۶۰ شهید حملات رژیم صهیونیستی به کشور، در تهران تشییع می‌شوند بازگشت حسینیه معلی با ترکیب تازه‌ای از مداحان و کارشناسان مذهبی قاب کم‌نظیر از فرماندهان میدان در جریان حمله صهیونیست‌ها به ایران + عکس نگارخانه رضوان میزبان نمایشگاه خوشنویسی «گلاب اشک» می‌شود برنامه‌های دهه اول محرم ۱۴۰۴ ویژه زائران غیرایرانی حرم مطهر امام رضا (ع) اهتزاز پرچم ایران و پرچم گنبد حرم امام حسین (ع) در آسمان کشور + فیلم تشییع پیکر شهید احسان ذاکری، پاسدار و خبرنگار، در تهران (۶ تیر ۱۴۰۴) + فیلم سلیمان سلیمانی، دانشمند هسته‌ای در حملۀ صهیونیست‌ها به شهادت رسید آغاز به کار پویش «به عشق امام حسین (ع) می‌بخشم» با فرا رسیدن ماه محرم ۱۴۰۴ ممنوعیت برپایی عزاداری محرم در حرم حضرت زینب(س) توسط جولانی آیین سنتی «صلا» در نخستین روز ماه محرم در حرم مطهر رضوی برگزار شد (۶ تیر ۱۴۰۴) چرایی عزاداری برای امام حسین(ع) قبل از سالروز شهادتش نماهنگ چاووش با صدای محمود کریمی+ فیلم ورود آخرین کاروان زائران ایرانی به مدینه (۶ تیر ۱۴۰۴) مراسم شیرخوارگان حسینی در نخستین جمعه محرم برگزار شد (۶ تیر ۱۴۰۴) | تجدید بیعت مادران مشهدی با مکتب سیدالشهدا(ع) برگزاری تشییع پیکر سردار شهید کاظمی و دیگر شهدای جنایات ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی در مشهد (۶ تیر ۱۴۰۴) + فیلم و تصاویر اعلام برنامه‌های ویژه ماه محرم برای زائرین ‌غیرایرانی حرم حضرت زینب(س) سیاه‌پوش شد اقتدای حسینی برای شهدای ایران | استقبال باشکوه از ۱۵ شهید حملات رژیم صهیونیستی در حرم مطهر رضوی
سرخط خبرها

آن روز‌های حرم

  • کد خبر: ۱۷۰۴۸۵
  • ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۸:۱۷
آن روز‌های حرم
آن روز‌ها رواق امام خمینی (ره) صحن بود، یعنی سقف نداشت. به جایش آجر سه سانتی‌هایی داشت که رج به رج نشسته بودند روی هم و بندکشی مرتبی شده بودند.

آن روز‌ها رواق امام خمینی (ره) صحن بود، یعنی سقف نداشت. به جایش آجر سه سانتی‌هایی داشت که رج به رج نشسته بودند روی هم و بندکشی مرتبی شده بودند. در صحن یک حوض زیبا بود که چند لامپ رنگی در وسطش خودنمایی می‌کرد. آن روز‌های دهه ۷۰‌ نمی‌دانم چه گرهی در کار اقوام ما افتاده بود که همه باهم چند شب جمعه رفتیم در همان صحن امام خمینی (ره) دعای کمیل خواندیم. ما بچه بودیم و چشم می‌گذاشتیم شب جمعه از راه برسد تا برویم حرم و بدویم در صحن امام. در آن روز‌های شیرین کودکی تجربه چند ساعت با بچه‌های فامیل بودن در جایی بی انتها مثل حرم برایم خیلی غنیمت بود.

لحظات خوشی بود. گذشت، مثل برق گذشت. چند سال بعد رفتم در جست وجوی خاطرات آن شب ها، اما همه چیز عوض شده بود. صحن امام داشت جایش را به رواق امام می‌داد و حالا آن جغرافیا با سقفی شگرف مسقف شده است. سقفی که پر است از گچ کاری و آینه کاری‌های چشم نواز که وقتی سرت را بالا می‌گیری تا ببینی شان، آن قدر محو در شکوه این سقف زیبا می‌شوی که دلت نمی‌خواهد از آن چشم برداری.

قدیم‌ها وقتی از ورودی پایین خیابان وارد حرم می‌شدیم، شفاخانه حضرت سمت چپ بود. بعد که کمی جلوتر می‌آمدیم، یک درخت خیلی زیبا وسط راهی بود که به صحن انقلاب می‌رسید و بوی غذای آشپزخانه حرم همیشه آنجا می‌آمد؛ غذایی که آن روز‌ها و در دهه ۷۰ به آسانی در دسترس نبود و خوردنش شبیه معجزه بود. یک بار آقایی به پدربزرگم یک فیش غذا داده بود، بی بی جان که رحمت خدا بر او باد، یک دیگ بزرگ برنج گذاشت وسط حیاط، غذای حضرت که رسید، قاتی برنج‌ها کرد تا به همه بچه‌ها و نوه هایش برسد. هنوز بوی گلاب آن پلو و خاطره آن دورهمی‌های شیرین با من است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->