مذهب علیه مذهب؟

درحالی‌که رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام تقلید و اکثریت بزرگی از روحانیون و مداحان، درباره اجرای آیین‌نامه‌های بهداشتی برای عزاداری ماه محرم، توصیه به التزام کامل دارند، برخی وعاظ و مداحان با برخوردی دوگانه، فضای عزاداری‌ها را مسموم می‌کنند. لابد سخنان آن روحانی اصفهانی را شنیده‌اید که می‌گوید: «وقتی مردم در روزگاری خاص [که نمی‌دانیم چقدر سندیت تاریخی دارد]دستشان را برای قطع‌کردن آماده می‌کردند تا هزینه سفر به مرقد امام‌حسین (ع) باشد، چرا ما نباید کرونا بگیریم؟» و سخنان آن دیگری هم لابد به‌گوشتان خورده است که می‌گوید: «من مراسم متعددی برای اهل‌بیت (ع) گرفته‌ام و یک نفر هم کرونا نگرفته است!»

 

گویی هر کس کرونا بگیرد باید در همان جلسه بلافاصله جان بدهد تا این آقا باور کند که کرونا خسارت جانی دارد. همچنین حتما سخنان آن واعظ دیگر را شنیده‌اید که می‌گوید: «قیمه در عزاداری امام‌حسین (ع) موضوعیت دارد و اینکه می‌گویند نباید در هیئت‌ها غذای آماده توزیع کرد، حرف مخالفان عزاداری است!»
تلخ است، اما به‌ناگزیر باید گفت در برخی از این سخنان نه‌تن‌ها خلوص وجود ندارد، بلکه نوعی گردنکشی در برابر دستورات دین و فتاوای مراجع به‌چشم می‌خورد و بدتر آنکه متضمن رفتاری زشت و دوگانه است؛ از یک‌سو بر تبعیت از احکام دین و مقررات کشور تأکید می‌کنند و از سوی دیگر با طرح موضوعات انحرافی، عدم التزام به شرع و قانون را فریاد می‌زنند. خدا کند عده‌ای به‌دنبال کاسبی از دین نباشند و شلوغ‌کردن مراسم آن‌ها تلاش برای کسب سرمایه مادی و مثلا اعتبار اجتماعی نباشد.

دیگر اینکه این جماعت، متوهمانه از افرادی حرف می‌زنند که مخالف عزاداری سیدالشهدا (ع) هستند و در ارکان حاکمیت نفوذ کرده‌اند تا نگذارند شور حسینی سامان بگیرد. اگر بخواهیم این توهم را با روش متوهمانه خودشان پاسخ بگوییم، می‌توانیم آن‌ها را متهم کنیم که نفوذی هستند و در پوشش هیئت و روضه می‌خواهند به مخالفان دین بهانه بدهند. در کشوری که حتی شهروندان غیرملتزم به برخی احکام شرع، برای امام‌حسین (ع) مایه می‌گذارند، متهم‌کردن مسئولان وزارت بهداشت به چنین اتهاماتی، هم مسخره است و هم از سر تنگ‌آمدن قافیه.

متأسفانه آفتی که شهیدمطهری ۵۰ سال قبل درباره عزاداری بیان کرده بود، باز هم دامن‌گیر ما شده است. آن شهید عزیز در زمانه‌ای این بحث را مطرح کرد که عده‌ای بر ایشان خرده می‌گرفتند که حکومت وقت از موضوعات این‌چنینی برای تضعیف دین بهره‌برداری می‌کند؛ با این حال شهیدمطهری حقیقت را به‌مسلخ مصلحت نبرد و شجاعانه وارد میدان شد. قاطعانه می‌توان گفت قبل و بعد از او هیچ‌کس در این وادی نتوانسته است بدان قوت سخن بگوید. اگر شهیدمطهری زنده بود، الآن در برابر کسی که می‌گوید «قیمه در عزای امام‌حسین (ع) موضوعیت دارد» چه برخوردی می‌کرد؟ واقعا صد‌ها سال قبل که خورش قیمه غذای رایج نبود، عزای امام‌حسین (ع) بلاموضوع بود؟ یا همین الآن که شیعیان افعانستان و پاکستان و هند و لبنان در روز عاشورا قیمه نمی‌دهند، عزاداریشان قبول نیست؟

گاهی این پرسش نقضی مطرح می‌شود: «چرا وقتی نوبت عزای امام‌حسین (ع) می‌رسد، یادتان می‌افتد که آیین‌نامه‌ها باید غلاظ و شداد اجرا شود؟ چرا جاده‌ها را نمی‌بندید؟ چرا دکان‌ها را تخته نمی‌کنید؟» کسانی که این سؤال را مطرح می‌کنند، توجه ندارند که به‌فرض آن کار‌ها غلط باشد، باید همان غلط را در عزاداری‌ها هم تکرار کنیم؟ از آن گذشته، اگر کسی به سفر یا مهمانی یا عروسی و تفریح می‌رود و کرونا می‌گیرد، به‌حساب دین گذاشته نمی‌شود، اما ابتلا به بیماری در مراسم عزاداری قطعا موجب وهن دین است.