قبری در میانه حیاط | نقد رمان «ناخن‌کشیدن روی صورت شفیع‌الدین» در کتاب‌فروشی چشمه کارگر تهران سوتی‌های عجیب سریال «محکوم»! | بی احترامی پلتفرم‌ها به مخاطب همچنان ادامه دارد زمان پخش «بامداد خمار» مشخص شد + خلاصه داستان «لاک‌پشت و حلزون»، فیلمی ایرانی با طعم فرانسوی «یوز» تاریخ‌ساز شد | رکورد تازه در سینمای کودک ایران صوت | آهنگ جدید اشوان با نام «دلم تنگه» منتشر شد + لینک دانلود و متن آمریکا به اسلام ویزا نداد | تور ادبی آقای خواننده لغو شد لیدی گاگا به دنباله «شیطان پرادا می‌پوشد» اضافه شد «شرور» صدرنشین پیش‌فروش بلیت در ۲۰۲۵ شد هفته شیراز روی آنتن شبکه نمایش «قلمه»، جوانه امیدوارکننده طنزپردازان خراسان | آیین اختتامیه یازدهمین رویداد ملی طنز قلمه برگزار شد + فیلم چالش‌های ایفای نقش شهید علی هاشمی در «پسران هور» | از واکنش دختر شهید تا سختی‌های فیزیکی اطلاعیه اداره کل هنرهای نمایشی درباره اختتامیه جشنواره تئاتر مهر و ماه دیزنی، «گیسو کمند» را با اسکارلت جوهانسون زنده می‌کند معصومه آقاجانی، بازیگر و دوبلور پیشکسوت در بیمارستان بستری شد پایان فصل اول «۱۰۰» با اجرای هادی حجازی‌فر | فصل دوم به زودی ۷۰ درصد مردم همچنان پای تلویزیون | رقابت نزدیک شبکه سه و آی‌فیلم «استخر» با حضور پسر سروش صحت به پایان فیلم‌برداری رسید فیلم کوتاه «تنبیه» نامزد سه جشنواره معتبر جهانی شد ویدئو | وداع همایون شجریان با مادرش در مشهد
سرخط خبرها

قصه اصحاب رسانه در روزگار کرونا

  • کد خبر: ۲۲۶۰۹
  • ۱۶ فروردين ۱۳۹۹ - ۰۹:۵۳
قصه اصحاب رسانه در روزگار کرونا
غلامرضا بنی اسدی روزنامه نگار
حکایت خبرنگاران و به شکل عام‌تر؛ رسانه‌نگاران، قصه اصحاب پشت دوربین است در فیلم‌های سینمایی. می‌بینند به نمایندگی از چشم مخاطب، جلوه‌ها می‌آفرینند برای بهتر دیده شدن و چهره می‌سازند از افراد جلو دوربین، اما خود هرگز دیده نمی‌شوند و حداکثر نامی از آنان به میان می‌آید در تیتراژ فیلم که معمولا هم کسی بدان توجه نمی‌کند! اما هستند. کارشان مهم است و آن‌قدر حیاتی که اگر نباشند، اصلا فیلمی شکل نمی‌گیرد که بر پرده سینما و قاب تلویزیون چشم‌ها را خیره کند. خبرنگاران هم اگر قلم را زمین بگذارند، حساب زمان و زمین از دست همه به در می‌شود، اما، چون هستند و، چون شب از روز نمی‌شناسند و تعطیلی و غیرتعطیلی ندارند و مثل هوا در ریه فکر و اندیشه مردم جریان دارند، دیده نمی‌شوند که فقط اگر روزی -خدای نکرده- فرایند اطلاع‌رسانی مختل شود، ارزش کارشان را می‌فهمیم. آنان البته ادعایی ندارند، بلکه دعا می‌کنند کار به گونه‌ای پیش برود و به خوشی دم و بازدم فرهنگی انجام شود که کسی متوجه آنان نشود. می‌خواهند کلمه در گلوی قلم نشکند و تصویر در لنز دوربین به هم نریزد و روایت‌ها درست و حرفه‌ای بیان شود و شیوه اطلاع‌رسانی هرروز فراگیرتر و تخصصی‌تر از پیش باشد. آنان از خود نمی‌گویند. هنرشان خوب گفتن از دیگران است. شاید در ۱۷مرداد که روز خبرنگار است، قلمی بگردد برای تقدیر از اینان و آن هم در شرح رسالت آنان است، نه خودشان. باری، این روز‌ها که کرونا مردمان را در خانه نشانده است تا مقداری به خود و سلامت‌بانی از خویش بپردازند، برخی گروه‌‎ها هستند که با جان به میدان آمده‌اند تا نگهبان جان مردمان باشند. پزشکان و پرستاران و کادر درمانی در خط مقدم مبارزه‌اند و گروه‌های خدماتی دیگر، چون آتش‌نشانان و پاکبانان و... نیز خطر می‌کنند تا خطری شهر را تهدید نکند و در این میان خبرنگاران هم هستند که با همه وجود در میدان کارند. این درست که روزنامه‌های کاغذی منتشر نمی‌شوند و تا پایان این شرایط هم منتشر نخواهند شد، اما رسانه‌نگاران به فضای برخط و مجازی اسباب‌کشی کرده‌اند و با همه وجود کنار کارند تا با تولید خبر و گزارش و دیگر محتوا‌های لازم در این روز‌های سخت، آرامش‌بخش جامعه باشند. سایت‌ها را، پایگاه‌های خبری را، کانال‌های فعال در اپلیکیشن‌های گوناگون را ببینید تا امضای شما هم پای گواهی حضور فعال رسانه‌نگاران به‌عنوان چشم جامعه بنشیند. آنان در میدان‌اند، می‌بینند و روایت می‌کنند. مطالعه می‌کنند و می‌نویسند. راه‌های تازه آرامش و سلامت را می‌جویند و معرفی می‌کنند. بایستگی‌های زیستن در شرایط سخت را از متخصصان می‌گیرند و به جامعه منتقل می‌کنند. به هر شکل تلاش می‌کنند تا در انسجام جامعه و متلاشی شدن این تهدید سخت، نقشی ماندگار زنند. آنان شایسته کار می‌کنند، شایسته خواهد بود اگر خداقوتی هم به آنان بگوییم.
همین!
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->