیت حاکم به کار می‌گرفت، نمونه‌هایی شاخص از ادیانی هستند که نمی‌توانستند امیدآفرین باشند.

این ادیان واقعیت موجود و نظم این‌جهانی را پذیرفته بودند و به رسمیت می‌شناختند. مصریان معترض به وضع موجود چه امیدی می‌توانستند از دینی بگیرند که در پادشاهشان عینیت یافته بود؟

کشاورزان نگون‌بختی که در قرن چهاردهم مالیات بی‌منطق حکومت آزارشان می‌داد، چه انتظاری می‌توانستند از کشیشانی داشته باشند که گماشته همان دستگاهی بودند که آن مالیات را وضع کرده بود؟ و به همین شکل، هندو‌هایی که نظام کاستی آیین ودایی لب‌هایشان را دوخته بود، چگونه می‌توانستند باغچه امید خود را با تعالیم روحانیان هندو آبیاری کنند؟ تاریخ ادیان به ما می‌گوید تنها دینی می‌تواند امید را در گلدان جامعه بکارد که گرفتار جاذبه زمین نشده باشد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->