معمولاً پدر‌ها همیشه چند قدم عقب‌تر از مادر‌ها نقش ایفا می‌کنند؛ البته ناگفته نماند که مسئولیت اجتماعی بیشتر پدر‌ها هم سبب شده است تا فاصله بیشتری بین آنها و فرزندانشان ایجاد شود.
به گزارش شهرآرانیوز؛ تفاوت مادر‌ها با پدر‌ها در این است که نقش مادر‌ها درست از زمان مطلع شدنشان از بارداری و نقش پدر‌ها با تولد کودک شروع می‌شود؛ برای همین معمولا پدر‌ها همیشه چند قدم عقب‌تر از مادر‌ها نقش ایفا می‌کنند. البته ناگفته نماند که مسئولیت اجتماعی بیشتر پدر‌ها هم سبب شده است تا فاصله بیشتری بین آنها و فرزندانشان ایجاد شود.
موضوعی که به اعتقاد همه روان شناسان حوزه کودک و نوجوان باید با نگاه کیفی به جای کمی آن را جبران کنند و این مسئله هم ممکن نیست، مگر آنکه آنها به راز و رمز‌های یک پدر خوب و نمونه بودن آگاهی کامل داشته باشند. موضوعی که امروز دکتر سیدمحمدرضا ناظمی، روان شناس حوزه کودک و نوجوان می‌خواهد قدری درباره آن با ما صحبت کند و از زاویه‌های مختلف به آن بپردازد.
نقش تربیتی پدران و رشد همه جانبه
واقعیت این است که بچه‌ها به همان اندازه که به آغوش پرمهر مادر نیاز دارند، باید از رفتار‌های مقتدارنه پدر در زندگی هم بهره‌مند شوند؛ در غیر این صورت حتما در نقش‌هایی که باید در زندگی بازی کنند یا مسئولیت‌هایی که باید بپذیرند، با مشکل روبه رو می‌شو ند و این موضوع به بُعدی خاص از زندگی آنها خلاصه نمی‌شود، برای نمونه می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- رشد عاطفی و الگوگیری در این نوع از ارتباطات به ویژه با جنس مخالف
- ایجاد تعادل بین عشق و محبت و اقتدار و استقلال در زندگی
- توسعه مهارت‌های اجتماعی مانند حل مسئله و توانمندی در مذاکره
- مدیریت کار و زندگی و برقراری تعادل بین آنها و مسئولیت پذیری درست
- تأمین و تضمین سلامت روان بچه‌ها با تشویق، تأیید و تحسین آنها از سوی پدران
مهم‌ترین علت‌های کم کاری برخی پدران
- سپردن همه مسئولیت‌های زندگی و به ویژه تربیت بچه‌ها به مادران
- داشتن مشغله زیاد و درگیری‌های شغلی
- یاد نداشتن مهارت‌های فرزندپروری
- ناهماهنگی‌های تربیتی بین والدین
- طلاق‌های رسمی یا عاطفی
کمترین‌های لازم برای پدری ایده آل بودن
اگرچه پدر‌های امروزی برای راهنمایی و تربیت پدرانه خود دیگر از تجربه‌های کودکی شان استفاده نمی‌کنند، بازهم با چالش‌های پیچیده و زیادی در حوزه نقش پدری روبه رو هستند، برای همین خیلی مهم است که درک درستی از این نقش و جایگاه داشته باشند و با حوزه مسئولیتی خود بیشتر آشنا شوند. این اتفاق هم نمی‌افتد، مگر اینکه آنها کمترین‌های لازم برای ایفای درست این نقش را در خود ایجاد کنند. کمترین‌هایی که کمک می‌کند تا آنها در گذر زمان به پدری نمونه و ایده آل در زندگی فرزندانشان تبدیل شوند، عبارت‌اند از.
وقت گذاشتن برای بچه‌ها
اینکه چقدر و چگونه زمان برای فرزندتان بگذارید، نشان دهنده آن است که تا چه اندازه او برایتان مهم است. سعی کنید از کمترین زمانی که درخانه و باهم هستید، برای این موضوع استفاده کنید. بهتر است به تمایل او برای چگونگی این باهم بودن‌ها هم توجه کنید.
یادداشتن اصول عشق ورزیدن
داشتن صلابت پدرانه با عشق ورزیدن به بچه‌ها در تضاد نیست. سعی کنید رفتاری را درپیش بگیرید که فرزندتان این دو خصلت را هم زمان باهم در شما ببیند. حتم بدانید بچه‌ها متوجه نیت شما می‌شوند.
شنونده خوبی بودن
پدری که گوش شنوایی برای فرزندنش است، یک دوست و حامی خوب هم برای او محسوب می‌شود، پس سعی کنید به جای سخنگوی صرف بودن، شرایط گفت وگویی دوطرفه را با فرزندتان فراهم کنید، به ویژه در دوره نوجوانی که او با چالش‌ها و پرسش‌های زیادی روبه روست.
الگوبودن برای کودک
پدر‌ها الگوی اصلی فرزندانشان هستند؛ چه کودکان آن را آگاهانه درک کنند و چه نکنند. برای نمونه دختری که وقت خود را با یک پدر دوست داشتنی می‌گذراند، چگونگی برخورد با یک شریک زندگی را هم یاد می‌گیرد. پس همیشه حواستان باشد به آنچه می‌گویید یا انجام می‌دهید.
مسئولیت پذیر بودن
اگر بتوانید تعادلی مناسب بین کار و زندگی شخصی ایجاد کنید، مهم‌ترین آموزش لازم در حوزه مسئولیت پذیری و نظم در زندگی را به فرزندتان یاد داده‌اید، بدون آنکه نیاز باشد، ساعت‌ها درباره اهمیت این موضوع برای او حرف بزنید.
