ادب از نگاه امام‌حسین (ع)
ادب از آن صفت‌هایی است که انسان را محبوب خدا و مردم کرده، رابطه او را با اطرافش اصلاح می‌کند.
یکی از شباهت‌هایی که یک پیرو واقعی اهل‌بیت (ع) و به‌خصوص پیرو واقعی امام‌حسین (ع) باید به آن بزرگان داشته باشد، شبیه شدن در صفت زیبای ادب است. ادب از آن صفت‌هایی است که انسان را محبوب خدا و مردم کرده، رابطه او را با اطرافش اصلاح می‌کند. ادب یکی از صفت‌های خوبی است که از پایه‌های اخلاقی فرد است و متصف بودن به همین یک صفت، کافی است تا فرد در دو دنیا بتواند به سعادت و نجات برسد.
از امام‌حسین (ع) معناى ادب را پرسیدند. حضرت در پاسخ فرمودند: «ادب، عبارت است از اینکه وقتى از خانه خارج می‌شوى، به هرکه برخورد می‌کنى، او را برتر از خود ببینى.»
یعنى همیشه دیگران را از خود بهتر ببینى و احترام آن‌ها را نگه دارى. این جمله حضرت درواقع بیانگر ریشه ادب در نگاه فرد مؤدب است و تنها اگر کسی برای دیگران حسن و فضلی قائل باشد، می‌تواند به دیگران احترام بگذارد و امام‌حسین (ع) می‌فرمایند باید دربرابر همه افراد این‌گونه باشی.
قدیمی‌ها در اخلاق و ادب خود همیشه دنبال ویژگی‌ای بودند که بتوانند دیگران را از خودشان بهتر ببینند، بنابراین اگر با انسان موسپیدی برخورد می‌کردند، می‌گفتند او سنش از ما بیشتر است و حتما بیشتر از ما عبادت کرده است؛ برای همین بهتر از ماست و از طرف دیگر اگر به فرد جوان‌تری برخورد می‌کردند، می‌گفتند او سنش از من کمتر است، حتما گناهان کمتری را نسبت‌به من مرتکب شده است و به همین دلیل از من بهتر است.
نکات دیگری هم وجود دارد که باتوجه‌به آن‌ها، می‌توانیم دیگران را از خودمان بهتر ببینیم و درنتیجه ادب را دربرابر آنان رعایت کنیم؛ مثل اینکه ما از باطن افراد خبر نداریم و فقط ظاهر آن‌ها را می‌بینیم و با دیدن ظاهر، نباید درباره کسی قضاوت کرد که در حدیث قدسی آمده است: «اولیائی تحت لوائی لایعرفونهم غیری؛ یعنی بنده‌های خاص من دربین مردم، مخفی هستند و هیچ‌کس غیر از من خدا، آن‌ها را نمی‌شناسد»؛ و این یعنی همین فردی که تو در کوچه و خیابان می‌بینی و شاید ظاهر مناسبی هم نداشته باشد، شاید از دوستان و خاصان درگاه الهی باشد، بنابراین نباید به او بی‌احترامی کنی و خودت را از او بهتر بدانی. غیر از این، آنچه بهترین سعادت برای بشر است، عاقبت‌به‌خیری است، پس با خودت بگو شاید او عاقبت‌به‌خیر بشود و من نشوم.
اگر انسان چنین دیدی داشته باشد، می‌تواند به اهل‌بیت (ع) شباهت پیدا کند و یک فرد مؤدب شناخته شود و اهل فحاشی و رکیک‌گویی نباشد که پیامبر خدا (ص) فرمودند: «إِنَّ ا... حَرَّمَ الْجَنَّه عَلَى کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِیءٍ قَلِیلِ الْحَیَاءِ- لَا یُبَالِی مَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ لَه: خداوند، بهشت را بر هر فحاش بدزبان بى‌شرمی که باکى ندارد چه بگوید و چه بشنود، حرام کرده است». (کافی، ج۲، ص۳۲۳، ح۳).
از خداوند بزرگ می‌خواهیم به ما توفیق ادب و خوش‌زبانی را عطا کند و لطف خود و سعادت دو دنیا را همراه با این صفت زیبا روزی‌مان کند. ان‌شاءا...!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
