گفتگو با ستاره خارجی و محبوب تیم بسکتبال پارسا

مرتضی اخوان - ستاره سیه‌چرده توی لابی هتل ارس به همراه مترجم نشسته است. نقشه جهان روی دیوار پشت سرش نقش بسته است. او از سرزمینی که کیلومتر‌ها دورتر از ایران است آمده و حالا در تیم بسکتبال آویژه صنعت پارسای مشهد توپ می‌زند. آسمان‌خراش کوتاه‌قامت پارسا (!) بازیکن پست ۴ است و در لیگ برتر فصل جاری بار‌ها امتیازآورترین بازیکن زمین بوده است. او یکی از اضلاع مثلث طلایی تیم شامل عماد سلمانی و صالح فروتن می‌باشد. کورین هنری یک بار هم توانست در لیگ برتر امسال تریپل دبل کند، اتفاقی که هنوز برای هیچ‌یک از ستارگان داخلی و خارجی لیگ برتر بسکتبال ایران در فصل جاری رقم نخورده است. او حالا در گفت‌وگویی با شهرآرا از روز‌های حضورش در ایران و بازی در تیم پارسای مشهد می‌گوید.

ابتدا خودتان را برای بسکتبال‌دوستان بیشتر معرفی کنید.
من کورین هنری هستم، بازیکن پست ۴ بسکتبال. در دسامبر ۱۹۸۸ در منهتن متولد شدم. بعد از آن به بالتیمور در ایالت مریلند رفتم و بزرگ‌شده آنجا هستم؛

 

و خانواده کورین هم ورزشکار بودند؟
به طور کلی خانواده‌ام خیلی ورزشی نبودند. فقط برادرم در دبیرستان بسکتبال بازی می‌کرد، البته به طور حرفه‌ای.

در آمریکا بسکتبال مثل فوتبال که در کوچه و خیابان ما به طور فراگیری انجام می‌شود، یک ورزش خیابانی است و در هر کوچه‌ای یک حلقه وجود دارد و بچه‌هایی که توپ بسکتبال در دست دارند. ژن شما بسکتبالیست است. این‌طور نیست؟
در کشور من ورزش یک امر عمومی و فرهنگی است. وقتی یواش‌یواش بزرگ‌تر شدم و از خانه بیرون می‌رفتم، مختص بسکتبال نبود و رشته‌های مختلف ورزشی را کار کردم. خیلی اوقات با رفقا بیس‌بال بازی می‌کردم و خیلی اوقات فوتبال آمریکایی.

معمولا ما در ایران به بسکتبالیست‌ها می‌گوییم «آسمان‌خراش». کورین قد و قامت کوتاهی در مقایسه با بسکتبالیست‌ها دارد. چه شد که بسکتبال را انتخاب کردید و به سراغ همان رشته‌هایی که با دوستانتان در نوجوانی بازی می‌کردید نرفتید؟
ابتدا فوتبال آمریکایی بازی می‌کردم تا اینکه استخوان دستم شکست. آنجا بود که سراغ بسکتبال رفتم و الان هم عاشق این ورزش هستم.

در چه تیم‌هایی بازی کرده‌اید و کدام از همه بهتر بوده است؟
هرسال تیم‌های زیادی عوض کرده‌ام و نمی‌توانم بگویم کدام تیم بهترین بوده است، اما اگر بخواهم از نقطه اوجم بگویم، بازی در تیم «اویور» در لیگ فرانسه است که وضعیت خیلی خوبی داشتم. در ترکیه هم روز‌های خوبی داشتم.

در NBA بازی کردید؟
نه.

چه شد که به ایران آمدید و پیشنهاد آویژه صنعت پارسای مشهد را قبول کردید؟
مدتی بود به خاطر مشکلات بیماری مادربزرگم در خانه بودم و بسکتبال بازی نمی‌کردم. بعد از مدتی، مدیر برنامه‌هایم تیم پارسای مشهد را به من پیشنهاد داد و فکر کردم این پیشنهاد می‌تواند چالش جالبی باشد.

