«محفل بزرگ ارادت» در شب میلاد امام رضا(ع) با حضور شاعران ملی در مشهد برگزار می‌شود تبعیت از امامزادگان یعنی از اهل بیت شدن| برای اینکه از خاندان پیامبر (ص) باشیم؛ راه آن تبعیت است ت‍ولیت آستان قدس رضوی مطرح کرد؛ لزوم توجه به مسائل روز و نیاز‌های جامعه در پژوهش‌های حوزوی حرم مطهر رضوی در شب شهادت امام صادق (ع) غرق در عزا و ماتم شد آیت‌الله علم‌الهدی: مقاومت، امتداد سیره سیاسی امام صادق(ع) است عضویت عراقچی و قاآنی در بنیاد حفظ آثار دفاع مقدس و مقاومت «مشهد، عزادار صدیق امام صادق(ع)» | اجتماع بزرگ صادقیون در مشهدالرضا(ع) برگزار شد (۴ اردیبهشت ۱۴۰۴) + فیلم نقش امام صادق(ع) در احیای امامت و عاشورا | از سنگ‌چین مزار امام علی(ع) تا مرثیه‌سرایی بر کربلا تنهاترین استاد به غیر گوشه بامت مباد جای قرارم ایستاده، چون سرو | سپهبد شهید سید محمد‌ولی قرنی، اولین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران صادق آل‌محمد، پیشوای اهل سلوک امام صادق (ع) پرچم‌دار جهاد تبیین | مروری بر دستاورد‌های ششمین خورشید ولایت تولیت آستان قدس رضوی: هنر ابزاری برای انتقال مفاهیم دینی و انسانی است زمان آزمون استخدامی فرزندان شهدا و جانبازان اعلام شد ۵۰ هزار بسته نبات متبرک از حرم رضوی به سراسر کشور ارسال شد ویژه‌برنامه‌های حرم امام‌رضا(ع) به‌مناسبت سالروز شهادت امام‌جعفرصادق(ع) اعلام شد سامانه‌ اطلس محافل و تشکل‌های قرآنی، مرجع جامع دسترسی به محافل قرآنی پویش «سهم من از کرامت» در وبسایت آپارات در ایام دهه کرامت برگزار می‌شود + جزئیات نگهداری ۱۹۰۰ نسخه خطی از آثار شیخ بهایی در مرکز نسخ خطی کتابخانه آستان قدس رضوی
سرخط خبرها

دین امید

  • کد خبر: ۱۰۵۶۸۰
  • ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۱۳:۳۰
دین امید
دکتر مهراب صادق‌نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

دین به‌صورت سنتی، امید را استراتژی روانی‌اجتماعی پیمان میان خدا و انسان می‌دانست. معجزه دین در خوانش طبیعی‌اش این بوده است که با جاذبه زمین مبارزه کند و راه آسمان را به دین‌داران نشان دهد. طنابی که از آسمان فروافتاده تا انسان‌ها را به تکاپوی صعود بیندازد؛ به این معنا دین همواره کانون امید اجتماعی بوده است و دوای درد چالش‌ها و معضلات دست‌وپاگیر.

جامعه که ناامید می‌شود، این الاهیات است که به کار می‌آید. جامعه ناامید، از تعالیم مذهبی الهام می‌گیرد و برای خود خیمه‌گاهی از امید می‌سازد؛ اینجاست که کاهنان و روحانیان به کعبه آمال دردمندان تبدیل می‌شوند.

ادیان قدیم همواره دنیایی دیگر و آخرتی دیگر را به تصویر می‌کشند. در پیشبرد هر پروژه آرمانی که بخواهد وضع موجود را به سود آرمان‌های جامعه تغییر دهد، سهیم می‌شوند و خیال تحقق جامعه‌ای بهتر را در سر ایمان‌داران خود پرورش می‌دهند.

اما همه ادیان، ادیان امید نبوده و نیستند. همه ادیان، همواره ادیان امید و فکرت‌پرداز تحول و طناب مقدس نبوده‌اند. دین مصریان قدیم که در فرعون تبلور می‌یافت، کلیسای قرون وسطی که پاپ را همه‌کاره حکومت و نظم موجود می‌پنداشت، یا دین ودایی هندو‌ها که نظام کاستی را برای توجیه فلاکت و وضعیت حاکم به کار می‌گرفت، نمونه‌هایی شاخص از ادیانی هستند که نمی‌توانستند امیدآفرین باشند.

این ادیان واقعیت موجود و نظم این‌جهانی را پذیرفته بودند و به رسمیت می‌شناختند. مصریان معترض به وضع موجود چه امیدی می‌توانستند از دینی بگیرند که در پادشاهشان عینیت یافته بود؟

کشاورزان نگون‌بختی که در قرن چهاردهم مالیات بی‌منطق حکومت آزارشان می‌داد، چه انتظاری می‌توانستند از کشیشانی داشته باشند که گماشته همان دستگاهی بودند که آن مالیات را وضع کرده بود؟ و به همین شکل، هندو‌هایی که نظام کاستی آیین ودایی لب‌هایشان را دوخته بود، چگونه می‌توانستند باغچه امید خود را با تعالیم روحانیان هندو آبیاری کنند؟ تاریخ ادیان به ما می‌گوید تنها دینی می‌تواند امید را در گلدان جامعه بکارد که گرفتار جاذبه زمین نشده باشد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->