سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع گفت: انحصار توان پرتاب ماهواره در اختیار ۱۰ کشور دنیا بود که ما با وجود تحریم‌ها توانستیم این انحصار را بشکنیم.
به گزارش شهرآرانیوز، «سیداحمد حسینی» درباره نحوه پرتاب ماهواره ظفر با ماهواره بر سیمرغ خاطرنشان کرد: موشک‌های نظامی و موشک‌های ماهواره‌بر از لحاظ منطق طراحی سیستمی و تجمیع سامانه دو منطق کاملا متفاوت دارند. موشک‌های بالستیک برای جنگ هستند و باید بتوانند به سرعت عملیاتی شوند و قابلیت جابه جایی بالایی داشته باشند، اما ماهواره‌بر‌ها به صورت مراحل مجزا حمل می‌شوند.
وی اضافه کرد: سایت‌های پرتاب ماهواره همه شناسنامه‌دار هستند، اما سایت‌های پرتاب موشک‌های نظامی اینطور نیست.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان اینکه حدود ۲۰ تا ۲۲ سایت پرتاب ماهواره در دنیا وجود دارد، افزود: ما هم پایگاه فضایی حضرت امام خمینی (ره) در سمنان را داریم که کاملا شناخته شده و شناسنامه‌دار است. ماهواره‌بر‌ها به صورت مجزا به پایگاه فضایی سمنان منتقل می‌شوند و در دو طول دو هفته آماده پرتاب می‌شوند.
وی خواستار تصحیح ادبیات رسانه‌ای درباره پرتاب موشک ماهواره‌بر شد و تاکید کرد: موشک ماهواره بر، اهداف علمی و مدنی دارد و نباید با موشک‌های نظامی مقایسه و در کنار آن‌ها مطرح شود.
حسینی به توانایی بالای موشکی ایران اشاره کرد و گفت: ما در حوزه موشکی نظامی توانایی بالایی داریم، اما فعالیت موشکی فضایی با فعالیت موشکی تفاوت دارد و فعالیت موشکی فضایی سرفصل جدیدی برای توسعه علم در کشور محسوب می‌شود.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع ماهواره و ماهواره بر را از زیرساخت‌های پرتاب ماهواره عنوان کرد و درباره حجم مبادلات مالی در صنعت فضایی گفت: حدود ۴۰۰ میلیارد دلار حجم اقتصاد فضایی است که بالای ۳۰۰ میلیارد آن در بخش خصوصی و در صنایع پایین دستی هزینه می‌شود.
این مقام مسوول ۱۰ کشور دنیا به اضافه رژیم صهیونیستی را دارای توان پرتاب موشک ماهواره بر عنوان و خاطرنشان کرد: روسیه، آمریکا، چین، اتحادیه اروپا، ژاپن و هند پایگاه پرتاب دارند که ما بعد از این کشور‌ها توانسته ایم پایگاه پرتاب داشته باشیم و در صدد توسعه سایت‌های پرتاب هستیم.
حسینی با بیان اینکه پایگاه‌های فعلی پرتاب ماهواره کشور برای پرتاب همین ماهواره‌ها کفایت می‌کنند، افزود: علاوه بر ماهواره و پایگاه پرتاب، ایستگاه زمینی برای گرفتن اطلاعات ارسالی ماهواره و دادن دستور به ماهواره از دیگر عناصر دخیل در زنجیره فضایی است.
وی به پرتاب بیش از ۵ هزار ماهواره در جهان از سال ۱۹۵۷ اشاره کرد و افزود: تنها حدود ۲ هزار ماهواره عملیاتی هستند که این تعداد ماهواره به ۹۲ کشور دنیا تعلق دارند.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان این موضوع که ۸۰ درصد ماهواره‌ها متعلق به ۲۰ درصد این کشورهاست، تصریح کرد: تنها ۵۸ کشور توانمندی ساخت ماهواره دارند و بقیه فقط سفارش ساخت به کشور‌های سازنده می‌دهند، زیرا زیرساخت کافی را ندارند.
