یادی از «پله»؛ اسطوره فوتبال جهان، هم زمان با زادروزش

آزاده چشمه سنگی | شهرآرانیوز؛ سال ۱۹۵۰ بود. ادسون ده ساله همراه پدرش نشسته بودند به تماشای بازی تیم ملی کشورشان مقابل اروگوئه. برزیل که شکست خورد، پسرک شاهد اندوه عمیق پدر بود. دستش را روی شانه پدر گذاشت و با غروری خوش بینانه گفت: «گریه نکن بابا! من جام جهانی را برای تو می‌گیرم». هشت سال بعد، ادسون که حالا هجده سالش بود، به وعده اش وفا کرد. برزیل در شرایطی قهرمان جهان شد که ادسون آرانوس دوناسیمنتو، عضو ثابت تیم ملی این کشور بود. این آخرین قهرمانی برزیل با حضور ادسون نبود؛ سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰ هم برزیل با کمک او جام طلایی را به خانه آورد؛ همان پسربچه‌ای که روزی جوراب‌های پشمی خانه را از روزنامه پر می‌کرد تا جای توپ چرمی نداشته اش باشد.

او با چند نفر از رفقایش که شبیه خودش بودند و از شدت فقر با پا‌های برهنه بازی می‌کردند، تیم فوتبال کوچکی تشکیل داد به نام «پابرهنه ها» که در زبان خودشان به «پلادا» مشهور شده بود. بعد از همین داستان بود که ادسون را «پله» صدا می‌زدند. زمانی که نام بزرگ‌ترین و بهترین بازیکن فوتبال جهان را به او دادند، دیگر کسی به معنی پله فکر نمی‌کرد.

پا‌های پله، برهنه بود یا نبود، تکنیکی‌ترین مهاجم هر مسابقه به شمار می‌آمد. با همین پا‌ها تا سی وچهارسالگی که آخرین بازی فوتبالش را به نمایش گذاشت، بیشتر از هزارو ۲۸۰ گل به ثمر رسانده بود. آخرین گل را هم در یک مسابقه نمایشی میان تیم‌های کاسموس و سانتوس به یادگار گذاشت، درحالی که باران گرفته بود و تیتر روزنامه‌ها روز بعد، از اندوه آسمان خبر می‌داد. پله، توپ طلا را زمانی به خانه اش برد که دیگر بازی نمی‌کرد.

سال ۲۰۱۳ به طور افتخاری آن را به او تقدیم کردند؛ چون در دوران بازی او، این نشان طلایی فقط نصیب اروپایی‌ها می‌شد، اما از قلب همان اروپا با دست‌های بالاترین مقام سیاسی در امپراتوری بریتانیا، نشان شوالیه را به احترام سال‌ها فعالیت بشردوستانه دریافت کرد. پله پس از فوتبال به خاطر همان قلب مهربانی که آرزوی پدرش را تحقق بخشید، هیچ گاه از فعالیت‌های خیرخواهانه دریغ نکرد. پویش‌هایی برای جمع آوری کمک به کودکان نیازمند برپا

و در سال ۲۰۰۰ هم «خانه بازی» را تاسیس کرد. در دوره‌ای هم که وزیر ورزش کشورش شد، «قانون پله» را از خود به یادگار گذاشت که درنتیجه اجرای آن، قرار بود دست‌های فساد از فوتبال کوتاه شوند.
این دست فعالیت‌ها از جوانی که با اولین حقوق رسمی خود از فوتبال برای مادرش یک اجاق گاز خریده بود، اتفاق غریبی نبود. پله در دوره ای، نقبی هم به دنیای بازیگری زد. در ۱۲ فیلم بازی کرد و در «فرار به سوی پیروزی»، مقابل سیلوستر و مایکل کین، نقش آفرید. امروز یکم آبان، او هشتادودوسالگی اش را جشن می‌گیرد.