به گزارش شهرآرانیوز؛ آنقدر آرام است که شک میکنم منبع صدا از هدفون او باشد. صدای موسیقی را از فاصله یکمتری هم آشکارا میشنوم درحدی که بتوانم با آن همراهی کنم. وسوسه میشوم روی شانهاش بزنم یا هدفونش را از روی گوشش بردارم، ولی با دست اشاره میکنم: «صداش یهکم بلند نیست؟» انگار که تعجب کردهباشد، میگوید: «اِ واقعا!» بعد هم مثلا صدایش را کمتر میکند.
ولی هنوز آنقدر بلند است که آرامش محیط را برهم بزند. رویم را برمیگردانم و از پنجره غبارگرفته اتوبوس همهمه و ترافیک سنگین بیرون را نگاه میکنم. این رفتار را از نوجوانها و جوانهای زیادی دیدهام. نمونهاش صحنه آشنایی است که این روزها در کوچه و خیابان کم نمیبینیم؛ پخش موسیقی با صدای گروپگروپ و شیشههای بالاکشیده درون خودرو. لرزشی مشابه با حرکت یک جت جنگی از فاصلهای بسیار نزدیک.
مسئلهای که بهجز سلامت روان، بر شنوایی هم اثر مستقیم دارد و در سالهایی نهچندان دور ما را با جمعیت زیادی از افراد کمشنوا و ناشنوا روبهرو خواهد کرد. موضوعی که دکتر محمدرضا شریفیان، متخصص گوشوحلقوبینی هم آن را تأیید میکند و در ادامه بهمناسبت روزجهانی ناشنوایان دراینباره توصیههایی دارد که مطالعه آن حتما برایتان خالی از نکته نخواهد بود.
اینکه دوست دارید موسیقی و فیلم را با صدای بلند گوش کنید یا ببینید به سلیقه خودتان برمیگردد، ولی شاید بد نباشد بدانید در دنیا استانداردهایی برای صدا تعیین شدهاست که آسیبرسان بودنش بر آن اساس مشخص میکنند. موضوعی که دیگر سلیقهبردار نیست. اسم این واحد اندازهگیری «دسیبل» است. براین اساس هرصدایی بیش از ۸۵ دسیبل برای گوش آدمی آسیبرسان است.
برای اینکه درک بهتری از ۸۵ دسیبل داشتهباشیم، بد نیست به واحد صوت تعدادی از صداهای معمولی اطرافمان توجه کنید.
منبع صدای ۱۴۰ دسیبل و بیشتر آستانه دردناکی نامیده میشود.
واحدهای بیان شده حدودی است و میتواند متناسب با نوع هروسیله و مکان استفاده از آن متفاوت شود.
با این حساب شما نمیتوانید بیشتر از پانزدهدقیقه با صدای بلند از هدست استفاده کنید یا بیشتر از دودقیقه در کنسرت زنده حضور بیابید.
نکته مهمی که خیلیها در برخورد با صداهای بلند آن را نادیده میگیرند این است که بهجز شدت صوت، مدت قرارگرفتن درمعرض آن هم مهم است. برای نمونه اگر شما یک یا چندبار درمعرض صدایی با بلندی بیش از ۸۵ دسیبل قرار بگیرید، کمشنوا یا ناشنوا نخواهید شد ولی اگر این زمان بیشتر از هشتساعت طول بکشد شما در گذر زمان دچار کمشنوایی یا ناشنوایی دائمی خواهید شد. پس حواستان بهمدت درمعرض بودن یک صدا هم باشد.
موضوع دیگر اینکه صوت یک واحد لگاریتمی است و قرار نیست بههمان میزان که شدت صوت افزایش پیدا میکند، مدت درمعرض بودن آن کم شود. ازاینرو و براساس استانداردهای تعریفشده بهازای هر سه دسیبل افزایش صدا، زمان پیشنهادی قرارگیری درمعرض آن باید نصف شود.
صداهای بلند بهطور معمول سبب کاهش شنوایی موقتی یا دائمی میشوند. البته گاهی هم پیش میآید که شدت صدا بهحدی زیاد باشد که سبب پارگی پرده گوش و ناشنوایی دائم شود، مانند صدای انفجار. ناگفته نماند صدای بلند بهجز عوارض شنوایی، سبب بروز مشکلات دیگری هم خواهد شد، مانند:
این قانون توصیه میکند صدای دستگاه خود را روی ۶۰ درصد سطح صدای کل تنظیم و زمان گوش دادن مداوم را نیز به ۶۰ دقیقه محدود و سپس استراحت کنید. این دستورالعمل به جوانان و نوجوانان در پیشگیری از کمشنوایی در زمان استفاده از هدفون و ایرپاد کمک زیادی میکند.
بیشتر وقتها آسیب صوتی گوش به مرور زمان ایجاد میشود، برای همین ما متوجه نشانههای آن نمیشویم. ولی بهطورکل این آسیب خودش را با این علائم نشان میدهد:
مشکل کمشنوایی یا ناشنوایی درمان قطعی ندارد و فرد درنهایت مجبور به استفاده از سمعک میشود، پس اصل را بر پیشگیری بگذارید. برای این منظور:
مراقب سطح بلندی صداهایی باشید که میتوانید آنها را کنترل کنید، مانند تماشای تلویزیون یا استفاده از هدفون.
اگر نمیتوانید درجه صدا را کنترل کنید، دستکم میتوانید از منبع صدا دور شوید یا زمان قرار گرفتن درمعرض آن را محدود کنید.
اگر در محیطی پرسروصدا مانند کارخانه یا محل ساختوساز کار میکنید از محافظهای شنوایی مؤثر استفاده کنید. رایجترین انواع محافظها گوشگیر، گوشپوش یا هدفونهای حذف صدا هستند.
انجام منظم آزمایشهای شنواییسنجی به این معناست که میتوانید سطح شنوایی خود را برای شناسایی و درمان هر مشکلی در مراحل اولیه بررسی کنید.