واگویی واقعیت‌ها برای مردم

برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی اعلام کردند که رئیس‏‌جمهور و وزرا باید مردادماه به مجلس گزارش عملکرد خود را ارائه کنند. آن‌ها درواقع به قانون «الحاق موادی از قانون آیین‏‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی» اشاره می‏‌کردند که در ۲۵تیر۱۳۹۷ به تصویب مجلس رسیده بود و بر اساس آن رئیس‏‌جمهور و وزرا موظفند هر سال در مرداد، گزارش عملکرد سال گذشته و برنامه سال آینده خود را به مجلس ارائه دهند. این گزارش در کمیسیون‏‌های مجلس بررسی می‏‌شود و پس از قرائت گزارش مجلس درخصوص عملکرد وزیر یا رئیس‌‏جمهور، نهایتاً برای عملکرد وزرا رای‏‌گیری می‏‌شود و چنانچه عملکرد هر یک از وزرا به تأیید مجلس نرسید، طرح استیضاح در دستورکار مجلس قرار می‏‌گیرد. به این ترتیب هر سال برای وزرا رای اعتماد مجدد گرفته می‏‌شود. در تحلیل این موضوع باید گفت که به هرحال اصل دادن گزارش و سخن گفتن با ملت و نمایندگان آن‌ها کار خوبی است. از نظر من وزرا باید به طور مداوم به مجلس و مردم گزارش دهند و از این سخن گفتن خشنود باشند. البته دولت هم از این نوع مواجهه مجلس و درخواست ارائه عملکرد، گلایه‌‏هایی دارد. با وجود شرایط پیش‌آمده، نباید فراموش کرد یکی از مشکلات اساسی که دولت با آن مواجه است، سخن نگفتن با مردم و ارتباط نداشتن مؤثر و دائمی با افکار عمومی است.
رئیس‏‌جمهور، هیئت وزیران و اعضای دولت باید مرتب در مجلس حاضر شوند و در تلویزیون با مردم گفت‌‏وگو کنند. در شرایطی که اکنون کشور در آن قرار گرفته است، ضرورت این موضوع بیش از هر زمان دیگر احساس می‏‌شود. اگر مواجهه نمایندگان مجلس و دولت در این موضوع مسالمت‌آمیز باشد، می‌‏توان حتی انتظار داشت وزرا شش ماه یک‌بار به مجلس بروند و گزارش عملکرد وزارت‌خانه و مجموعه تحت نظارت خود را ارائه دهند؛ بنابراین اگر تعامل مناسبی شکل بگیرد، مجلس هم می‏‌تواند در جهت اصلاح قوانین برای پیشبرد بهتر امور گام بردارد؛ هرچند این موضوع منوط به آن است که وزرا به‌طور مستمر از مصائب و مشکلات موجود به آن‌ها گزارش دهند. من شخصا منتقد اصلی دولت نیستم و اعتقاد دارم باید از دولت حمایت و پشتیبانی کرد، اما نمی‌‏توان انکار کرد که دولت پاسخ‌گوی مردم نیست.
رئیس‌‏جمهور می‏‌تواند در خلال گفت‏‌وگو با مردم، بسیاری از ابهامات را برطرف کند. بگوید در چه زمینه‌هایی دست دولت بسته است و نبود امکانات در چه شرایطی موجب شده است مشکلات به حساب دولت نوشته شود. به‌هرحال نفس ارائه گزارش دولت به مجلس، مفید است و می‏‌توان با تعامل و تسامح این کار را اجرایی کرد. به نظر می‌‏رسد دولت نباید در این‌باره از خود ناتوانی و واکنش نشان دهد و اگر هم این‌طور برداشت می‏‌شود که قصد و نیت نمایندگان مجلس شورای اسلامی از این اقدام سیاسی‌کاری است، باز هم نفس نشستن و با مردم سخن گفتن هیچ ضرری ندارد؛ به‌خصوص در این بارش و هجوم اطلاعاتی که به جامعه وارد می‏‌شود، سکوت دولت فقط کار را برای خودش سخت می‌‏کند.
در همین شرایط، فضا برای منتقدان و مخالفان دولت باز می‌‏شود که در هر حوزه‌‏ای به قوه مجریه حمله کنند، اما اگر آقای رئیس‌‏جمهور و هرکدام از وزرا، فضای موجود کشور را شفاف کنند، قطعا مانع بسیاری از هجمه‏‌های واردشده خواهند شد. پاسخ‌گو نبودن به‌موقع و مناسب مسئولان همواره مشکل بزرگی در کشور بوده است، اما هر زمان که این تغییر رویه صورت بگیرد، شایسته تشویق و قدردانی است. البته همه باید به این مهم توجه کنند.