حسینی با تاکید بر این موضوع که پرتاب ماهواره به لحاظ توان دانشی و علمی پیچیدگی خاصی دارد، اضافه کرد: از آنجا که مراحل فناوری فضایی را با توانمندی داخلی توسعه دادیم، هزینه‌های تحقیق و توسعه ما زیر ۲۰ درصد هزینه‌های تحقیق و توسعه دنیاست.
وی درخصوص هزینه‌های ماهواره‌بر سیمرغ برای پرتاب ماهواره ظفر نیز گفت: قراردادی که با سازمان فضایی برای پرتاب ماهواره ظفر داریم، ۳.۵ میلیون دلار است، اما اگر قرار بود دیگر کشور‌ها انجام دهند، بسیار گران‌تر تمام می‌شد.
این مقام مسوول با اشاره به تاثیر مسائل سیاسی بر انجام پرتاب توسط دیگر کشور‌ها افزود: صف پرتاب تا سال ۲۰۲۲ پر است و موضوع دیگر اینکه کشور‌ها حاضر نمی‌شوند ماهواره‌های ساخت ایران را پرتاب کنند، چون می‌خواهند انحصار فناوری ماهواره‌ای را در اختیار خود داشته باشند.
حسینی همچنین از کاهش هزینه‌های پرتاب ماهواره در کشور خبر داد و گفت: هزینه‌های ما برای پرتاب در حال کاهش است و ماهواره سیمرغ نسبت به ماهواره سفیر که قبل‌تر پرتاب شد، هزینه کمتری داشت.
وی با بیان این موضوع که هزینه‌های ما زیر میانگین هزینه‌های جهانی برای پرتاب ماهواره است، گفت: ابتدای مسیر دستیابی به فناوری فضایی هستیم و ماهواره‌بر‌های ما در حد متوسط جهانی هستند.
سخنگوی فضایی سازمان هوافضا، ماهواره‌بر «سریع» و «سروش» را نسخه‌های بعدی ماهواره‌های ایران عنوان کرد که این سازمان قصد ساخت آن‌ها را دارد و افزود: کاهش هزینه‌ها با استفاده از فناوری سوخت جامد، توسعه سکو‌های پرتاب موشک ماهواره‌بر را در دستور کار سازمان هوافضا قرار دارد.
ماهواره‌بر سیمرغ قابلیت حمل ماهواره تا ۲۵۰ کیلوگرم را دارد و در مدار بالای ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار می‌گیرد و به‌نوعی با این ماهواره‌بر شاهد ارتقای مداری خواهیم بود. همچنین طول عمر این ماهواره‌بر به ۵ سال می‌رسد و برخلاف ماهواره‌بر سفیر که در مدار بیضوی زمین قرار گرفت، سیمرغ می‌تواند به صورت دایروی، دور کره زمین در هر ۹۴ دقیقه بچرخد.
موتور ماهواره‌بر سیمرغ از دیگر دستاورد‌های پژوهشگران کشور است که با دستیابی به این فناوری از این پس کارخانجات ساخت موتور ماهواره‌بر‌ها قادر خواهند بود که موتور‌های مورد نیاز حامل ماهواره را تولید کنند. این قابلیت، مرحله نوینی برای طراحی ماهواره برای آینده است. ارتفاع این ماهواره‌بر حدود ۲۶ متر و قطری در حدود۲/۵ متر است. وزن این موشک در لحظه استارت به حدود ۱۰۰ تن خواهد رسید.
ماهواره‌بر سیمرغ با استفاده از نسل جدید و پیشرفته موتور‌های سوخت مایع قادر خواهد بود به سرعتی برابر ۷۵۰۰ متر بر ثانیه جهت تزریق ماهواره در مدار ۵۰۰ کیلومتری دست پیدا کند. پیش‌بینی شده است که ماهواره «ظفر» با ماهواره‌بر «سیمرغ» به فضا پرتاب شود و در مدار ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گیرد. طول عمر ماهواره ظفر بیش از یک و نیم سال در نظر گرفته شده که با ماهواره‌بر سیمرغ و با وزنی حدود ۱۳۰ کیلوگرم قرار است به فضا پرتاب شود. این یک جهش فناوری است که می‌تواند ایران را به یک مدار عملیاتی در سطح زمین برساند و این ماهواره یک مسیر تحقیقاتی را طی کند.
