دوستی به عمر زبان فارسی

چند روز قبل وزیر آموزش وپرورش در دیدار با مقامات کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، گفت که ایران سالانه ۴ هزارو ۵۰۰ میلیارد تومان حقوق به معلمان دانش آموزان اتباع خارجی پرداخت می‌کند.

در سال تحصیلی جدید، ۷۰۰هزار دانش آموز تبعه خارجی در ایران مشغول تحصیل هستند. ایران برای آموزش این دانش آموزان به ۲۳هزار کلاس درس نیاز دارد که سازمان ملل، تنها ۶۰۰ کلاس درس ساخته است.

با همه این تفاصیل و البته برخورد سلیقه‌ای بعضی مدیران در چهار دهه گذشته، مدارس ایران همواره پذیرای دانش آموزان افغانستانی بوده است. حضور دانش آموزان مهاجر باعث شده است بسیاری از ایرانی‌ها در طول سال‌های تحصیل، همکلاسی افغانستانی داشته باشند.

پس از سقوط دولت اشرف غنی و آغاز دور جدیدی از مهاجرت افغانستانی‌ها به ایران، پدران و مادران زیادی نگران آینده تحصیلی فرزندانشان بودند که خوشبختانه امکان ثبت نام همه دانش آموزان فراهم شد و به گفته کارشناس مسئول امور تحصیلی اتباع خارجی اداره کل آموزش وپرورش خراسان رضوی، در سال تحصیلی جاری ۸۵هزار دانش آموز تبعه خارجی از کشور‌های افغانستان، پاکستان و عراق با ۲۱درصد افزایش نسبت به سال گذشته، در مدارس استان تحصیل می‌کنند؛ آماری که سال گذشته ۷۰ هزار نفر بود.

ایران درحالی پذیرای این حجم از دانش آموز افغانستانی است که تحریم‌ها همچنان پابرجاست. مردم افغانستان همان طور که چهار دهه میزبانی ملت ایران را فراموش نکرده اند، این روز‌ها را هم از یاد نخواهند برد؛ روز‌هایی که دانش آموزان افغانستانی و دانش آموزان ایرانی درکنار یکدیگر باسواد می‌شوند و اصول زندگی را می‌آموزند.

دوستی مردم ایران و افغانستان نه محدود به روز‌های سخت امروز است، نه روز‌های بی شمار گذشته؛ دوستی این دو ملت، ریشه در درخت کهن زبان فارسی دارد؛ زبان مشترکی که محکم‌تر از هر اشتراک دیگری، می‌توان بر آن تکیه کرد و به آن بالید.