بخش زیادی از مشکلات حوزه حمل ونقل مربوط به قوانین و مقررات دست وپاگیر است. شرکتهای حمل ونقل برای انجام امور خود باید با یک سازمان طرف باشند، اما امروز ناگزیرند با بیش از ۲۰سازمان ارتباط برقرار کنند. ازسویی هر سازمان به نوبه خود، بخشنامه خاصی تدوین میکند که گاهی با بخشنامه و آیین نامه سازمان دیگر در تضاد است.
روان نبودن مرزها و توقف کامیونها در نقاط مرزی، یکی دیگر از مشکلات حوزه حمل ونقل و ترانزیت کشور است. تردد کامیونها در بیشتر مرزها روان نیست و شاهد توقفهای طولانی هستیم. کامیونها برای مدت زیادی در مرزها متوقف میشوند و رانندگان از این موضوع ناراضی اند؛ چون این توقف ها، کرایه حمل در مبدأ را افزایش میدهد. کرایه حمل کالا مدام در نوسان است و شرکت نمیتواند حتی برای یک ماه، نرخ کرایه را ثابت درنظر بگیرد.
استقرار نداشتن نمایندگی برخی سازمانها در مرزها نیز، باعث پیچیدگی کار فعالان حوزه حمل ونقل شده است. به دلیل استقرار نداشتن نمایندگی سازمانها در مرز، گاهی شرکت حمل ونقلی در موضوع استاندارد یا قرنطینه و... باید به تهران یا مرکز استان مراجعه کند. این موضوع، نارضایتی شرکتهای حمل ونقل را به دنبال داشته و هزینهها و زمان حمل را نیز به شدت افزایش داده است.
همه این محدودیتها در حوزه حمل ونقل درحالی پیش روی شرکتهای این حوزه قرار گرفته است که کشور ما بهترین مسیر ترانزیتی منطقه به شمار میرود. در وضعیت کنونی، ما سرعت ترانزیت را از دست داده ایم و هزینه آن نیز به شدت افزایش یافته است. ازطرفی، کشورهای همسایه ما مسیرهای جایگزین و موازی را برای ترانزیت کالاهای خود تعیین کرده اند.
طبیعی است که صاحب کالای خارجی به دنبال بهترین مسیر ترانزیتی با سرعت حمل زیاد و هزینه کم است و باتوجه به اینکه ما این دو عامل مهم را از دست داده ایم، صاحبان کالاهای خارجی هم مسیرهایی مثل پاکستان و آذربایجان و... را برای عبور کالاهای خود امتحان میکنند. برای ترانزیت کشور افق ۲۰میلیون تن در سال۱۴۰۱ را درنظر گرفته اند، اما با وجود مشکلات بی شماری که شاهدیم و تلاشی نیز برای رفع آنها نشده است، این چشم انداز هرگز تحقق یافتنی نیست.
دستگاههای متولی به طورکامل از مشکلات این عرصه آگاهند و امیدواریم قبل از اینکه تمام فرصتها در این حوزه را از دست بدهیم، چاره و تدبیری برای رفع معضلات موجود بیندیشند تا بتوانیم از ظرفیتهای فراوان صنعت ترانزیت و حمل ونقل استفاده کنیم.