وی اضافه کرد: سایت‌های پرتاب ماهواره همه شناسنامه‌دار هستند، اما سایت‌های پرتاب موشک‌های نظامی اینطور نیست.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان اینکه حدود ۲۰ تا ۲۲ سایت پرتاب ماهواره در دنیا وجود دارد، افزود: ما هم پایگاه فضایی حضرت امام خمینی (ره) در سمنان را داریم که کاملا شناخته شده و شناسنامه‌دار است. ماهواره‌بر‌ها به صورت مجزا به پایگاه فضایی سمنان منتقل می‌شوند و در دو طول دو هفته آماده پرتاب می‌شوند.
وی خواستار تصحیح ادبیات رسانه‌ای درباره پرتاب موشک ماهواره‌بر شد و تاکید کرد: موشک ماهواره بر، اهداف علمی و مدنی دارد و نباید با موشک‌های نظامی مقایسه و در کنار آن‌ها مطرح شود.
حسینی به توانایی بالای موشکی ایران اشاره کرد و گفت: ما در حوزه موشکی نظامی توانایی بالایی داریم، اما فعالیت موشکی فضایی با فعالیت موشکی تفاوت دارد و فعالیت موشکی فضایی سرفصل جدیدی برای توسعه علم در کشور محسوب می‌شود.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع ماهواره و ماهواره بر را از زیرساخت‌های پرتاب ماهواره عنوان کرد و درباره حجم مبادلات مالی در صنعت فضایی گفت: حدود ۴۰۰ میلیارد دلار حجم اقتصاد فضایی است که بالای ۳۰۰ میلیارد آن در بخش خصوصی و در صنایع پایین دستی هزینه می‌شود.
این مقام مسوول ۱۰ کشور دنیا به اضافه رژیم صهیونیستی را دارای توان پرتاب موشک ماهواره بر عنوان و خاطرنشان کرد: روسیه، آمریکا، چین، اتحادیه اروپا، ژاپن و هند پایگاه پرتاب دارند که ما بعد از این کشور‌ها توانسته ایم پایگاه پرتاب داشته باشیم و در صدد توسعه سایت‌های پرتاب هستیم.
حسینی با بیان اینکه پایگاه‌های فعلی پرتاب ماهواره کشور برای پرتاب همین ماهواره‌ها کفایت می‌کنند، افزود: علاوه بر ماهواره و پایگاه پرتاب، ایستگاه زمینی برای گرفتن اطلاعات ارسالی ماهواره و دادن دستور به ماهواره از دیگر عناصر دخیل در زنجیره فضایی است.
وی به پرتاب بیش از ۵ هزار ماهواره در جهان از سال ۱۹۵۷ اشاره کرد و افزود: تنها حدود ۲ هزار ماهواره عملیاتی هستند که این تعداد ماهواره به ۹۲ کشور دنیا تعلق دارند.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان این موضوع که ۸۰ درصد ماهواره‌ها متعلق به ۲۰ درصد این کشورهاست، تصریح کرد: تنها ۵۸ کشور توانمندی ساخت ماهواره دارند و بقیه فقط سفارش ساخت به کشور‌های سازنده می‌دهند، زیرا زیرساخت کافی را ندارند.
حسینی با تاکید بر این موضوع که پرتاب ماهواره به لحاظ توان دانشی و علمی پیچیدگی خاصی دارد، اضافه کرد: از آنجا که مراحل فناوری فضایی را با توانمندی داخلی توسعه دادیم، هزینه‌های تحقیق و توسعه ما زیر ۲۰ درصد هزینه‌های تحقیق و توسعه دنیاست.
