رئیس شورای شهر تهران: شهروندانی که منازل آن‌ها تخریب شده موقتا اسکان داده شدند تاریخ جدید برگزاری آزمون‌های ورودی مدارس سمپاد و نمونه‌دولتی ۱۴۰۴ اعلام شد بمباران شیمیایی سردشت، آغاز ناجوانمردانه ذبح انسانیت در جنگ آخرین مهلت ثبت‌نام و تغییرات بیمه تکمیلی بازنشستگان کشوری اعلام شد حقوق بازنشستگان صندوق لشکری بانک سپه کامل واریز شد (۸ تیرماه ۱۴۰۴) ثبت‌نام کتب درسی پایه‌های ورودی آغاز شد (۸ تیر ۱۴۰۴) احیای هویت تاریخی مشهد با واسطه‌گری مکتب بافت اطلاعیه تأمین‌اجتماعی درخصوص لزوم ثبت تعهدنامه فرزندان و نوادگان دختر بازمانده تا دهم تیرماه ۱۴۰۴ طرح ترافیک در پایتخت از فردا (دوشنبه، ۹ تیرماه ۱۴۰۴) اجرا می‌شود کلاهبرداری با آگهی‌های تکمیل یا خرید سابقه بیمه‌ تأمین‌اجتماعی پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (یکشنبه، ۸ تیر ۱۴۰۴) | از فردا هوا گرم می‌شود آسیب مرمت‌های غیرحرفه‌ای به پل ساسانی ازسرگیری پرواز‌های ترکیه به ایران از فردا (دوشنبه، ۹ تیر ۱۴۰۴) بیانیه اساتید دانشگاه آزاد اسلامی خراسان رضوی در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی تولد نوزاد ۶ کیلویی در مشهد (۸ تیر ۱۴۰۴) + فیلم چرا عینک آفتابی ارزان برای کودکان خوب نیست؟ تهیه فهرست قرمز آثار تاریخی در ایران ضروری است راه‌اندازی بزرگ‌ترین تصفیه‌خانه پساب صنعتی در جنوب کشور تکذیب شایعه بسته بودن مرز‌های هوایی کشور مهار آتش‌سوزی منطقه «بان‌سر» مهران پس از ۱۲ ساعت «زرشک» گنجینه‌ای سرخ با خواص شگفت‌انگیز سخنگوی قوه‌قضائیه: در حمله اسرائیل به زندان اوین، ۷۱ نفر شهید شدند انجام ۱۴۳ مورد بازرسی از مراکز طب سنتی و مکمل | ۶ مرکز غیرمجاز در مشهد پلمب شد اجرای طرح آمایش امید با هدف تحقق موضوع جوانی و افزایش جمعیت در خراسان رضوی پیش‌بینی هواشناسی کشور (۸ تیر ۱۴۰۴) | خیزش گرد و خاک در بخش‌هایی از کشور آخرین وضعیت سبد معیشتی مادران کم بضاعت دارای طفل شیرخوار | برقراری حمایت خاص از مادران شروع دوباره دزدی از فردای روز آزادی دستگیری متهمان تیراندازی به محیط‌بان کرمانی بازسازی باند فرودگاه تبریز آغاز شد (۷ تیر ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

کاش من کمى درخت بودم

  • کد خبر: ۲۹۵۱۸
  • ۱۹ خرداد ۱۳۹۹ - ۰۶:۴۷
کاش من کمى درخت بودم
فریدون صدیقى - استاد علوم ارتباطات
او عاقل است که خودش سبز است و ما را سبز مى‌خواهد؛ پس تردید ندارم هیچ درختى خودکشى نمى‌کند، کشته مى‌شود. وقتى بلوطى آتش مى‌گیرد، سوختن و خاکسترشدنش به‌خاطر جفا در حق حیات خود ما و نیز آقا یا خانم بلوط دیرینه‌سال است؛ هوا تیره و تنفس دشوار مى‌شود.
