میزبانی ۴۰ هزار خادم رضوی از عزاداران علوی در شب‌های قدر اعزام ۳۵۰۰ مبلغ به مساجد و تکایا در خراسان رضوی ویژه شب‌های قدر خطیب نماز جمعه این هفته تهران مشخص شد ویدئو | ضیافتی امام رضایی در کنار خادمان امنیت مردم ویدئو | حضور تولیت آستان قدس رضوی در جمع روزه‌اولی‌ها مراسم شب‌های قدر ویژه ناشنوایان و کم شنوایان در حرم مطهر رضوی جزئیات مراسم احیا شب نوزدهم ماه رمضان در حرم مطهر رضوی ۱۵۰۰ اثر به دبیرخانه جشنواره رضوی ارسال شد توزیع غذای گرم افطاری در حاشیه شهر مشهد توسط آستان قدس رضوی پرداخت زکات در سال ۱۴۰۲، ۲۵ درصد رشد داشت. جانباز ۷۰ درصد دفاع مقدس به یاران شهیدش پیوست  زائران حرم امام رضا (ع) در شب میلاد کریم اهل بیت (ع) میهمان بزرگترین سفره اکرام رضوی شدند افطار زائران حرم امام رضا(ع) در شب میلاد امام حسن مجتبی(ع) + فیلم آیت‌الله نوری همدانی جنایت صهیونیست‌ها در غزه را محکوم کرد پذیرایی از ۱۴هزار روزه اولی پای سفره افطار امام رضا(ع)
سرخط خبرها

گرچه دوریم به‌یاد تو سخن می‌گوییم!

  • کد خبر: ۳۲۵۷۵
  • ۱۲ تير ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۳
گرچه دوریم به‌یاد تو سخن می‌گوییم!
حجت الاسلام محمدرضا زائری - پژوهشگر دینی