وی درخصوص هزینه‌های ماهواره‌بر سیمرغ برای پرتاب ماهواره ظفر نیز گفت: قراردادی که با سازمان فضایی برای پرتاب ماهواره ظفر داریم، ۳.۵ میلیون دلار است، اما اگر قرار بود دیگر کشور‌ها انجام دهند، بسیار گران‌تر تمام می‌شد.
این مقام مسوول با اشاره به تاثیر مسائل سیاسی بر انجام پرتاب توسط دیگر کشور‌ها افزود: صف پرتاب تا سال ۲۰۲۲ پر است و موضوع دیگر اینکه کشور‌ها حاضر نمی‌شوند ماهواره‌های ساخت ایران را پرتاب کنند، چون می‌خواهند انحصار فناوری ماهواره‌ای را در اختیار خود داشته باشند.
حسینی همچنین از کاهش هزینه‌های پرتاب ماهواره در کشور خبر داد و گفت: هزینه‌های ما برای پرتاب در حال کاهش است و ماهواره سیمرغ نسبت به ماهواره سفیر که قبل‌تر پرتاب شد، هزینه کمتری داشت.
وی با بیان این موضوع که هزینه‌های ما زیر میانگین هزینه‌های جهانی برای پرتاب ماهواره است، گفت: ابتدای مسیر دستیابی به فناوری فضایی هستیم و ماهواره‌بر‌های ما در حد متوسط جهانی هستند.
سخنگوی فضایی سازمان هوافضا، ماهواره‌بر «سریع» و «سروش» را نسخه‌های بعدی ماهواره‌های ایران عنوان کرد که این سازمان قصد ساخت آن‌ها را دارد و افزود: کاهش هزینه‌ها با استفاده از فناوری سوخت جامد، توسعه سکو‌های پرتاب موشک ماهواره‌بر را در دستور کار سازمان هوافضا قرار دارد.
ماهواره‌بر سیمرغ قابلیت حمل ماهواره تا ۲۵۰ کیلوگرم را دارد و در مدار بالای ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار می‌گیرد و به‌نوعی با این ماهواره‌بر شاهد ارتقای مداری خواهیم بود. همچنین طول عمر این ماهواره‌بر به ۵ سال می‌رسد و برخلاف ماهواره‌بر سفیر که در مدار بیضوی زمین قرار گرفت، سیمرغ می‌تواند به صورت دایروی، دور کره زمین در هر ۹۴ دقیقه بچرخد.
موتور ماهواره‌بر سیمرغ از دیگر دستاورد‌های پژوهشگران کشور است که با دستیابی به این فناوری از این پس کارخانجات ساخت موتور ماهواره‌بر‌ها قادر خواهند بود که موتور‌های مورد نیاز حامل ماهواره را تولید کنند. این قابلیت، مرحله نوینی برای طراحی ماهواره برای آینده است. ارتفاع این ماهواره‌بر حدود ۲۶ متر و قطری در حدود۲/۵ متر است. وزن این موشک در لحظه استارت به حدود ۱۰۰ تن خواهد رسید.
ماهواره‌بر سیمرغ با استفاده از نسل جدید و پیشرفته موتور‌های سوخت مایع قادر خواهد بود به سرعتی برابر ۷۵۰۰ متر بر ثانیه جهت تزریق ماهواره در مدار ۵۰۰ کیلومتری دست پیدا کند. پیش‌بینی شده است که ماهواره «ظفر» با ماهواره‌بر «سیمرغ» به فضا پرتاب شود و در مدار ۵۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار گیرد. طول عمر ماهواره ظفر بیش از یک و نیم سال در نظر گرفته شده که با ماهواره‌بر سیمرغ و با وزنی حدود ۱۳۰ کیلوگرم قرار است به فضا پرتاب شود. این یک جهش فناوری است که می‌تواند ایران را به یک مدار عملیاتی در سطح زمین برساند و این ماهواره یک مسیر تحقیقاتی را طی کند.
منبع: ایرنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
