فصل چهارم «زخم کاری» چگونه به پایان می‌رسد؟ + فیلم جعفر یاحقی: استاد باقرزاده نماد پیوند فرهنگ و ادب خراسان بود رئیس سازمان تبلیغات اسلامی کشور: حمایت از مظلومان غزه و لبنان گامی در مسیر تحقق عدالت الهی است پژوهشگر و نویسنده مطرح کشور: اسناد تاریخی مایملک شخصی هیچ مسئولی نیستند حضور «دنیل کریگ» در فیلم ابرقهرمانی «گروهبان راک» پخش «من محمد حسن را دوست دارم» از شبکه مستند سیما (یکم آذر ۱۴۰۳) + فیلم گفتگو با دکتر رسول جعفریان درباره غفلت از قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در ایران گزارشی از نمایشگاه خوش نویسی «انعکاس» در نگارخانه رضوان مشهد گفتگو با «علی عامل‌هاشمی»، نویسنده، کارگردان و بازیگر مشهدی، به بهانه اجرای تئاتر «دوجان» مروری بر تازه‌ترین اخبار و اتفاقات چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر، فیلم‌ها و چهره‌های برتر یک تن از پنج تن قائمه ادبیات خراسان | از چاپ تازه دیوان غلامرضا قدسی‌ رونمایی شد حضور «رابرت پتینسون» در فیلم جدید کریستوفر نولان فصل جدید «عصر خانواده» با اجرای «محیا اسناوندی» در شبکه دو + زمان پخش صفحه نخست روزنامه‌های کشور - پنجشنبه ۱ آذر ۱۴۰۳ فیلم‌های سینمایی آخر هفته تلویزیون (یکم و دوم آذر ۱۴۰۳) + زمان پخش حسام خلیل‌نژاد: دلیل حضورم در «بی‌پایان» اسم «شهید طهرانی‌مقدم» بود نوید محمدزاده «هیوشیما» را روی صحنه می‌برد
سرخط خبرها

خدای بهار هوای دل ما را دارد

  • کد خبر: ۱۵۶۹۰۹
  • ۱۴ فروردين ۱۴۰۲ - ۱۴:۴۱
خدای بهار هوای دل ما را دارد
بی گمان آنکه از جان سختِ درختی، بهار را می‌آفریند و از تاریکی خاک زیبایی را، بدون شک هوای دل همه آدم‌ها را دارد.

از آن تن خشک و سخت که شاید برای هر رهگذری امید به بهار نشستنش شبیه خیال بافی بود، از آن شاخه‌های بی بهره از برگ و بار که دیگر نه تماشایش آدمی را به وجد می‌آورد و نه کسی به هوای دیدنش به پشت پنجره می‌آمد، از آن همه هیچ شدن که هر کسی خیال می‌کرد چه زیستن بیهوده‌ای دارد، تاب آورده و عبور کرده بود... حالا نگاهش که می‌کردی از بند بند وجودش جوانه‌ها روییده بودند.

آن شاخه‌های در هم تنیده گویی که بهار را در آغوش گرفته باشند با تن پوشی از شکوفه‌های سپید برای هر رهگذری خودنمایی می‌کردند و طعنه بیهوده زیستن، دیگر سزاوار این همه زیبایی اش نبود. حالا آیینه‌ای شده بود برای هر چشمِ ناامید و خسته‌ای که تاب بازی‌های روزگار را ندارد. برای آدمیزاد که گمان نمی‌کند پس از روز‌های تیره و تاریک، امید سپیدی باشد.

برای هر به اندوه نشسته‌ای که گمان می‌کند روزگار همیشه بر قرار سختی و رنج است. برای هر دلمرده‌ای که زشتی‌های زندگی، طاقتش را طاق کرده و تولد زیبایی از درون رنج را دیگر باور ندارد. اما بی گمان آنکه از جان سختِ درختی، بهار را می‌آفریند و از تاریکی خاک زیبایی را، بدون شک هوای دل همه آدم‌ها را دارد. اوست که می‌میراند و دوباره جان می‌دهد. «یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ، خدایی که زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می‌آورد...» (آیه ۱۹ / سوره روم)

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->