درک این مساله که اجتماعی بودن شاید مهمترین عنصر غیر فیزیکی برای حیات انسان است؛ این موضوع را روشن میسازد که شهری برای ما مطلوب خواهد بود که بتواند به نیاز ما برای شکل دادن ارتباط موثر با سایرین پاسخ دهد.
همچنین خلق چنین فضاهای مطلوبی در حال حاضر با توجه به اهمیتشان به مهمترین هدف شهرسازان بدل شده است. شهروندان در محیط زندگیشان نیازمند فضاهایی هستند تا بتوانند گفتوگو کنند، بببینند و ارتباط برقرار نمایند؛ از این رو در دهه هفتاد میلادی پیاده راهها مورد توجه قرار میگیرند. پیاده راهها خیابانهایی هستند که میزان مداخله وسایل نقلیه در آن حذف و یا بشدت کاهش یافته است؛ این فضاها یک ابزار برای فعالیتهای جمعی، افزایش کیفیت محیطی، سلامت اجتماعی و تاثیر گذار در حوزه اقتصاد شهری هستند. در واقع باید گفت خیابانها میبایست علاوه بر عملکرد شهری از عملکردهای فرهنگی، اجتماعی، تفریحی و .. نیز برخوردار باشند که این کارکردها منجر به شکل گیری پیاده راهها میشود که مهمترین عامل احیای مراکز شهری در شهرسازی نوین هستند.
شکل گیری پیاده راهها میتواند به رفع بسیاری از مشکلات موجود در شهرها کمک نماید. کاهش الودگیهای صوتی و محیط زیستی که در اثر حضور تعداد بسیاری از خودروها ایجاد میشود یکی از این مشکلات است که با کاهش وسایل نقلیه به میزان زیادی کم خواهد شد. همچنین احیای بخشهای تاریخی شهر از این طریق نیز کارکرد هویتی و فرهنگی دیگریست که از طریق احداث پیاده راهها محقق میشود.
در دنیای پیش از صنعتی شدن پیاده راهها نقش مهمی در شهرها داشتند، اما پس از صنعتی شدن این مساله رو به کاهش رفت و بسیاری از شهرها تحت تاثیر ماشینها شمایل یافتند؛ اما امروزه این نگرش اصلاح شده و در اواخر دهه پایانی قرن بیستم توجه به پیاده راهها و محدود کردن تردد موتورسیکلتها وخودروها جدیتر شد. پیاده راه در کشور ما موضوع جدیدی نیست و در شهرهای قدیم ایران بازارهای بسیاری وجود داشته که هرچند تا حدی با اشکال امروزی پیاده راه متفاوتند، اما محلی برای ارتباط موثر و خرید و فروش و... میان افراد بوده است.
در واقع حرکت پیاده از گذشته دور تاثیر زیادی در شکل گیری تمدنها داشته است و امروز پیاده راه رفتن باعث میشود بیشترین احساس نزدیکی به محیط، احساس تعلق و درک مناسب از زیباییها ایجاد شود. چنین فضاهایی افراد زیادی را به سمت خود جذب کرده و احساس اتحاد و همگرایی را در شهروندان ایجاد مینماید.
در این بین آنچه قابل توجه به نظر میرسد آن است که این پیاده راهها با شاخصهای مناسبی از سوی مدیران شهری شکل بگیرند. یک پیاده راه در مرحله نخست میبایست خوانایی مناسبی برای شهروندان داشته باشد یعنی افراد بتوانند آن مکان را فهم و درک نمایند.
پیاده راهها باید عناصر مختلفی در خود د اشته باشند و احساس سرزندگی را در افراد ایجاد کنند؛ این مسیرها باید دارای نمادهای شهری مناسب بوده و امکان حضور همهی شهروندان را فراهم آورند. نهایتا باید گفت نقش اقتصادی، فراغتی، اجتماعی و ادراکی مهمترین کارکردهای پیاده راهها هستند.