به گزارش شهرآرانیوز؛ غدیر معمولا در حافظه تاریخی ما عیدی بزرگ است که در آن ولایت امیرالمؤمنین علی (ع) بهعنوان شرط اکمال دین اعلام و ابلاغ شده است و ما هم آن را جشن میگیریم و بزرگ میداریم، اما این واقعه در غدیرخم سال دهم هجری، متوقف و محصور نمانده، بلکه رخ داده است تا چراغ راه نهفقط شیعیان و مسلمانان بلکه فراتر از آن انواع بشر باشد و آنها را به مقصد سعادت برساند؛ البته به شرطها و شروطها.... در آستانه این عید اعظم با حجتالاسلاموالمسلمین سیدصادق موسویشیرازی، مؤلف مجموعه «تمام نهجالبلاغه» و کارشناس مذهبی، در این باره گفتوگو کردهایم.
با توجه به آنکه پیامبر (ص) در صحراى عرفات اعلام کرده بودند که ممکن است این آخرین سفر حجشان باشد و عمر شریفشان رو به پایان است، این حج را «حجهالوداع» نامیدند، پس باید تکلیف مسلمانان در مرحله پس از رحلت ایشان معین میشد و اگر امر مدیریت جامعه اسلامى بدون تعیین جانشین ایشان -که بتواند پرچمدار صادق دین و راهنماى امین مسلمانان باشد- رها میشد، حتما این شریعت الهى که ختمکننده همه ادیان آسمانى و عصاره زحمات طاقتفرساى تمامى انبیای خداوند بود، به انحراف کشیده میشد.
براى خنثى کردن توطئهها، خداوند متعال با فرستادن جبرئیل امین بههمراه آیه «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ...» وظیفه حضرت رسول (ص) را رساندن بىدرنگ و بدون، چون وچراى پیام الهى معرفی و تأکید کرد در صورت حصول کوچکترین تأخیر در ابلاغ این پیام، کل موضوع پیامبرى نعوذبالله زیر سؤال خواهد رفت! پیوند بین ابلاغ این پیام با حرکت بیستوسهساله رسولا... (ص)، بیانگر حیاتى بودن آن است که اگر تنها مقصود آیه، اعلام محبت چهره شناختهشدهاى به نام علیبنابیطالب (ع) میبود (همانطور که برخی مدعى هستند)، دیگر این همه تأکید بر ارتباط تنگاتنگ میان ابلاغ این پیام و اصل رسالت، لازم نبود.
جمله «وا... یعصمک منالناس» بیانگر احتمال اعتراض به این ابلاغ درمیان حاضران است که خداوند متعال، تضمین برخورد با هرگونه اعتراض را به پیامبر (ص) مىدهد و در جمله آخر آیه «إنا... لا یهدى القوم الکافرین» به کفر معترضان و غیرقابل هدایت بودن آنان، تصریح میکند. از اینرو، موضوع غدیر، چون تضمینکننده بقای دین اسلام است و بدون تعیین جانشین براى ادامه راه نبوت، تمام زحمات ۱۲۴ هزار پیامبر با رحلت رسول خاتم (ص) از دست میرفت، غدیر خم اتمام نعمت الهى است.
همانطور که رسالت رسول خاتم (ص)، پایان مسیر بعثت رسولان بود، باید انتخاب جانشین ایشان هم با همان ضابطه و معیار و ازسوى خداوند سبحان و با معرفی پیامبر (ص) انجام میشد و حضرت در پاسخ کسى که سؤال کرد آیا تعیین پسرعمت (علی) براى سرکردگى جامعه اسلامى ازسوى خداوند است یا با پسند شخص شما، با قاطعیت میفرمایند: «حتما از جانب خداوند سبحان و تعالى است».
حادثه غدیر با آن روشى که پیامبر (ص) در جمع کردن بیشترین تعداد حضار و مقدمهسازى براى بیان اهمیت موضوع انجام دادند؛ و بعد از آن سخن گفتن حضرت از اولویت داشتنشان بر جان و مال تکتک مسلمانان با عبارت «ألستُ اولى بکم من أنفسکم» براساس تصریح آیه قرآنى «النَّبِیُّ أَوْلی بِالمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» و همچنین اقرار مکرر گرفتن از حاضران و بعد از همه اینها، طرح موضوع ولایت و جانشینى علیبنابیطالب (ع)، ناظر بر تضمین آینده اسلام تا پایان تاریخ بشریت است.
اگر غدیر را محصور در حادثهاى تاریخى و بدون ارتباط با حفظ کیان اسلام بدانیم، آن وقت مدیریت جامعه اسلامى به دست نااهلان و نامحرمان خواهد افتاد و آرامآرام مسئله «لا وا... إلاّ دفناً دفناً» از دهان حاکمى به نام اسلام، صادر و منکر هرگونه وحى آسمانى میشود و بهدنبال آن حاکم دیگرى کتاب خدا را آتش میزند و پارهپاره مىکند، لذا تعیین جانشین براى رسول خدا (ص) از سوى خداوند متعال یک ضرورت است و با همان معیارى که خداوند، پیامبر خود را از میان انسانها انتخاب کرده است، شخص مناسب براى ادامه راهش را نیز تعیین مىکند.
با تأمل در احوال بشریت عموما و جامعه اسلامى خصوصا در طول تاریخ، روشن مىشود که انحراف نخستین و بهظاهر نهچندان از صراط مستقیم آن روز، منشأ همه تفرقهها و جنگها و خونریزىها و ارتکاب جنایتها در طول تاریخ بوده است و هرکه با گماشتن تعداد چندصدنفر، به مرکز اساسى شهرها یا پایتخت کشور اسلامى یورش برده و با کشتار صدها و هزاران بیگناه، سلطه خود را بر گرده مردم تحمیل کرده و اطاعت از خود را با زر و زور و تزویر و تهدید، واجب دانسته و براى ایجاد رعب و وحشت در دل مردم توسط مزدبگیران خود و اجبار دیگران به پذیرش سلطهاش، مرتکب هرگونه ارتکاب جنایت و وحشیگیری شده است.
طبق آیات قرآن و برحسب وعده قطعى الهى، صالحان در پایان، امور جامعه بشریت را به دست خواهند گرفت و، چون هدف خداوند از خلقت، بسط رحمت خود بر خلایق است، اگر چندصباحى نابکاران و ظالمان سوار بر مسند قدرت شوند، لیکن این سلطهگران مدت طولانى حکمفرما نخواهند ماند و ما در عصر و زمان خود شاهد سقوط ستمکارانى همانند شاه ایران و صدام بودهایم، درحالىکه در ایران کسى تصور نمىکرد رژیم کهن شاهنشاهى روزى فروبریزد، و در عراق نیز احدى به خود احتمال کنار رفتن صدام را نمیداد، اینها همان مسیری است که با غدیر آغاز و به ظهور ختم میشود.