سعیده رودافشان | شهرآرانیوز، یکی از پرسشهای مهم این روزهای فوتبال ایران، به دعوت علیرضا جهانبخش به تیم ملی برمیگردد؛ بازیکنی که شاید کمتر کسی بتواند آخرین بازی باشگاهیاش را به یاد بیاورد. جهانبخش سالها در فوتبال ملی ایران وزنهای مهم بوده است، اما در شرایط فعلی، دعوت او به تیم ملی پرسشهای جدی را برانگیخته است.
اگر استدلال کادر فنی بر تجربه و سابقه این بازیکن است، باید پرسید آیا تورنمنت کافا جایی برای آزمودن تجربههای تکراری است یا میداندادن به نسل جوان؟ فلسفه حضور در چنینرقابتهایی معمولاً ایجاد فرصت برای بازیکنان آیندهدار است؛ همانهایی که در لیگ برتر و باشگاههایشان زحمت کشیدهاند، هفتهها تلاش کردهاند و چشمانتظار فرصتی هستند تا پیراهن تیم ملی را بر تن کنند.
دعوت از جهانبخش نه «خلاف عرف» است و نه بهمعنای بیارزشبودن کارنامه او. جهانبخش برای فوتبال ایران افتخار آفریده و نمیتوان گذشته درخشانش را نادیده گرفت. اما پرسش اینجاست: آیا بهتر نبود فرصت به بازیکنانی داده شود که در اوج آمادگی هستند و برای رسیدن به تیم ملی جان کندهاند؟
دعوت از بازیکنی که مدتهاست دور از شرایط مسابقه بوده، شاید پیام ناخواستهای به نسل جوان بدهد: اینکه سابقه همیشه بر تلاش جاری میچربد؛ و این دقیقاً همان نقطهای است که میتواند انگیزهها را تضعیف کند.
اگر تیم ملی میخواهد آیندهسازی کند، باید در تورنمنتهایی مثل کافا جسورتر عمل کند. تجربه جهانبخش ارزشمند است، اما جایگاه او باید زمانی محفوظ باشد که در سطح باشگاهی هم نشان دهد آماده است، نه وقتی که سایهای از روزهای اوجش به حساب میآید.