پایان مأموریت دزد «ضبط و آچار» در خیابان‌های مشهد (۱۷ مهر ۱۴۰۴) کاظمی عنوان کرد: افزایش ۶۷ درصدی بودجه آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۴ خبر جدید در خصوص واریز معوقات حقوق بالای ۲۰ میلیون تومان بازنشستگان تأمین اجتماعی (۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) صدور هشدار سطح زرد هواشناسی خراسان رضوی در پی پیش‌بینی افزایش شدت وزش باد (پنجشنبه، ۱۷ مهر ۱۴۰۴) شرایط بهره‌برداری مادران شاغل از کاهش سن بازنشستگی چگونه است؟ ناگفته‌های رئیس سازمان بهزیستی از جنگ ۱۲ روزه | روایت اعلام آمادگی ۲۲ هزار پزشک متخصص برای خدمت رایگان در عرض ۲۴ ساعت! درباره مجله «پست و تلگراف» که توسط اداره پست ایران منتشر شده است | اولین نشریه اداراتی ایران مددجویان در راه خانه بخت | آیین اهدای ۳۱۳ سری جهیزیه به زوجین تحت پوشش بهزیستی در خراسان رضوی برگزار شد آیا کودک بدغذا به مکمل نیاز دارد؟ چرا نباید چایی را دوباره گرم کرد؟ شهادت مأمور پلیس مواد مخدر در جاده زاهدان _ نهبندان + (۱۷ مهر ۱۴۰۴) معوقات بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین‌اجتماعی چه‌زمانی پرداخت می‌شود؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (پنجشنبه، ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴) | فعلاً خبری از بارش باران نیست نقش کلیدی ژنتیک در درمان کودکان ناکامی در استفاده از موتورسیکلت‌های برقی در ناوگان پستی خراسان رضوی پیش‌بینی هواشناسی کشور (۱۷ مهر ۱۴۰۴) | ورود سامانه بارشی به کشور در اوایل هفته آینده مشهد ۱۰۰۰ پرستار کم دارد | کمبود ۴۰ درصدی پرستار در مراکز درمانی شهر رئیس سازمان بهزیستی کشور: مدارس، کانون جدید فرهنگی و اجتماعی محلات می‌شوند | طرح «سلام»، مقدمه خدمات جدید به اقشار مختلف مردم تشریح اولویت‌های سازمان تأمین اجتماعی | طرح‌هایی برای عبور از ناترازی و توازن مالی در حال اجراست گلایه از  صف‌های طولانی ام آرآی در مشهد  | فقط ۱۹ دستگاه برای چند میلیون نفر هر دمنوشی درمان نیست | هشدار پزشک طب سنتی درباره مصرف خودسرانه دارو‌های گیاهی شربت سرفه ساخت هند کودکان را می‌کشد؛ نخورید! آمار ازدواج و طلاق طی شش‌ماهه نخست ۱۴۰۴ در خراسان‌رضوی | ازدواج اوج گرفت، طلاق عقب‌نشینی کرد مشهد، میزبان اولین مرکز «مهر و گفت‌و‌گو» | اجرای آزمایشی طرح ملی «سلام» در منطقه قاسم‌آباد مشهد + فیلم (۱۷ مهر ۱۴۰۴) بدهی ۷۰ هزار میلیارد تومانی دولت به تأمین‌اجتماعی بابت هزینه درمان | چرا مصوبه سران قوا اجرا نمی‌شود؟ سیگار کشیدن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد معطلی ۶ماهه بازنشستگان تأمین‌اجتماعی برای دریافت معوقات حقوق فروردین ۱۴۰۴ و بیمه تکمیلی آزمون کارشناسان رسمی دادگستری سال ۱۴۰۴ برگزار شد (۱۷ مهر) شهادت مامور مبارزه با مواد مخدر در درگیری با قاچاقچیان مسلح در محور نهبندان - زاهدان (۱۶ مهر ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

شبی در قبرستان

  • کد خبر: ۳۷۱۰۱
  • ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۷:۱۸
شبی در قبرستان
شب را به صبح رساندن در میان قبرستان، تجربه‌ای به‌یادماندنی و متفاوت است. حالا نه اینکه آدم در دل ظلمات برود میان سنگ‌قبر‌ها و دراز بکشد و بخوابد. منظورم این نیست. گاهی در سفر پیش می‌آید که از سر اجبار و دسترسی نداشتن به مکان مناسب، باید در داخل یا کنار قبرستان اتراق کنیم.
حمید سلطان آبادیان-عکاس و گردشگر | شهرآرانیوز؛ شب را به صبح رساندن در میان قبرستان، تجربه‌ای به‌یادماندنی و متفاوت است. حالا نه اینکه آدم در دل ظلمات برود میان سنگ‌قبر‌ها و دراز بکشد و بخوابد. منظورم این نیست. گاهی در سفر پیش می‌آید که از سر اجبار و دسترسی نداشتن به مکان مناسب، باید در داخل یا کنار قبرستان اتراق کنیم. گاهی هم حداقل برای من و همسفرانم پیش آمده است که به‌اشتباه شبی را در قبرستانی خوابیده‌ایم و البته که نمی‌دانستیم آنجا قبرستان است.

