عید و عینکی که در انتخاب آن باید دقت کرد

مؤمنانه زیستن در ساحت‌های گوناگون با تأسی به سیره عملی امامت محقق می‌شود. احیای حق و احقاق آن هم جز از این مسیر، میسر نیست. این اتفاق مبارک که حادث شد، حدیث‌ها در رفتار ما نمودی آشکار خواهد داشت.

از ما نماد‌هایی خواهد ساخت که هرکس ما را ببیند، نگفته، نسبت ما را با امامت متوجه شود. تنظیمی چنین زندگی ما را و جامعه ما را به جایگاهی می‌رساند که در چشم جهان هم عزیز می‌نشیند و از شکارشدن در جنگ‌های ترکیبی هم مصون می‌دارد. اینکه در مبارک زادروز امام هادی (ع) به مسئله‌ای چنین امروزی توجه می‌دهیم، از آن روست که در جنگ هیبریدی، دارند اعتماد متقابل ما را هدف می‌گیرند، ما را به هم بدبین می‌کنند، اعتماد مردم به حاکمیت را به آتش می‌کشند و در نگاه حاکمیت به مردم هم میدان مین ایجاد می‌کنند.

اگر نتوانیم بر این طرحشان فائق آییم، درهم شکسته خواهیم شد، اما آنان نمی‌دانند که هرچه هم برنامه ریزی کنند، ما را سرمشق‌های معصومی است که قرن‌ها پیش، دست امروز را خوانده و راه از چاه را برای ما نشانه گذاری کرده اند.

این کلام امام هادی (ع) در دوازده قرن پیش است که انگار وضع امروز ما را رصد کرده و چنین هوشیارمان فرموده اند که: «زمانى که عدل و داد در جامعه بیش از ظلم و ستم باشد، در آن موقع حرام است که به کسى گمان بد ببرند، مگر وقتى که آن بدى از وى معلوم شود، و زمانى که ظلم و ستم بر عدل و داد غلبه داشته باشد، سزاوار نیست احدى گمان خوب به کسى ببرد، مگر وقتى که آن خوبى از او معلوم شود.» تأسی به امام و منهج سیاسی، معرفتی و اخلاقی حضرت ایشان اقتضا می‌کند امروز را، جامعه را، نظام را، کارگزاران را، با این شاخص بسنجیم.

دقت در این سنجه، ما را به این انصاف در داوری خواهد رساند که به رغم همه بی اخلاقی‌ها و کم گذاشتن برخی ها، روح جاری در نظام، عدالت است. بیدادها، اختلاس ها، رانت خواری و خویشاوندبازی و... هست. در چشم بزرگ هم می‌نماید، اما در قیاس با دادگری ها، کسری درخوراعتنا نیست. اینجاست که نباید در بازی بدبین سازی، عینکی به چشم بزنیم که بدخواهان برای چشم ما قاب گرفته اند. التزام به دو سوی این حدیث ما را از مرداب‌ها به سلامت عبور می‌دهد.