فصل چهارم «زخم کاری» چگونه به پایان می‌رسد؟ + فیلم جعفر یاحقی: استاد باقرزاده نماد پیوند فرهنگ و ادب خراسان بود رئیس سازمان تبلیغات اسلامی کشور: حمایت از مظلومان غزه و لبنان گامی در مسیر تحقق عدالت الهی است پژوهشگر و نویسنده مطرح کشور: اسناد تاریخی مایملک شخصی هیچ مسئولی نیستند حضور «دنیل کریگ» در فیلم ابرقهرمانی «گروهبان راک» پخش «من محمد حسن را دوست دارم» از شبکه مستند سیما (یکم آذر ۱۴۰۳) + فیلم گفتگو با دکتر رسول جعفریان درباره غفلت از قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در ایران گزارشی از نمایشگاه خوش نویسی «انعکاس» در نگارخانه رضوان مشهد گفتگو با «علی عامل‌هاشمی»، نویسنده، کارگردان و بازیگر مشهدی، به بهانه اجرای تئاتر «دوجان» مروری بر تازه‌ترین اخبار و اتفاقات چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر، فیلم‌ها و چهره‌های برتر یک تن از پنج تن قائمه ادبیات خراسان | از چاپ تازه دیوان غلامرضا قدسی‌ رونمایی شد حضور «رابرت پتینسون» در فیلم جدید کریستوفر نولان فصل جدید «عصر خانواده» با اجرای «محیا اسناوندی» در شبکه دو + زمان پخش صفحه نخست روزنامه‌های کشور - پنجشنبه ۱ آذر ۱۴۰۳ فیلم‌های سینمایی آخر هفته تلویزیون (یکم و دوم آذر ۱۴۰۳) + زمان پخش حسام خلیل‌نژاد: دلیل حضورم در «بی‌پایان» اسم «شهید طهرانی‌مقدم» بود نوید محمدزاده «هیوشیما» را روی صحنه می‌برد
سرخط خبرها

شناور در افسون طبیعت

  • کد خبر: ۱۶۹۴۴۱
  • ۲۵ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۶:۴۸
شناور در افسون طبیعت
حمیدرضا امیری متین، عکاس جوان و مستعد همدانی، از آن دسته عکاسانی است که جهانی منحصربه فرد را در قاب هایش به تماشا می‌گذارد.

ساده انگارانه‌ترین برخورد با عکاسی این است که عکاسی را صرفا ابزار و واسطه‌ای برای ثبت اتفاقات و وقایع بدانیم. به همین دلیل باید بدانیم عکاسی از جایی برای عکاس آغاز می‌شود که دوربین با اندیشه و جهان بینی او آمیخته شود. دوربین درواقع ابزاری می‌شود برای نشان دادن جهانی که عکاس کشف کرده است. درست همین نقطه، فردیت عکاس را می‌سازد. چنین عکسی به ما از چگونگی رابطه عکاس و دنیا می‌گوید و دنیایی را به بیننده نشان می‌دهد که شبیه آن را در کمتر موقعیت و مجالی تجربه کرده است.

حمیدرضا امیری متین، عکاس جوان و مستعد همدانی، از آن دسته عکاسانی است که جهانی منحصربه فرد را در قاب هایش به تماشا می‌گذارد. او رابطه‌ای شهودی با طبیعت برقرار کرده است و دوربینش آینه‌ای است برابر دیگران برای نمایش آنچه طبیعت نشانش می‌دهد. من این بار نمی‌خواهم به متن عکس و خوانش آن بپردازم، بلکه می‌خواهم به کشف رابطه یک عکاس و جهان اطرافش بپردازم.

هم نشینی رنگ‌ها در تقسیم قاب به دو رنگ زرد و سبز و چیدمان خاکستری تنه درختان که باعث ایجاد عمق در این عکس شده است، به اندازه کافی خودش را جلوه می‌دهد. عکس هیچ چیز پیچیده‌ای ندارد و کارستان امیری دیدن و ثبت چنین سادگی عمیقی است، به طوری که گویی با یکی از شعر‌های سهراب سپهری روبه رو هستیم. عکاس دل باخته فرم، هندسه و لحظه‌های پنهان طبیعت است. همین رفاقت و پرسه زنی در دل طبیعت باعث شده است هربار، طبیعت یکی از میلیون‌ها زیبایی اش را که از دیگران پنهان مانده است، برای او آشکار کند و هدیه دهد.

استیون فاولر، نویسنده و منتقد هنری، می‌گوید: شعر و عکاسی به عنوان دو شکل بیان هنری، می‌توانند یک داستان یا روایت را بدون قطعیت یا بدون توصیف بی روح انتقال دهند. بااین حال، هر دو فعالیت شعر یا عکاسی هنوز هم به عنوان کار‌های فردگرایانه درک می‌شوند که در جدایی از سایر فعالیت‌های خلاقانه رخ می‌دهند. مفاهیم ترکیب، زبان، نور، صدا، فضا و روایت خود را به عنوان عناصر اساسی در هر دو هنر نشان می‌دهند. ازاین رو، دوربین برای امیری نقش قلم را دارد که شعرهایش را به تصویر می‌کشد. هرکدام از قاب‌های او می‌تواند مابه ازای شعری از سهراب باشد. اندیشه او در افسون طبیعت شناور است، به سان این شعر سهراب:

کار ما نیست شناسایی «راز» گل سرخ...

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->