در روزگار نه‌چندان قدیم، آن زمانی که خیلی از شب‌ها برق می‌رفت و جمع خواهر و برادر‌ها توی خانه تاریک جمع بود، یکی از سوژه‌هایی که مبنای خیلی از داستان‌های ترسناک می‌شد همین شب‌های قبرستان بود و ماجرا‌هایی تخیلی که بر همین مبنا تعریف می‌شد و شب تاریک را برایمان وحشتناک هم می‌کرد. از همان بچگی شب‌های قبرستان در ذهن خیلی از ما یک محیط ترسناک و رعب‌آور شد. اینکه شب‌ها بعضی مرده‌ها جیغ می‌کشند و بعضی‌ها ناله می‌کنند. اینکه ارواح در نیمه‌های شب بر سر سنگ‌های مزارشان حاضر می‌شوند و سوگواری می‌کنند و هزاران داستان دیگر.

یک‌بار در کشور هند ناخواسته و ندانسته همراه دوستان هم‌رکابم، یک شب طولانی در محیط داخلی یک قبرستان چادر زدیم. قصدمان این بود که مکانی خلوت و به دور از هیاهو و سر و صدای جاده را انتخاب کنیم و شب را در سکوت و خلوت به صبح برسانیم. هنگام انتخاب محل نصب چادر برای استراحت شبانه، چون هوا تاریک بود متوجه نشدیم که محلی که چادر را برپا کرده‌ایم روی سنگ قبری بزرگ است. در نیمه‌های شب عده‌ای با مشعل و چراغ، دور چادر ما حاضر شدند و با تکان دادن چادر سعی داشتند ما را از روی سنگ قبر (که احتمالا مال شخص مهمی هم بود) کنار بکشند، اما ما خودمان را به خواب زدیم و فکر می‌کردیم قصد آزارمان را دارند.
 
تا صبح داخل چادر بیدار و نگران بودیم که چه بر سر ما خواهد آمد و این‌ها چرا دور چادر ما جمع شده‌اند و اینکه عجب اشتباهی کردیم که از جاده فاصله گرفتیم و در این مکان خلوت و ترسناک چادر زدیم. آن شب مهمانان غریبه در نزدیکی چادر ما تا صبح به خواندن ورد و شب‌بیداری مشغول بودند و قبل از طلوع، از آنجا رفتند. ما هم که تا صبح بیدار و هراسان بودیم، به محض رفتن آن‌ها از چادر زدیم بیرون و قصد فرار از مهلکه را داشتیم که بعد از جمع کردن چادر، ناگهان با سنگ قبری که رویش خوابیده بودیم روبه رو شدیم. نوشته‌های روی دیوار کنار چادر هم حاکی از آن بود که در اطرافمان اموات زیاد دیگری دفن بودند و ما مهمان ناخوانده و نامناسبی برای شب آن‌ها بودیم.

بار دومی که در میان قبرستان شبی را به صبح رساندم، یک سال قبل بود. همراه دوستان در مسیر شهر‌های شمالی به تابلوی امام‌زاده‌ای برخوردیم و قصد بیتوته شبانه کردیم. ساختمان این امام‌زاده خلوت در میان قبرستان روستای «نقیب‌ده» قرار داشت. شب برای استفاده از سرویس بهداشتی باید از مسیری نسبتا کوتاه، از روی قبر‌ها و از بین علف‌های بلند می‌گذشتیم. در میانه این راه باید از جلو در نیمه‌باز غسال‌خانه‌ای رد می‌شدیم که ۲ سکو برای شست‌وشوی اموات داشت.
 
یک تابوت چوبی با پارچه‌ای درونش روی یکی از سکو‌ها بود، طوری که انگار مرده‌ای در میان آن خوابیده است. در طول مدتی که آسمان روشن بود، این مسیر خیلی هم زیبا بود، اما در نیمه‌شب، ذهن تصویرساز خیال‌پرداز مدام وسوسه می‌شد داستان‌سرایی کند و ارواح را از دل علف‌ها و مرده خوابیده را از تابوت غسال‌خانه بیرون بکشد و در مسیر ما بگمارد. سرویس بهداشتی دیوار‌به‌دیوار غسال‌خانه بود، بدون لامپ و نور و بدون در و پنجره درست و حسابی. هرچه می‌کشیم از دست همین ذهن خیال‌پرداز و بازیگوش است.
 
اما به این فکر می‌کنم که لازم است آدم گهگاه خوابیدن در میان قبرستان را تجربه، و این را عمیقا درک کند که فرق ما با درازکشندگان در قبر‌ها تن‌ها و تنها در این است که ما صبح بیدار می‌شویم و زندگی‌مان را ادامه می‌دهیم و فرصت‌هایمان را هدر می‌دهیم و آن‌ها بیدار نمی‌شوند و بیدار نخواهند شد. البته که به نظرم این اتفاق از هر اتفاق دیگری ترسناک‌تر است. «[آن‌ها همچنان به راه غلط خود ادامه می‌دهند]تا زمانی که مرگ یکی از آنان فرارسد، می‌گوید: پروردگار من! مرا بازگردانید. شاید در آنچه ترک کردم [و کوتاهی نمودم]عمل صالحی انجام دهم! [ولی به او می‌گویند:]هرگز! این سخنی است که او به زبان می‌گوید [و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است]و پشت سر آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند.» (سوره مؤمنون، آیات ۹۹ و ۱۰۰)
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->