تاریخچه‌ای از توسعه حرم امام رضا علیه‌السلام در عصر «وزیرنظام» در دوره قاجار خودتان را بزنید به آن راه آقا! خورشید، پشت این پنجره است عنایت خاص امام رضا (ع) به شیخ حبیب‌ا... آثار، برکات و چرایی زیارت امام رضا (ع) | عهدی که با زیارت ادا می‌شود گزارشی از نمایشگاه عکس های حسن توکلی از حرم مطهر رضوی در نگارخانه فردوسی | با عکس هایم از حرم، زندگی کردم چایخانه‌های حرم رضوی؛ روایت ۲۰۰ خادم و هزاران فنجان چای برای زائران دروغ جدید معاندین درباره زیارتنامه برای رهبر انقلاب در حرم مطهر امام رضا(ع) مشهد میزبان کنگره بین المللی شعر پیامبر رحمت(ص) دارالشفای امام رضا (ع)، قدیمی‌ترین مرکز درمانی مشهد | وجود ۶۹ نسخه خطی از آثار زکریای رازی در مرکز اسناد آستان قدس رضوی آرزوی شهادتی که امام‌رضا(ع) پای آن را امضا کرد تاریخ دقیق آغاز امامت امام زمان (عج) در تقویم شمسی و قمری کنگره رهبران ادیان جهانی و سنتی برگزار می‌شود وزیر آموزش و پرورش: طرح «مسجد، مدرسه دوم» اجرا شد بررسی نقش شیعه در تاریخ تمدن اسلام حرم امامین عسکریین علیهم‌السلام سیاهپوش شد + فیلم رئیس دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی با امیر جماعت اسلامی پاکستان دیدار کرد همایش همدلی؛ پیوندی برای خدمت، مدرسه‌سازی و دستگیری از نیازمندان بهار حیات و زندگی بحارالانوار علامه مجلسی؛ دایره‌المعارفی بی‌نظیر از معارف شیعه
سرخط خبرها

نوبت عاشقی

  • کد خبر: ۲۹۲۰۶۹
  • ۱۱ مهر ۱۴۰۳ - ۱۳:۲۰
نوبت عاشقی
حاج احمد، نقاره زنِ حرمِ آقاست. هرروز همین ساعت، همین جا، از همین بالا سر تعظیم فرود می‌آورد و به مولایش سلام می‌کند.

نــزدیـک غـروب اسـت. خورشیـد آهسـته آهسـته از گسـتره آسـمان رخت برمی بندد و رنگ شفق را به جای خود می‌گذارد. صدای طبل و کرنا می‌آید. صدای آشنایی که انگار نه از روی زمین، که از آسمانِ هشتم است. صدایی که دل را می‌لرزاند و اشکِ عاشقان را به منصه ظهور می‌رساند. پنج طبل و هشت کرنا در دستِ سیزده نقاره زن در بالای سر ایوان شرقی حرم مطهر، در صحن عتیق، صدای آشنای زیارت را به گوش زائران می‌رسانند. کبوتران حرم، به این صدا خو گرفته اند و با آن هم نوایی می‌کنند. زائران می‌ایستند و دل می‌سپارند.

صدایی به گوش می‌رسد که زمزمه می‌کند: «سلطان دین و عقبی علی بن موسی الرضا.» و دیگری پاسخ می‌دهد: «رضاجان، رضاجان». صدایی دوباره می‌خواند که: «مولا، مولا، مولا علی بن موسی الرضا» و دیگری دوباره پاسخ می‌دهد: «رضاجان، رضاجان» و صدای نقاره است که سکوتِ خسته شهر را می‌شکند و حال و هوای دل‌ها را تازه می‌کند.

حاج احمد با آن قد خمیده و محاسن سفید، از ۱۰۴ پله بالا می‌رود. ۱۰۴ بار زیر لب نام علی بن موسی الرضا (ع) را تکرار می‌کند. 

شوقی که در دل اوست، پایانی ندارد. قرار او با معشوق، دیرینه است. حاج احمد، نقاره زنِ حرمِ آقاست. هرروز همین ساعت، همین جا، از همین بالا سر تعظیم فرود می‌آورد و به مولایش سلام می‌کند. چند دقیقه می‌ایستد و به صحنِ حرم نگاه می‌کند. صفایی که در صحن و سراست چشم‌های او را مرطوب می‌کند و دلش را می‌لرزاند. چه بسیار زائرانی که به حاج احمد التماس دعا گفته اند و برایش درددل کرده اند. با او عکسی به یادگار گرفته اند و در کنار او اشک ریخته اند.

–حاج آقا مریض داریم، گرفتاریم، حاجت داریم، شما هم برای ما دعا کنید، همون موقعی که نقاره می‌زنید برامون دعا کنید.
حاج احمد برای همه دعا می‌کند. هر وقت که نقاره می‌زند، قبل از طلوعِ خورشید، قبل از غروب، در لحظه‌های عید، وقت نقاره‌های سحرِ ماه رمضان. هر ضربه ایی که به طبل می‌زند حال دل زائری را بهتر می‌کند. به روحی آرامش می‌بخشد، دلِ بی قراری را قرار می‌دهد. این صدا از طبل و کرنا که نه، از عمقِ جان ودل است. بی سبب نیست که زمانی به نقاره خانه، «نوبت خانه» می‌گفتند. صدایی که از این طبل و کرنا بلند می‌شود یادآور نوبتِ عاشقی است.

غروب که تمام می‌شود دوباره سکوت، شهر را در آغوشش می‌فشارد. دوباره باید در انتظار صبح، دست به دعا برداشت. تا طلوع راه بسیار است، اما حاج احمد، دلش برای پیمودن ۱۰۴ پله تا صبح، پر می‌زند.

عکس: مجید فکری

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->