زمانی که با بچه‌های روزنامه شهرآرا برای نوشتن این یادداشت گفت‌وگو می‌کردیم، در حال ورق‌زدن کتابی بودم که خاطرات خواندنی و اثرگذار دوران جنگ تحمیلی را روایت می‌کرد و با صحنه‌ای از دیدار مادر با فرزندش بعد از ٢٥سال دوری پایان می‌یافت. از خودم می‌پرسیدم: چه حالی داشته است آن مادر که 25سال از فرزند خود دور مانده است؟ بگو 2سال، حتى 2ماه یا 2هفته؛ فاصله و دوری ظاهری و جسمی حتى برای یک لحظه هم قابل تحمل نیست و به‌همین سبب این همه شعر و نثر و این همه اثر هنری شورانگیز و ماندگار در وصف شوق و اشتیاق دلباخته به دلدار و محبوب ساخته و پرداخته‌اند.
اما فاصله هرگز نمی‌تواند میان دل‌ها و جان‌ها جدایی بیندازد و در ابعاد مختلف، چه در ساحت زمان و چه در عرصه مکان، چه از نظر تاریخی و چه از حیث جغرافیایی، هیچ دوری و افتراقی حاصل کند. وقتی ارتباط عاطفی و تجانس روحی تحقق یابد، فرسنگ‌ها دوری و کیلومترها فاصله بی‌اثر می‌شود و «گر در یمنی تو با منی پیش منی!» وقتی هم که ارتباط عاطفی و تناسب معنوی نباشد، حتى 2نفر که کنار هم نشسته‌اند، احساس می‌کنند دنیایی با هم فاصله دارند که «گر پیش منی نه با منی در یمنی!» معیار و ملاک ارتباط و نزدیکی یا همراهی و حضور، دلباختگی و دلبستگی است، نه فاصله مادی و ظاهری و به‌همین سبب عاشقان سیدالشهدا(ع) بعد از قرن‌ها وقتی نام او را می‌برند و به‌یاد تنهایی و غربت او هستند، چنان خود را با او حس می‌کنند که گویی همین حالا عاشوراست و همین‌جا کربلا و همین الآن در کنار او و در حضور او هستند. اساس مفهوم «زیارت» به‌معنای دیدار و حضور و همین ارتباط معنوی و روحانی است که با هیچ فاصله مادی، چه تاریخی و چه جغرافیایی، محصور و محدود نمی‌شود و در هیچ قالب مکانی و زمانی نمی‌گنجد.
وقتی سخن از «زیارت» به‌میان می‌آید، همین رابطه با امام و پیشوای الهی است که در زندگی دنیایی انسان ارزش و اهمیت پیدا می‌کند و در سرنوشت اخروی او نقش و اثر دارد. با عاطفه و محبت به‌دیدار محبوب شوق و رغبت داریم، قلب ما فرمان می‌دهد و شعله شوق در جانمان فروزان می‌شود، قدم‌هایمان اگر به‌راه می‌افتند، از دل فرمان می‌گیرند و دست و دیده اگر کاری می‌کنند، نامه‌رسان دل هستند.
البته وقتی پروانه دل بال می‌گشاید، دیوانه‌وار خود را به در و دیوار می‌زند تا به شعله برسد و در پی آن است که هر مانعی را از سر راه بردارد و تا آنجا که می‌تواند و مقدور است، خود را به شمع و چراغ وجود محبوب نزدیک کند و در آتش عشقبازی بگدازد و بسوزد؛ با دیدن رنگ‌وروی شهر و دیار محبوب برآشفته می‌شود و با تماشای در و دیوار محله و منزلگاهش به‌هم می‌ریزد و با مشاهده کوچک‌ترین نشانه‌ها پریشان می‌شود و سنگ و آجر خانه دوست را می‌بوسد و بر خاک قدم‌هایش چشم می‌ساید که «خاک منزلگاه محبوب است این!»فراگیری ویروس کرونا، در میان گرفتاری‌ها و مصیبت‌هایی که برای زندگی همگان داشت، دوستداران و عاشقان امام مهربان حضرت شمس‌الشموس(ع) را هم از حضور ظاهری در جوار منزلگاه و کنار مضجع شریفش محروم ساخت. گرچه آن وجود شریف و آسمانی محصور به‌حدود مادی نیست و ملک اقتدار و سرزمین سلطنتش همه زمین و همه عالم است و از هر جا و هر زمان دل‌ها می‌توانند به دیدار و زیارتش بشتابند، ولی شوق و شیفتگی محبت دل‌ها را حتى برای اندکی نزدیک‌ترشدن به آستان قدسی‌اش واله و شیدا می‌سازد. در ارتباط معنوی «زیارت» 2رکن اساسی تعیین‌کننده است؛ اول محبت و دوم معرفت. محبت بیشتر بر معرفت می‌افزاید و معرفت افزون‌تر نیز محبت را فراوان‌تر می‌کند. به این ترتیب حتى اگر سال‌ها بگذرد و فرصت دیدار حضوری فراهم نشود و مجال ارتباط نزدیک‌تر از نظر ظاهری نباشد، آیا سر سوزنی در دلباختگی و اشتیاق اثر می‌گذارد؟ «گرچه دوریم به‌یاد تو سخن می‌گوییم/ بُعد منزل نبود در سفر روحانی!» بلکه برعکس، هرچه فاصله‌ها بیشتر شود و موانع افزون‌تر باشد، شوق افزایش می‌یابد و مانند کسی که در اسارت باشد، هر لحظه بیشتر برای بال‌گشودن و شتافتن لحظه‌شماری می‌کند. آن مادری که ٢٥سال از دیدار فرزند خود دور مانده، آیا در طول همه این سال‌ها حتى لَختی از اندیشیدن و فکرکردن به پاره تن خود آسوده است؟ آن فرزند که ٢٥سال از آغوش گرم محبت و مهربانی مادرش محروم بوده، آیا لحظه‌ای جز به دیدار و بازگشت اندیشیده است؟

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->