آخرین اخبار چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری

کیمیایی که سرمایه انسانی را شکوفا می‌کند

احتمالاً تا به حال تجربه شنیدن این جمله که "نباید اعتماد می‌کردی! " را داشته‌اید؛ جمله‌ای سرزنش‌گونه که نمی‌دانید کدام رفتار اشتباهتان منجر به شنیدن آن شده است. موضوعی که آزردگی و بی‌اعتمادی را در ذهن افراد می‌کارد و نهایتاً به برخی آسیب‌ها در روابط اجتماعی منجر می‌شود، اگر این جمله را هم نشنیده باشید، ترس انجام دادن برخی امور به دلیل عدم اطمینان از نتیجه آن را حتماً تجربه کرده‌اید.

نوشته لیلی رحمانی - فعال فرهنگی

به گزارش شهرآرانیوز، چنین مسائل و ناکامی‌هایی بود که پس از سال ۱۹۶۱ میلادی منجر به ایجاد مفهوم سرمایه اجتماعی شد. مفهومی گسترده و دارای اهمیت که برای جامعه به مثابه روغن و چسب است.
منظور از چسب و روغن بودن به عنصر قوام دادن و تسهیل‌گر بودن اشاره دارد که روابط اجتماعی، افراد، نهاد‌ها و... را به مثابه چرخ دنده‌های یک سیستم در کنار یکدیگر قرار داده و همچنین موجب تسهیل کارکرد میان آن‌ها می‌شود.
اگر به مثال ابتدای بحث برگردیم، مفهوم اعتماد به عنوان نخستین وجه سرمایه اجتماعی نمایان می‌شود. اعتمادی که در ادامه آن فرد آرامش خاطر را تجربه کرده و همراهی و همیاری بیشتری را در جامعه از خود نشان می‌دهد.
با این تعریف باید تاکید کرد آنچه در تمام نظریات توسعه مغفول مانده، سرمایه اجتماعی و نتایج آن بر تمامی حوزه‌هاست. مردم کشوری که سرمایه اجتماعی بیشتری دارند، می‌توانند به راحتی در کنار یکدیگر زندگی کرده و بهره‌وری بیشتری را تجربه کنند.
با نگاهی ساده به روابط بین فردی افراد در طول ادوار گذشته در کشور خودمان می‌توان دریافت که سرمایه اجتماعی ما رو به افول است. چنانچه در گذشته افراد با تار سبیل یا وعده‌ای کلامی از تحقق موضوعی یا انجام معامله‌ای مطمئن بودند و در حال حاضر محکم‌ترین مکتوبات قضایی هم نمی‌تواند مانع برخی رفتار‌ها شود.
در واقع باید پا را فراتر از کارکرد مفهوم سرمایه اجتماعی در ایجاد رضایت و آرامش گذاشت و گفت، وجود سرمایه اجتماعی غنی در هر کشوری می‌تواند تولید، سرمایه‌گذاری و در نهایت اقتصاد جوامع را نیز متأثر کند. چنانچه اگر افراد اطمینان بیشتری از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف داشته باشند، با خیال راحت‌تر گام‌های بزرگ‌تری نیز خواهند برداشت.
در نهایت این چسب کاتالیزگر ارمغانی نیست که به راحتی بتوان آن را به دست آورد. هر جامعه برای تقویت سرمایه اجتماعی خود نیاز به سرمایه‌گذاری‌های کلان در آموزش و پرورش و سایر حوزه‌ها دارد؛ چراکه صرفاً بخشی از مفهوم فوق به روابط میان افراد مرتبط است و شهروندان نیازمند اطمینان به تمامی نهادها، سازمان‌ها و تصمیمات هستند. چنانچه اگر نتوانیم به نهاد‌های فعال اعتماد کنیم، در انتخاب ساده‌ترین و حیاتی‌ترین امور، چون دریافت خدمات پزشکی، مهندسی و خدماتی دچار مشکل شویم. چرا که انتخاب یک پزشک حاذق برای سپردن جان و زندگیتان نیز از اعتماد به نهادی که وی از آن فارغ التحصیل شده است، باز می‌گردد. موضوعی که می‌تواند اهمیت بیشتر سرمایه اجتماعی را در تمامی جوانب زندگی نمایان کند.