میزبانی حرم مطهر رضوی از ۳۵۰۰ زائر افغانستانی در دهه پایانی صفر نخستین مدرسه فصلی «فلسفه اخلاق» در مشهد برپا می‌شود بخش بین الملل بنیاد امام رضا(ع) به زودی تقویت می‌شود معاون سازمان حج: بیش از ۵ میلیون نفر در نوبت اعزام به عمره مفرده هستند درباره «سید مجتبی حسینی»، نویسنده کتاب «حضرت سکینه (س)؛ اسطوره ادب و عرفان» رفاقت با امام رضا (ع) کلید بهار معنویت | چگونه اندوخته‌های معنوی ماه محرم و صفر را حفظ کنیم؟ آغاز نهادینه‌سازی فرهنگ نماز از مدارس تاکید بر طرح و تصویب قوانین در راستای ایجاد زیرساخت‌های مربوط به مساجد نگهداری تابلوی تمثال امام رضا(ع) در موزه آستان قدس رضوی تکذیب شد تلاش برای تحقق مسجد تراز اسلامی | فعال‌سازی ۲۰ هزار مسجد در طرح «محراب» حکم شرعی آموزش شعبده چیست؟ مسجد جمکران میزبان هیئات مذهبی در روز شهادت امام حسن عسکری(ع) ساماندهی شعب موسسات قرآنی سراسر کشور تا پایان سال ۱۴۰۴ مدیرکل بنیاد شهید خراسان‌رضوی: خدمات شهرداری مشهد برای اشاعه نام شهدا بسیار ارزشمند است تاریخچه‌ای از توسعه حرم امام رضا علیه‌السلام در عصر «وزیرنظام» در دوره قاجار خودتان را بزنید به آن راه آقا! خورشید، پشت این پنجره است عنایت خاص امام رضا (ع) به شیخ حبیب‌ا... آثار، برکات و چرایی زیارت امام رضا (ع) | عهدی که با زیارت ادا می‌شود گزارشی از نمایشگاه عکس های حسن توکلی از حرم مطهر رضوی در نگارخانه فردوسی | با عکس هایم از حرم، زندگی کردم
سرخط خبرها

او می‌آید و آن روز دیر نیست

  • کد خبر: ۳۱۶۲۹۴
  • ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۷:۵۳
او می‌آید و آن روز دیر نیست
جهان پر از نشانه‌های اوست و حضورش. ولی این‌قدر پلک‌هایت سنگین می‌شود و جهانت تیره و خاموش که هر‌قدر، بیشتر از او نشانه‌گذاری و کد می‌بینی کمتر می‌بینی‌اش. 
حامد عسکری
نویسنده حامد عسکری

اینکه یکی از اجداد ما در روی دیواره غاری شکار بوفالویی را روایت کرده، اینکه سربازی روی دیوار رستورانی بین‌راهی اسمش را می‌نویسد و تاریخش را. اینکه من ستون می‌نویسم، تو پست می‌گذاری، او استوری می‌کند و همه دنبال یک چیزند. توجه خریدن، دیده شدن و جلب کردن نگاه‌ها به ما. حالا این حس‌هایی که گفتم کم و زیاد دارد، بالا و پایین دارد، گاهی قوی است و مرتکب فقط می‌خواهد اثری به جا بگذارد که یادش کنند و بعضی دیگر علاوه بر پاسخ دادن به این حس دنبال چیز دیگر هم هستند، دنبال کاری کردن، اثری برجای گذاشتن و مفید بودن.

حالا تو فکر کن یک‌وقتی یکی هست که کل آفرینش هستی را نظارت می‌کند. جهان پر از نشانه‌های اوست و حضورش. ولی این‌قدر پلک‌هایت سنگین می‌شود و جهانت تیره و خاموش که هر‌قدر، بیشتر از او نشانه‌گذاری و کد می‌بینی کمتر می‌بینی‌اش. 

حسش نمی‌کنی، شمایلش را نمی‌بینی و نمی‌شناسی اش. حالا که دارم این ستون را می‌نویسم از همین می‌ترسم. می‌ترسم بیاید پشت به دیوار کعبه بگذارد و جهان را صدا کند و جهان به گوش همه فریادش را برساند و بعد من بزنم پشت دستم که‌ای داد بیداد. این همان سیدی بود که در جاده بم کرمان به من زاپاس داد. این همان جوانی است که دیدم در اتوبوس جایش را به پیرمردی داد و پیرمرد از ادب جوان کیف کرده بود. این همان جوانی است که مادربزرگت را از عرض خیابان رد کرده و تو فرصت نیافتی حتی از او تشکری زبانی بکنی.

 او می‌آید و همه بچه‌های غزه و بیروت و کابل و خارطوم و دیگر مناطق خاکسترزده بزرگ می‌شوند و می‌گویند، شب‌ها برای ما غذا می‌آورد. پتو و چادر برایمان تدارک دید و از همه مهم‌تر با ما حرف زد. مفهوم منجی در قاموس شیعه مفهومی است زنده و پویا و در حرکت که شدن دارد. حیات دارد و بشر شیعه معاصر با او تعامل دارد. این منجی موضعی بالا ندارد، در آب نمک نخوابیده که جهان را که ظلم در برگرفت بت‌من‌وار برسد و دوباره شهر را به حالت امن و امان خودش باز گرداند.

 ما می‌توانیم با او درددل کنیم. حرف بزنیم، از شکسته شدن LCD گوشی‌مان تا رد شدن از پل صراط را می‌شود با او صحبت کرد و کمک خواست. او می‌آید و ما دیگر هیچ سربازی را نخواهیم دید که از سرما یخ بزند. او می‌آید و هیچ شاسی‌بلندسواری جرئت نمی‌کند روی تن پیرمرد لبوفروش و چرخ قدیمی‌اش آب بپاشد. او می‌آید و جهان می‌فهمد صاحب داریم. او می‌آید و انسان تازه به تعریفی جدید از خودش دست پیدا خواهد کرد. آن روز دیر نیست.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->