توانایی حل مسئله
توانایی گرفتن تصمیم‌های درست و منطقی به ویژه در شرایط بحرانی مهارتی است که بچه‌ها باید از پدرانشان یاد بگیرند، برای این منظور می‌توانید در زمان بازی با فرزندتان با تغییردادن قوانین و تطبیق خودتان با آنها این مهارت را به راحتی به او آموزش بدهید.
صبور بودن در زندگی
از کوره در رفتن و عصبانی شدن راحت‌تر از صبور بودن است و از آنجایی که قرار است فرزندتان از شما صبور بودن در زندگی به وقت بروز مشکلات را یاد بگیرد، این مهارت را در خودتان با فنونی مانند سکوت و نفس عمیق تقویت کنید.
توانایی تصمیم گیری و انتخاب
اگرچه این شما هستید که باید تصمیم‌های مهم در زندگی را برای خودتان و خانواده بگیرید، باید به بچه‌ها هم فرصت این حس مهم بودن را بدهید. پس سعی کنید در کار‌هایی خاص و با نظارت خودتان این شرایط را برای فرزندتان هم فراهم کنید تا او احساس آزادی عمل داشته باشد.
همیشه در دسترس بودن
مهم‌ترین نمود ارتباط بین شما و فرزندتان تعامل‌های فیزیکی روزانه است. باوجود این او همیشه باید بتواند از نظر عاطفی و روحی شما را در دسترس خودش احساس و روی حس همدردی شما حساب باز کند.
انعطاف پذیر بودن و سازگاری
از مهم‌ترین ویژگی‌های پدر خوب بودن این است که در مسیر فرزندپروری خود انعطاف لازم را داشته باشید. به این معنا که اگر روش، ایده یا راه حلی درست جواب نداد، به سراغ گزینه‌های جایگزین و روش‌های دیگر بروید، نه اینکه یک کلام روی حرف خودتان بایستید.
حمایتگری دلسوز بودن
اگر جزو والدینی هستید که حمایت کردن را با سختگیری زیاد اشتباه می‌گیرند، باید بدانید که همه راه را به خطا رفته‌اید. درواقع شما باید یک راهنمای آگاه و همراه باشید و از هرآنچه فرزندتان دوست دارد، حمایت و پشتیبانی کنید، نه آنچه فقط خودتان به صلاح می‌دانید. درحقیقت این هنر شماست که مصلحت او را به علایقش گره بزنید.
دل بستگی به جای وابستگی
پدر‌ها هم می‌توانند با سخت گیری زیاد در انتخاب یا ضعیف و دست و پاچلفتی خواندن بچه‌ها آنها را به خودشان وابسته کنند، بنابراین خیلی مهم است که به فرزندتان کمک کنید تا بتواند بسیاری از کار‌ها را به تنهایی و بدون ترس انجام دهد و از کشف و آزمون و خطا نترسد و تجربه کسب کند.
نشان دادن عملی و زبانی عشق
اگر در ابراز علاقه و عشق به فرزندتان چه عملی و چه زبانی راحت هستید، بدانید که مسیر درستی را برای ارتباط با او درپیش گرفته‌اید. فرزند شما چه عملی و چه زبانی باید بداند که شما چه احساسی نسبت به او دارید. این کار احساس آرامش و اطمینان خاطر در زندگی را برای او فراهم می‌کند.
تسلط برخود و پرهیز از خشم
پدران پرخاشگری که همواره در تربیت فرزند خود از ابزار تحقیر، خشم و کینه استفاده می‌کنند، در دسته والدین خوب جایی ندارند؛ بنابراین اگر با هر اشتباه فرزندتان فریادی سر او میزنید و عصبانی می‌شوید، باید بدانید وقت آن است که مهارت کنترل خشم را فرابگیرید.
نظارت داشتن به جای کنترل کردن
قبول داریم که باید همراه مراقبت فرزندتان باشید، ولی نباید محدودیت و کنترل را با نظارت اشتباه بگیرید. اگر فرزندتان این احساس را داشته باشد که مدام درحال کنترل شدن است و هر رفتار و عملش زیر ذره بین شماست، نتیجه‌ای جز دوری و بی اعتمادی برایش نخواهد داشت.
ایجاد محیطی آرام و بدون تنش
فضای خانه همیشه باید برای بچه‌ها امن، آرام و بدون تنش باشد بنابراین حتی اگر همه ویژگی‌های یک پدر خوب را رعایت می‌کنید، ولی به علت ارتباط نادرست با همسرتان یا بروز دیگر مشکلات، محیط خانواده استرس زا و ناآرام است، همه زحماتتان در فرزندپروری با شکست روبه رو شده است.
مقایسه نکردن بچه‌ها باهم
برخی والدین به بهانه تحریک کردن و دادن انگیزه بیشتر به بچه‌ها برای تلاش و تکاپو آنها را باهم مقایسه می‌کنند که جز ایجاد حس تنفر و لجبازی کردن نتیجه تربیتی دیگری را به دنبال ندارد. پس سعی نکنید فرزندتان را حتی با دوران کودکی خودتان مقایسه و سرزنشش کنید.
داشتن احترام مادر درهرشرایطی
اگر می‌خواهید فرزندتان احترام به شما را یاد بگیرد از احترام قائل شدن برای او و به ویژه مادرش در هیچ شرایطی غافل نشوید، حتی اگر از همسرتان جدا شده‌اید یا با او اختلاف زیادی دارید. همچنین نباید به فرزندتان هم این اجازه را بدهید که احترام مادرش را زیرسوال ببرد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
