هفتمین جشن همدلی مهاجران افغانستانی در مشهد برگزار شد + فیلم تیم ملی کریکت افغانستان در یک قدمی فینال جام جهانی احمد مسعود بر نقش مردم در آینده افغانستان تاکید کرد شرکت‌های ایرانی بهترین گزینه برای سرمایه‌گذاری در معادن افغانستان پیروزی تیم ملی کریکت افغانستان در برابر استرالیا برای نخستین‌بار نصرت حق‌پرست، ورزشکار افغانستانی، دربرابر حریف آمریکایی خود به پیروزی رسید تمایل کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی برای گفت‌وگو با طالبان ابراز نگرانی سازمان ملل درباره وضعیت نیاز‌های بشردوستانه در افغانستان نماینده دائم ایران در سازمان ملل: به توانایی طالبان برای مقابله با تهدیدات تروریستی تردید داریم سازمان ملل: ۱۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان آواره هستند آلمان مذاکرات محرمانه خود را با کشورهای مختلف برای اخراج مهاجران افغانستانی مجرم آغاز کرد تأکید دبیرکل سازمان ملل بر همبستگی با پناهجویان در روز جهانی «پناهنده» استاندار خراسان‌رضوی خواستار تسریع در پاسخگویی دستگاه‌های امنیتی به استعلام‌های فرزندان مادرایرانی شد رئیس سازمان ملی مهاجرت: اتباع خارجی می‌توانند از تسهیلات بانکی بهره‌مند شوند روسیه از طالبان خواست در رابطه با تشکیل دولت فراگیر متعهد باشد شورای امنیت سازمان ملل وضعیت افغانستان را بررسی می‌کند سازمان ملل متحد: در نشست دوحه، با طالبان به عنوان یک دولت رسمی رفتار نخواهد شد سخنگوی پیشین کاخ سفید برای پاسخ‌گویی درباره خروج از افغانستان به سنا می‌رود پزشکیان: درباره مهاجران باید کار کاشناسی کنیم + فیلم رهبر طالبان: حاضرم برکنار شوم، اما اختلاف نباشد
سرخط خبرها

نامه‌ نویسنده مهاجر افغانستانی به یک فلسطینی

  • کد خبر: ۲۱۰۱۹۱
  • ۱۶ بهمن ۱۴۰۲ - ۱۰:۰۸
نامه‌ نویسنده مهاجر افغانستانی به یک فلسطینی
یک نویسنده افغانستانی ضمن تاکید بر تلاش برای نزدیکی بیشتر بین دو ملت افغانستان و فلسطین، نامه‌ای برای ابراز همدردی به یک فلسطینی نوشت.

به گزارش شهرآرانیوز، احمد مدقق، نویسنده مهاجر افغانستانی به تازگی نامه‌ای به لیانا بدر نویسنده فلسطینی نوشته است.

متن نامه را در ادامه می‌خوانید:

نویسنده بزرگ فلسطینی، بدر گرامی، از من به شما درود و سرود و سلام.

شوربختم که هنوز رمان و داستانی از شما به فارسی ترجمه نشده است. حتی فکر می‌کنم اینکه ما داستان‌نویسان افغانستانی از شما داستان‌نویس‌های فلسطینی چندان شناختی نداریم، شرمسارم.

مگر نه این است که مساله وطن برای هر دوی ما مساله‌ای بسیار جدی است.

وقتی به توده‌های مردم و ملتم می‌بینم شرمندگی‌ام بیشتر می‌شود. چون آن‌ها بدون اینکه مدعی باشند از ما داستان‌نویسان بسیار جلوتر هستند.

داستانِ حمایت ملت افغانستان از ملت فلسطین به تابستانِ داغ سال ۱۳۲۷ خورشیدی/ ۱۹۴۸ میلادی در تکیه‌خانه‌ای در کابل به نام (تکیه میراکبر آغا) و نیز مسجد پل‌خشتی می‌رسد و عمری بیش از ۷۰ سال دارد. یعنی تقریبا همزمان با تأسیس اسرائیل و یوم النکبة. چطور مردم با امکانات ارتباطی آن سال‌ها خود را هم‌سرنوشت می‌دیدند، اما ما در عصر فضای مجازی حتی از آثار یکدیگر بی‌خبر هستیم و در آینه رمان نمی‌توانیم تصویری مشترک از خودمان ببینیم.

متوجه شدم رمانِ اخیر شما به نام (سرزمینِ لاک‌پشت) درباره بازگشت به وطن و خانه پس از تبعید است. وطن و خاکی که سال‌ها اشغال شده، ولی هنوز می‌کوشد هویت خودش را حفظ کند. زمینی که میلیون‌ها بشر آمده‌اند و رفته‌اند، ولی نامش هنوز مانده: فلسطین! مساله من در یکی از رمان‌هایم به نام «آواز‌های روسی» هم بازگشت به خانه و در شکل کلی بازگشت به خویشتن است. شخصیت رمانم به نام یعقوب سرگردانی‌های فراوانی را تجربه می‌کند تا اینکه بالاخره انقلابی درونی در او رخ می‌دهد: تصمیم می‌گیرد که به خانه‌اش برگردد، جایی که از آنجا معنا می‌گیرد. خانه استعاره‌ای است از خویشتن.

ملت افغانستان هم مانند ملت فلسطین در دهه‌های اخیر رنج‌های بی‌شماری را به خود دیده است. هم تجاوز‌های خارجی و هم بی‌مهری‌های داخلی از جمله تبعیض‌های قومیتی و مذهبی که در مواردی به نسل‌کشی‌های وحشتناکی منجر شد. این رنج‌ها و مسائل مشترک، انگیزه مضاعفی است برای اینکه بیشتر از حال یکدیگر باخبر باشیم. وقتش رسیده است ما نویسندگان هم‌سرنوشت و هم‌درد به خانه مشترک‌مان برگردیم. خانه‌مان را بسازیم.

منبع: فارس

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
نظرسنجی
شما به کدام نامزد انتخابات ریاست جمهوری رای می دهید؟
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->