دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

سینمایی که هست؛ سینمایی که باید باشد

  • کد خبر: ۱۱۷۸۰۱
  • ۲۹ تير ۱۴۰۱ - ۱۲:۲۳
سینمایی که هست؛ سینمایی که باید باشد
محمدحسین نیرومند - مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

وقتی از وضعیت نامناسب اکران در سینما‌ها حرف می‌زنیم، فقط افزایش بهای بلیت سینما در سال جاری نمی‌تواند دلیل آن باشد، بلکه مسئله فراتر از این‌هاست. باید ببینیم وضعیتی که سینما اینک دچار آن است، از کجا نشئت می‌گیرد. در همین ارتباط، آماری از ۳۳فیلمی را که پارسال اکران شده تهیه کردم که نشان می‌دهد مجموع فروش این ۳۳فیلم حدود ۱۵۱میلیارد تومان بوده است.

فقط یادمان باشد که پارسال قیمت بلیت هنوز افزایش امسال را تجربه نکرده بود. بر اساس این آمار، سه فیلم «گشت‌ارشاد»، «دینامیت» و «قهرمان» حدود ۱۱۳میلیارد تومان فروش داشتند و سی فیلم باقی‌مانده فقط حدود ۳۸میلیارد تومان؛ بنابراین اگر کف ساخت یک فیلم را در سال گذشته ۲میلیارد تومان در نظر بگیریم، از بین این سی فیلم هیچ کدام نتوانسته‌اند حتی به‌اندازه هزینه صرف‌شده بازگشت سرمایه داشته باشند.

در سینمای ایران معمولا این‌طور است؛ فیلمی که ۱۰میلیارد تومان هزینه تولید داشته، باید حداقل ۳۰میلیارد تومان فروش داشته باشد تا بتواند علاوه بر هزینه خودش و سالن‌ها، سوددهی داشته باشد؛ بنابراین ۳۷میلیارد تومان برای فروش سی فیلم به‌معنای ورشکستگی سینمای ایران در سال گذشته محسوب می‌شود. باید دید چه مشکلی باعث شده است که فروش فیلم‌ها در سینمای ایران ضعیف شده است.

دوباره به این اطلاعات جمع‌آوری‌شده برمی‌گردیم. در این گزارش آماری، شش کارگردان از بدنه سینمای ایران که هدف‌گذاری آن‌ها فقط مخاطب سینمای ایران بوده است، فقط ۳میلیاردو۶۰۰میلیون تومان فروش داشته‌اند. البته ممکن است این فیلم‌ها در بستر‌های غیرسینمایی فروش داشته باشند، اما ملاک فروش در سینماهاست. پس معلوم می‌شود مخاطب نسبت به این نوع فیلم‌ها موضع دارد.

از آن بدتر این است که در این آمار برخی کارگردان‌های صاحب‌نام فیلم داشته‌اند که رقم بسیار کمی فروخته و حتی نتوانسته‌اند هزینه تولید خود را زنده کنند؛ بنابراین به‌نظر می‌آید خانه سینما و دست‌اندرکاران سینما و خیلی از اهالی سینما که این روز‌ها وقت خود را صرف بیانیه‌صادرکردن و موضع‌سیاسی‌گرفتن می‌کنند، بهتر است نگاهی به وضعیت کنونی سینمای ایران داشته باشند و به‌دنبال این باشند که چرا مردم به‌عبارتی با سینما قهر هستند.

بخش عمده‌ای از این مشکلات به مضامین تولیدشده و نوع فیلم‌سازی رایج در ایران برمی‌گردد که متأسفانه برای مثال اکثر داستان‌ها قهرمان ندارند. چرا باید مخاطب ایرانی در میان این همه گرفتاری و مشکل اقتصادی رفتن به سینما را انتخاب کند و فیلمی را ببیند که حالش را خوش نمی‌کند؟ اگر می‌خواهیم سینمای ایران اقتصاد خود را تأمین کند و روی پای خودش بایستد، باید فیلمی بسازیم که مخاطب را جذب سینما کند و لذت‌آفرین باشد.

در مراحل بعدی اگر کارگردان هوشمند بود، می‌تواند برخی مفاهیم و معانی ذهنی خود را در لایه‌های بعدی به مخاطب منتقل کند. به‌هرحال عقلای صنعت سینما باید بیندیشند و سینما را از وضعیت کنونی خارج کنند.

سینمایی که هست؛ سینمایی که باید باشد

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->