همیشه آنطور که فکر میکنیم و پیشبینی میشود، رقم نمیخورد. چه کسی فکر میکرد، روزی باشد که در آستانه سال نو بازارها خالی از جمعیت باشد و دیگر کسی به دنبال خرید لباس و کفش برای سال جدید نباشد؟ چه کسی پیشبینی میکرد که بعد از تحویل سال فرزندی برای تبریک عید به دیدار پدر و مادرش نرود؟
به ذهن هیچ کس هم خطور نمیکرد که در سیزدهمین روز فروردین در مشهد، آمار رفت و آمد شهروندان عددی نزدیک به صفر باشد، اما همه اینها اتفاق افتاد. آنچه بر ما و دنیا در ۲ ماه اخیر گذشت اتفاقی بیسابقه بود.
در این شرایط و با حضور میهمان ناخواندهای به نام ویروس کرونا بیشتر شهروندان به نوعی متضرر شدهاند، البته نوع ضرر در افراد مختلف متنوع است. در ردیف اول ضررها به طور قطع کسبهای قرار دارند که سال را به امید شب عید به انتها رساندند، اما شد آنچه که دیدیم و آنچه که کشیدند. البته همیشه ضرر و زیان در حوزه اقتصادی نیست، برای برخی از دست رفتن فرصت بهرهمندی از طبیعت و فضای خانواده هم زیان روحی و روانی است، بنابراین آنچه میتواند به مرور زمان خاطرات تلخ روزهای کرونایی را از اذهان پاک کند در کنار هم بودن و هم دل بودن است. اما برای آنکه بتوانیم زمان پایان حضور ویروس کرونا در کشور را تسریع کنیم، به این نیاز داریم که هر کس به سهم خود نکات اساسی در پیشگیری از شیوع این ویروس را رعایت کند.
از ابتدای شیوع ویروس کرونا در کشور اقدامات مختلفی از سوی سازمانهای دولتی و گروههای مردمی برای مهار این ویروس انجام شد. شرایط موجود مشخص میکند که تا چه اندازه اجرای طرحها موفق بوده است، بنابراین در این اوضاع نکته اساسی همان رعایت اصول بهداشتی و ایمنی از سوی شهروندان است که میتواند مهار این ویروس خطرناک را حاصل کند.
از اوایل فروردین بود که دولت، عنوان فاصلهگذاری اجتماعی را مطرح و جانشین قرنطینه کامل کرد. این تصمیم به این خاطر گرفته شد که به گفته رئیسجمهور، چرخه اقتصادی باید در کنار مبارزه با کرونا بچرخد، بنابراین اجرای فاصلهگذاری اجتماعی هم سخت میشود. نقش شهروندان در این شرایط که باید هم با کرونا مبارزه کرد و هم چرخه اقتصادی کشور بچرخد، چیست؟ به نظر در این شرایط که دولت امکان اجرای قرنطینه کامل را ندارد بهترین راه برای مبارزه با ویروس کرونا در دستان شهروندان است. این شهروندان هستند که میتوانند با رعایت نکات بهداشتی و ایمنی و کاستن از رفت و آمدهای غیرضروری به موفقیت طرح فاصلهگذاری اجتماعی کمک کنند.
در اجرای طرح فاصلهگذاری اجتماعی که رعایت آن از سوی شهروندان ضروری است، باید توجه داشت که ابتدا به سلامت خود و سپس به سلامت دیگران کمک میکنیم. رعایت این طرح از در خانه به هنگام خروج تا زمان بازگشت به خانه باید در دستورکار هر شهروندی باشد. رعایت فاصله با دیگران در مکانهای عمومی و رعایت نکات بهداشتی به واسطه تماس با سطوح دو حوزه اصلی اقداماتی است که باید انجام دهیم و اگر درست انجام شود به قطع زنجیره انتقال کمک خواهد کرد. رعایت فاصله اجتماعی باید رفتاری داوطلبانه باشد که هر شهروند میخواهد آن را رعایت کند، رفتاری که رعایت آن در واقع افتخاری است برای شهروندی که از انتقال این ویروس خطرناک در جامعه پیشگیری کرده است.