برنامه محفل مورد تحسین دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفت علی مسعودی (مشهدی): به‌زودی ساخت فیلمی را با موضوع مشهد و امام‌رضا(ع) آغاز می‌کنم ثبت‌نام بیش از ۴ هزار زائر پیاده برای حضور در مشهد طی دهه کرامت ۱۴۰۴ افزایش چشمگیر هزینه سفر به عتبات | سفر زیارتی خانوادگی تا ۱۳۰ میلیون تومان! توزیع بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار محصول فرهنگی در حرم مطهر امام‌رضا(ع) کتاب «آقای ورزش»، روایت زندگی شهید علیرضا شمسی‌پور، به سی‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب می‌آید تولید و پخش ۴ انیمیشن با محوریت زندگی امام صادق (ع) اجتماع بزرگ عزاداران امام‌صادق(ع) در مشهد، چهارم اردیبهشت ۱۴۰۴ برگزار می‌شود بیش از ۸۵ هزار ویزا برای حج تمتع ۱۴۰۴ دریافت می‌شود نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت: علم بدون تقوا تهدیدی برای بشریت است حجت‌الاسلام و المسلمین اکبر ایزدی درگذشت از قهرمان سردشت تا دلاوران جزیره مجنون| معرفی سه شهید تازه‌تفحص‌شده خراسانی به بهانه بازگشت آن‌ها به آغوش وطن یادی از شهید «مهدی رضایی مجد» | مارادونای ایران توی خاکریزها قهرمان شد پرواز مستقیم دمشق–جده برای سفر عمره سوری‌ها باز شد ستاد بزرگداشت شهدای خدمت تشکیل شد | از مساجد تا دانشگاه‌ها در میدان تبیین کتاب‌سال ۱۴۰۳ آستان قدس رضوی منتشر شد فرزندت را با کلام خدا واکسینه کن | مروری بر رهنمودهای اهل‌بیت(ع) درباره آموزش قرآن به کودکان فرمانده‌ای که خود را آبدارچی سپاه معرفی می‌کرد  جشنواره زیارت ویژه دانش‌آموزان مشهدی در ایام دهه کرامت ۱۴۰۴ برگزار می‌شود
سرخط خبرها

به شیرینی مهربانی

  • کد خبر: ۲۵۰۳۸۸
  • ۲۱ شهريور ۱۴۰۳ - ۱۴:۳۳
به شیرینی مهربانی
آدم‌هایی می‌آمدند و آدم‌هایی می‌رفتند. صدای استکان‌های چای بود که به هم می‌خورد و صدای قهوه چی بود که با صدای بلند، شاگردش را صدا می‌کرد.

چشمان پیرمرد خیره مانده بود به هیچ جا. انگار که نمی‌دانست کجا را باید نگاه کند، چه کسی را باید بجوید. گنگ و مردد، حیران و سرگشته. چشمان پیرمرد، راهی بی انتها کشیده بود. درِ قهوه خانه که لولاهایش انگار سال‌ها بود روغنی به خود ندیده بودند، با صدایی غمگین باز می‌شد، آدم‌هایی می‌آمدند و آدم‌هایی می‌رفتند. صدای استکان‌های چای بود که به هم می‌خورد و صدای قهوه چی بود که با صدای بلند، شاگردش را صدا می‌کرد. اما حواس پیرمرد در این محدوده نبود. انگشتانش خشک شده بود دور استکانی که چای نیم خورده آن، داغی اش را از یاد برده بود.

- حاج آقا حواستا کجایه؟ چایی تا یخ کِرده ها، یکی دِگه بیارُم؟ پیرمرد یکهو به خودش آمد. برای چند لحظه به چشمان شاگردِ قهوه چی نگاه کرد. استکان سرد چایی اش را توی نعلبکی گذاشت و سرش را تکان داد. یک استکان چای داغ و پررنگِ دیگر، روی میز نشست. این استکان را بدون اینکه به چایی اش فرصت سرد شدن بدهد، بدون قند سرکشید. دهانش سوخت. 

طعمِ تلخ و گسِ چای، طعمِ غم‌های فروخورده پیرمرد بود. طعمِ افتادن پسرش از روی درختِ گردو، طعمِ هزینه‌های سنگین بیمارستان، طعمِ نداشتن یک آشنا در این شهر شلوغ، طعم تنهایی و غربت. نگاه پیرمرد دوباره افتاد توی پیاده رو، آدم‌ها بدون توقف می‌رفتند و می‌آمدند. هیچ کسی از حالِ کسی دیگر، باخبر نبود. انگار نگاهِ حیرانِ پیرمرد، که به دنبال آشنایی می‌گشت، در شلوغی شهر گم شده بود.

از جایش بلند شد و صندلی اش را عقب کشید. باید می‌رفت، اما به کجا؟ نمی‌دانست. نگاهِ خسته اش برای یک لحظه، روی تصویری آشنا افتاد که به دیوارِ پشت سرش نصب شده بود. صحنِ خیس و باران خورده. گنبد و بارگاه و یک آسمان آرامش. نگاهش آرام گرفت و ایستاد. آشنا را یافته بود. به این طرف میز آمد و روبه روی عکسِ روی دیوار نشست. تکیه داد و آهی از عمق سینه کشید.
- حاج آقا‌ای چایی ما تازه دمه، یک استکان دِگه بذِرُم؟

پیرمرد سرش را تکان داد. آدم‌ها از پشت سرِ پیرمرد می‌آمدند و می‌رفتند، اما حواس او، اینجا نبود. در یک صحنِ بارانی، رو به ایوان طلا ایستاده بود. قطره‌های باران به روی سروصورتش می‌ریختند و روحش را جلا می‌دادند. دلش آرام گرفته بود. آشنای او، مهربان‌ترین آشنا بود. یک حبه قند از توی قندان برداشت و بر دهان گذاشت. دهانش شیرین شد. به شیرینی دیدار یک آشنا در یک شهر غریب. به شیرینی مهربانی یک امام مهربان. به شیرینی آرامشی عمیق در دل تمام مصائب ...

عکس: نویدرضا حقیقی مود

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->