وقتى درختى سبز و ستبر تبر مى‌خورد و با درد و زخم تمام‌قد دراز مى‌کشد، آنکه از اندوه گونه‌هایش خیس مى‌شود، جنگلبان است، چون مى‌داند جنگل بدون درخت، برهوت است. آتش‌سوزى‌هاى پیاپى جنگل‌ها و خرده‌جنگل‌هاى این پارک و آن پارک که پس از عمرى تقلا قد کشیده‌اند، خبر از شقاوتى مى‌دهد که برخى از ما نسبت به آب و خاک روا مى‌داریم. کشتن درخت، نابودکردن خاک و ناامیدکردن نسیم به‌خاطر نامهربانى با درخت و آب، عداوت در حق زندگى است. وقتى درختان را بى‌دلیل دار مى‌زنیم، باد بدون جنگل موجب شورش خاک مرده مى‌شود و جمعیت انبوهى از هم‌وطنان ما در غبار گم مى‌شوند. بلوط‌هاى تاریخى زاگرس که این روز‌ها خاکستر مى‌شوند، نه‌تن‌ها داغى بر دل زاگرس‌نشینان که زخمى عمیق برتن ما و همه کسانى است که حس شادابى و زیبابودن را از توازن و هماهنگى کامل اجزای طبیعت گرفته‌اند. چقدر سوختن جانداران در آتش بی‌رحمى دل‌آزار است و من چقدر حالم پاییز و شرمگین درخت توتى است که هزار سال پیش با تیزى چاقو تیرى در قلب بر تنش زخم زدم! نمى‌دانم هنوز آن درخت هست و زخم جنون من به‌خاطر جفاى لیلى را حفظ کرده است یا نه؟ با این همه، حالا و همیشه‌ها هر بار روى صندلى یا نیمکت چوبى مى‌نشینم، حس و گرماى عزیزى در من جوانه مى‌زند و حالم را مسرور مى‌کند، مثل تکیه دادن به درختى که سایه‌اش بی‌دریغ است که یعنى باور کنیم درخت جلوه‌اى نازک از زندگى نیست، میوه سبز زندگى است. کاش برخى از ما از سر کم‌لطفى، نادانستگى، بى‌مسئولیتى یا منافع شخصى هیچ خار و خسى را شعله‌ور نکنیم تا آهو، بزکوهى، خرگوش و سنجاب بى‌جان نشوند. مگر کشتن درخت و پلنگ شقاوتی تلخ‌تر از زخم و جرح و مرگ یک انسان نیست؟ مگر نه اینکه وقتى نسبت به یک همنوع ناتوان و معلول احساس همدردى مى‌کنیم، در واقع درک و احساس او را در خودمان زنده مى‌کنیم؟ اگر چنین است که هست، پس چگونه مى‌توان حس سیال آب و خاک را در ساقه و شاخه‌هاى درختان درک نکرد؟ چگونه مى‌شود خرسندى بوته را نسبت به شکفتن غنچه گل نادیده گرفت؟ چگونه مى‌شود اشک روباه در پاسوزشدن بره‌اش به‌وقت شعله‌ورشدن جنگل‌هاى زاگرس را نادیده گرفت یا گریز سراسیمه و بى‌فرجام پرنده، پروانه و پلنگ را در خرمن‌سوزى‌ها ندید؟ ... بروم به ۴ گلدان گوشه‌وکنار خانه‌ام آب بدهم. اگرچه امروز دوشنبه است، نه سه‌شنبه یا جمعه که وقت نوشاب آن‌هاست، مى‌دانم آن‌ها دهان خشک آتش زاگرس‌اند. درختان عاقل‌اند، چون مى‌دانند فضاى سبز یعنى حضور درخت که سایه دارد، نه چمن و چند بوته گل و گلدان. پس مى‌کوشند تا آخرین قطره جان سبز بمانند تا حال ما را خرسند کنند. من خودم شناسنامه بلوط صدساله زاگرس، گردوى پانصدساله دلارام تفرش، توت چهارصدساله آستانه و حتى سرو زرتشتى (سرو ابرکوه) چهارهزاروپانصدساله را دیده‌ام که همچنان زندگى را سبز مى‌کنند. کاش درختان حق شکایت داشتند. کاش صداى جنگلبانان شنیده شود. کاش گلدان‌ها همچنان در رؤیای درخت‌شدن باشند. کاش من کمى درخت بودم، کمى سبز بودم، کمى سایه بودم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->