چند ماهی است که با پارسا در لیگ برتر بسکتبال ایران حضور دارید. شرایط فنی بسکتبال ایران را چطور می‌بینید؟
لیگ خیلی خوب است و در مسیر درستی پیش می‌رود. چند تیم برتر در ایران هستند که بازیکنان ملی‌پوش را در اختیار دارند. همین بر جذابیت لیگ افزوده است. می‌توانم بگویم لیگ بسکتبال ایران از نظر فنی کیفیت خوبی دارد و بازی در آن دشوار است.

نظرتان را درباره کار با سرجان ایوانوویچ بگویید، مربی صربستانی‌ای که امسال تیم پارسا را متحول کرده است.
سرجان هم آدم خوبی است و هم مربی خوبی. به نظر من او کارش را خیلی خوب بلد است. ایوانوویچ از کشوری آمده است که از بهترین تیم‌های بسکتبال اروپاست. او به کارش اشراف دارد و به همین دلیل است که روز‌به‌روز بیشتر پیشرفت می‌کنیم و نتایج خوبی می‌گیریم.

از حیث امکانات در مشهد همه‌چیز برای شما و همبازی‌هایتان فراهم است؟
همه آنچه را برای بهتر شدن لازم است باشگاه در اختیار ما گذاشته است، از امکانات مناسب سخت‌افزاری بگیرید تا امکانات رفاهی. از این بابت باید بگویم پارسا باشگاهی است که در آن احساس آرامش دارم.

پیش‌بینی‌تان از عملکرد پارسا در پایان فصل چگونه است؟
ما دوست داریم همه بازی‌هایی را که پیش رو داریم ببریم و با ذهنیت برد در هر بازی، به میدان می‌رویم. در این فصل نشان دادیم می‌توانیم جزو تیم‌های بالای جدول باشیم.

قراردادتان با پارسا چندساله است؟
تا پایان فصل با تیم مشهد قرارداد دارم.

امکان دارد قراردادتان را تمدید کنید؟
اینجا زندگی راحتی دارم. هم‌تیمی‌ها و اعضای باشگاه برایم دیگر همبازی و همکاران ورزشی نیستند و خانواده من شده‌اند. از این رو، دوست دارم در مشهد بمانم و شاید اگر فرصتی باشد، دوباره در مشهد باشم.

چند بازیکن آمریکایی دیگر در لیگ بسکتبال ایران بازی می‌کنند؟ با هیچ‌کدام از آن‌ها رفیق هستید؟
با هیچ‌کدام به‌جز گابریل، بازیکن شهرداری قزوین، آشنا نیستم. با گابریل شش هفت سال پیش در دانمارک بازی کردم. البته به هر حال بازیکنان خارجی وقتی به کشوری دیگر می‌روند، خیلی زود با همدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و دوست می‌شوند.

در تیم خودتان، پارسای مشهد، با چه کسی رفاقت صمیمانه دارید؟
با علیرضا علیزاده. او کسی بود که از همان روز اول حضورم در ایران به من خیلی لطف داشت و حمایتم می‌کرد. با هم بیرون می‌رویم و گاهی اوقات شام می‌خوریم.

از غذا‌های ایرانی کدام را بیشتر می‌پسندید؟
خب، شما ایرانی‌ها یک غذای خیلی خوشمزه دارید که در آن گوشت است و به سیخ می‌کشید (کباب). آن را خیلی دوست دارم.

جا‌های دیدنی مشهد رفته‌اید؟
هنوز جای زیاد و مشخصی نرفته‌ام و بیشتر اوقات بیکاری با دوستان در خیابان‌ها چرخی می‌زنیم، اما درباره حرم امام رضا (ع) چیز‌های زیادی شنیده‌ام و خیلی دوست دارم یک بار آنجا بروم.

در پایان دوست داریم دیدگاهتان را درباره ایران و زندگی در کنار مردم این کشور بگویید.
ایران کشور خیلی خوبی است و مردم خیلی خوبی دارد. هر‌وقت بیرون می‌روم، مردم با مهربانی با من برخورد می‌کنند و می‌پرسند از کجا به ایران آمده‌ام. به من خوشامد می‌گویند و با من رفتار خوبی دارند. به طور کلی، به نظر من ایران کشوری زیبا با مردمی مهربان است.